>> หลวงปู่หล้า อุตฺตโม วัดวังโพรงเข้ <<

Sornpraram

metha ตอบกลับเมื่อ 2013-12-5 11:53
มีคว่ำมีหงายด้วย
ไม่ได้เล่นไหโลน่ะคร้าบ ...

เสี่ยเมธยังไม่เข้าใจหรอกภูมิ ทำยังไม่ถึง
มันเป็นปริศนาทำ

Sornpraram

metha ตอบกลับเมื่อ 2013-12-5 12:05
สงสัยต้องหาความรู้เพิ่ม...หรือจะสอบถามพี่กิจดีหน่อ ...

เสี่ยกิต เค้าเก่งแต่ ทฤษฎี.

Sornpraram

metha ตอบกลับเมื่อ 2014-1-10 18:01
กราบนมัสการหลวงปู่ครับ

ช่วงเวลาในอาทิตย์หน้าไปกราบหลวงปู่กันดีกว่าครับ

Sornpraram

สาธุกราบ ความเมตตาที่หลวงปู่มอบให้ด้วย ดีเสมอมา
อุตตโม วันทามิ

Sornpraram

เหรียญย้อนยุคหลวงปู่หล้า และ ไม้เสาโบสถ์แกะเป็นเหรียญหลวงปู่หล้า

Sornpraram

metha ตอบกลับเมื่อ 2014-7-23 04:41
แบบนี้หรือเปล่าครับ

ที่มา http://www.web-pra.com/Shop/mpower/Show/316782

เหรียญย้อยยุคหลวงปู่หล้าวัดวังโพรงเข้
จะบางกว่าเหรียญของเก่าครับ

Sornpraram

ธรรมะของหลวงปู่หล้า วัดวังโพรงเข้



ธรรมที่หลวงปู่เน้นอยู่เสมอคือ   ..

ให้พากันหมั่นทำบุญสร้างกุศลให้ครบทั้งสามอย่าง

  คือ   ทาน   ศีล   ภาวนา  

อย่าประมาทมัวเมาในวัย  ในชีวิต  “ประมาทในวัย” คือ..

ไม่รู้จักวัยว่าวัยไหนควรทำอะไร..

  ปฐมวัย  คือ  วัยต้น  ควรศึกษาเล่าเรียน  แสวงหาความรู้  เพราะมีวิชาก็เหมือนมีทรัพย์

มัชฌิมะวัย  คือ  วัยกลาง  ควรสร้างฐานะประกอบสัมมาอาชีพด้วยความขยันหมั่นเพียร

  ปัจฉิมะวัย  คือ  วัยสุดท้าย  ควรแสวงหาโลกหน้าที่เป็นสุคติภูมิ  ด้วยการทำบุญ


  ให้ทาน   รักษาศีล  เจริญภาวนา

  มีเมตตาต่อเพื่อนมนุษย์และสัตว์อื่น ด้วยการเอื้อเฟื้อเผื่อแผ่ช่วยเหลือซึ่งกันและกัน

อย่าเบียดเบียนกัน  รวมทั้งสัตว์อื่นด้วย  และอย่าประมาทในชีวิต

ถ้าประมาทต่อสิ่งที่เป็นอันตรายต่อชีวิตก็จะตายจากชีวิต



ประมาทต่อสิ่งที่ให้ความสุขความเจริญแก่ชีวิต  คือ  บุญกุศล

ก็จะตายจากคุณงามความดี  คนที่ประมาทแล้วเหมือนคนตายแล้ว ฯ




          ส่วนพระเณร  หลวงพ่อจะสอนให้มองดูชีวิตว่ามีสาระแก่นสารอะไรบ้างในชีวิตนี้  

คนเราเกิดมาในโลกนี้  กินแล้วก็ถ่าย ถ่ายแล้วก็กิน  เป็นอยู่อย่างนี้จนวันตาย

พอตายแล้วยังมีกิเลสอยู่ก็กลับมาเกิดอีก

มากินมาถ่ายอีก วนเวียนอยู่อย่างนี้ไม่รู้จักจบสิ้น  

ก่อนที่จะได้กินได้ถ่าย  ก็ต้องแสวงหาด้วยความทุกข์ยากลำบากแสนเข็ญ  

อย่างพวกเรากินข้าว  ชาวบ้านที่เขาเอามาทำบุญ  เอาข้าว  เอากับ  

ที่เขาแสวงหามาด้วยความเหนื่อยยาก  มาถวายเพื่อแลกกับบุญ  

ดูเหมือนพวกเราไม่ลำบากในการแสวงหาการกิน

แต่ผู้ที่มีความละอายแก่ใจแล้ว  มันรู้สึกลำบาก  คือ..

  ลำบากใจที่จะกินของเขา  เขาให้เราเพราะเขาต้องการบุญ

เรากินของเขาแล้ว ให้บุญเกิดขึ้นกับเขาได้หรือไม่???  

เราเป็นเนื้อนาบุญให้เขาได้หรือเปล่า???

ฉะนั้น..

การแสวงหาในการกินของพระเณรที่มีความละอาย  จึงยากลำบากไม่น้อยไปกว่าแสวงหาของฆราวาส

  เพราะเราต้องบำเพ็ญเพียรภาวนา  รักษาวินัย  รักษาใจ  ชำระใจให้บริสุทธิ์เป็นเนื้อนาบุญให้เขาได้

  เป็นเนื้อนาบุญให้โลกได้  เราจึงจะกินของเขาได้..

อย่างเอร็ดอร่อย  ไม่ตะขิดตะขวงใจ ฯ

Sornpraram

Sornpraram

Nujeab ตอบกลับเมื่อ 2015-3-20 11:58
ตะกรุดสามพันตึง

Sornpraram