|
|
ประสบการณ์ของคุณ taratip
ขอแชร์ประสบการณ์นะครับ
... จริงๆเรื่องนี้ ผมเคยมาโพสถาม คณะ คศช. ว่าการบนขอหลวงปู่ ทำอย่างไร ตั้งแต่เวปบอร์ดเก่าแล้ว เรื่องมีอยู่ว่า
ผมทำงานอยู่ธนาคารแห่งหนึ่งครับ เป็นงานบริการลูกค้า ของสาขาหนึ่ง พอดีเมื่อต้นปีนี้ มีการปรับโครงสร้างองค์กร จึงมีการก่อตั้งสำนักงานเขตขึ้นมาอีกที่หนึ่ง ( สำนักงานเขต ก็คือ สำนักงานที่ควบคุมดูแลสาขานั่นแหละครับ , คล้ายๆ อบต. ดูแลหมู่บ้าน , เหนือกว่า อบต. ก็อบจ. ประมาณนั้น)
สำนักงานเขตนี้เปิดมาช่วงต้นปีนี้เลยครับ ทีแรกผมก็ไม่ได้คิดที่จะย้ายมาทำงานที่นี้สักเท่าไหร่ เพราะ
1.สาขานี้ที่ผมทำนั้นก็พึ่งย้ายมา(ประมาณ4-5 เดือน) ปกติธรรมเนียมในการอยู่แต่ละสาขา 2 ปี ครับ
2.ประสบการณ์ในงานสินเชื่อของผมก็ไม่มีเลย (ผมย้ายไปทำตำแหน่ง เจ้าหน้าที่ งานอำนวยสินเชื่อ)
ขออธิบายเพิ่มเติมนะครับ งานอำนวยสินเชื่อก็คือ งานที่วิเคราะห์สินเชื่อที่สาขาส่งเรื่องมา ซึ่งจะลึกซึ่งกว่าที่สาขาวิเคราะห์
ทีนี้ พอดีว่า พี่ที่สาขาผมมาเล่าให้ฟังว่า ที่สำนักงานเขต ยังขาดคนอยู่ 2 ตำแหน่ง ในใจผมคิดว่า โอกาสมาแล้ว แต่ด้วยเหตุผลที่ผมกล่าวไว้ด้านบน มันค่อนข้างยากจริงๆ ยากสุดๆ แต่ในใจผมตัดสินใจแล้ว ว่าผมจะลองดู
วันรุ่งขึ้นผมโทรไปที่เขตฯ ว่าผมขอสมัครในตำแหน่งนี้ แล้วพออีกวัน ผมก็เข้าไปสัมภาษณ์เลยครับ เข้าไปสัมภาษณ์ผู้จัดการเขต , ท่านถามผมไม่กี่ประโยค เป็นประโยคเบสิคทั้งนั้น เช่น จบอะไรมา ประมาณนี้นะครับ
แล้วหลังจากวันนั้น ก็คือการรอครับ เวลาผ่านมาประมาณแค่ 1-2 อาทิตย์เท่านั้น ก็มีโทรศัพท์โทรบอกมาผมว่า ที่เขตรับผมเข้าไปร่วมงานด้วย ระยะเวลาเพียงประมาณไม่เกิน 1 เดือน ผมได้ย้ายงานอีกแล้ว ไปในตำแหน่งที่ดีกว่าเดิมมากๆ ถ้าถามผมว่า ตอนแรกมีโอกาสสักกี่% ที่จะได้ย้ายสมใจ ผมก็ตอบไม่ได้นะครับว่าเท่าไหร่ รู้แต่ว่า น้อยมากๆ
จากวันนั้น ถึงวันนี้ งานของผมโอเคมากเลยครับ หัวหน้างานโดยตรง เพื่อนร่วมงาน ดีกับผมมากๆ ผมก็ต้องขอบคุณหลวงปู่ชื่นจริงๆครับ ที่ทำให้ผมได้มีโอกาส ทั้งๆที่ไม่เคยคาดหวังวาจะได้มาก่อน
|
|
เจ้าของ
สิ่งที่ผมเห็นมันไม่แน่ใจว่าเป็นคนหรือนางฟ้ามาจุติในโลกานี้เพราะเธอช่างสวยเหลือเกิน สวยมากจริงๆ ผู้หญิงคนนั้นเธอนั่งอยู่ในร้านกาแฟคนเดียวเป็นร้านติดกับร้านถ่ายเอกสารนั้นพอดี ผมคิดอยู่นานว่าเธอยิ้มให้ผมหรือว่าเด็กปั้มกันแน่ เลยหันหลังไปดู ปรากฏว่าข้างหลังผมมันไม่มีใครเลยนี่นา คิดอยู่นานว่าจะลงจากรถท่าไหนดีถึงจะดูดี ก็ออกมันไปแบบธรรมดานี่ล่ะนะ ก็เปิดประตู ใจเอ๋ยทำไมมันทั้งตื่นทั้งเต้นอะไรย่างนี้ (นี่เราถือศิลปฏิบัติธรรมอยู่นะ เป็นเสียงฝั่งธรรมมะคอยเตือน แต่อีกฝั่งมารมันก็บอกว่าแค่เช็คเรดติ้งเท่านั้นเอง อย่าเยอะ 
) พอลงจากรถ ผู้หญิงคนนั้นก็ยังมองผมอยู่เหมือนเช่นเดิม ผมไม่กล้าแม้แต่จะยิ้มตอบ มันเป็นอะไรก็ไม่รู้ช่างเสียมารยาทจริงๆเลยนะเรา พอเดินไปร้านถ่ายเอกสารร้านกลับยังไม่เปิดซะงั้น ไอ้เราอยากจะเข้าไปนั่งดื่มกาแฟก็กลัวจะไปสมัครงานที่นัดไว้ไม่ทัน เลยขึ้นรถไป ตัดสินใจอยู่นานว่าจะเลือกงานหรือสิ่งที่อยู่ตรงหน้าก่อนดีน๊า สายตาก็ไปเหลือบเห็นรูปหลวงปู่ชื่นแผ่นเล็กๆที่อาจารย์ให้มา อารมณ์ที่มีและจิตที่เกิดขึ้นที่คิดไปไหนต่อไหนนั้น มันหดหายไปทันทีเลย ถอยรถแล้วขับออกไปสายตาผู้หญิงคนนั้นคนนั้นก็ยังมองเราอยู่ เฮ้อ... 
พอถึงคอนโด ผมแวะกินก๊วยเตี๋ยวก่อนขึ้นห้อง วันนี้แม่ค้าขายก๊วยเตี๋ยวทักทายเราและยิ้มให้บ่อยจนผิดสังเกตุแฮะ ก็ไม่ได้คิดอะไร เพราะรู้ว่าแม่ค้าคนนั้นมีสามีแล้วถึงแม้แม่ค้าจะน่าตาใช้ได้เลยทีเดียวก็ตามเถอะ
