เปรต 4ตน

oustayutt

..คาถาเปรต 4 ตน..


ในอดีตกาลนานมาแล้ว มีบุตรเศรษฐี 4 คน เป็นเพื่อนสนิทกันกินด้วยกันเที่ยวด้วยกัน อยู่มาวันหนึ่ง เพื่อนคนหนึ่งเสนอว่าพวกเราก็มีเงินมีทองใช้จนตายก็ไม่หมด เราน่าจะเสพสุขให้เต็มที่สุขที่น่าตื่นเต้น เมื่อเพื่อน ๆ ถามว่าสุขที่น่าตื่นเต้นน่ะอะไร เพื่อนคนต้นคิดกล่าวว่า
“ก็เป็นชู้กับเมียเขาสิ ตื่นเต้นดี”ภรรยาคนอื่นที่สวยๆ


อีก 3 คนที่เหลือเห็นดีเห็นงามด้วย จากนั้นมา บุตรเศรษฐีเพลย์บอยทั้ง 4 ก็เที่ยวจีบเมียชาวบ้าน เอาเงินหว่าน อย่างว่า “แข็งดังหินเงินง้างอ่อนได้ดังประสงค์”ภรรยาสาวของใครต่อใครตกเป็นเมียบำรุงบำเรอความสุขของเจ้า 4 คนนั้นมากมายไม่มีใครทำอะไรได้เพราะอำนาจเงินและอิทธิพลบารมีของพ่อของพวกเขา




เมื่อพวกเขาตายไป ไปเกิดในนรกเสวยผลกรรมอยู่เป็นเวลาไม่รู้กี่กัปต่อกี่กัป จนกระทั่งถึงสมัยพระพุทธกาลนี้ สัตว์นรก 4 ตัวนี้รู้สึกสำนึกในบาปกรรมที่ตนทำ อยากจะประกาศว่าต่อไปนี้ถ้าได้กลับไปเกิดเป็นมนุษย์อีกจะเลิกทำชั่วเด็ดขาด จะทำแต่ความดีแต่ไม่มีเวลาได้พูดตามต้องการพูดออกมาได้เฉพาะแค่คำแรก คนละคำ ตามลำดับ ทุ สะ นะ โส


ซึ่งเปรตตัวแรกต้องการพูดว่า


ทุชชีวิตะชีวิมหาเยสันโน นะทะทามหะเส
วิชชะมาเนสุ โภเคสุ ทีปัง นากัมหะอัตตะโน


เมื่อยังเป็นมนุษย์มีโภคทรัพย์มากมาย เราก็ไม่ได้ให้ทาน ไม่ทำที่พึ่งแก่ตัว ทำแต่ความชั่วช้าสารเลว




ตัวที่สองต้องการพูดว่า


สัฏฐีวัสสะหัสสานิ ปะริปุณณานิ สัพพะโส
นิระเย ปัจจะมา-นานัง กะทา อันโตภะวิสสะติ


เราตกนรกหมกไหม้เป็นเวลาหกหมื่นปีแล้วเมื่อไรจะสิ้นเวรสิ้นกรรมเสียที




ตัวที่สามต้องการพูดว่า


นัตถิอันโต กุโต อันโต นะอันโต ปะฏิทิสสะติ
ตะทาหิ ปะกะตัง ปาปัง มะมะตุยหัญจะ มาริสา


ไม่มีที่สุดสิ้นดอก เมื่อไหร่เล่ามันจะสิ้นเวรสิ้นกรรม ก็พวกเราทำแต่ความชั่วช้าสารเลวนี่ เพื่อนเอ๋ย




ตัวที่สี่ต้องการพูดว่า


โสหัง นูนะอิโต คันตวา โยนิง ลัทธานะ มานุสิง
วะทัญญู สีละสัมปันโน กาหามิ กุสะลัง พะหุง


ถ้าเราได้เกิดเป็นมนุษย์อีก เราจะให้ทานรักษาศีลจะทำบุญกุศลเป็นอันมาก

oustayutt

เปรตทั้งสี่ตนนั้นเป็นเปรตที่ต้องทนรับทุกข์เวทนาในบ่อหินเดือดมานานหลายกัลป์

ต่อเมื่อมีพระพุทธเจ้ามาตรัสรู้พระองค์หนึ่งจึงจักได้โผล่ขึ้นมาครั้งหนึ่ง

แต่ละครั้งจะมีเวลาไม่ถึงอึดใจ

เพียงเปล่งเสียงเรียกพระพุทธองค์ให้เสด็จมาทรงโปรดช่วยให้พ้นจากทุกขเวทนาแค่คำเดียว


ก็กลับจมดิ่งลงสู่ก้นบ่อ

ต้องกลับไปเสวยกรรมทนทุกขเวทนาจนกว่าจะมีพระพุทธเจ้าองค์ใหม่มาตรัสรู้อีก

คำที่เปรตทั้งสี่กู่ร้องเรียกพระพุทธองค์นั้น

เมื่อนำมารวมกันแล้วจะได้ความว่า

“ทุ สะ นะ โส”



เมื่อเปรตตนใดที่มารบกวนหรือก่อกวนมนุษย์ผู้ทรงศีลได้ยินพระคาถาหัวใจเปรตบทนี้
จักระลึกถึงเปรตทั้งสี่ที่ยังเสวยกรรม
อยู่ในอเวจีมหานรก จักได้สติ เกิดความรู้สึกหวาดกลัวผลแห่งกรรมที่ตนจักได้รับ
รีบหลบหนีไปไม่กล้ากระทำกรรมชั่ว
อาศัยซึ่งเปรตทั้งสี่ตนนั้นเป็นอุทาหรณ์ดั่งนี้แล ฯ



(อุทาหรณ์ แปลว่า ตัวอย่าง การอ้างอิง การยกขึ้นให้เห็น)

พระคาถาสี่คำที่เกิดจากเปรตทั้งสี่คนนั้นท่านอาจารย์ทางด้านไสยศาสตร์ท่านขนานนามว่า

“พระคาถาหัวใจเปรต”

ใช้สวดเพื่อข่มขู่ไล่วิญญาณที่ชั่วร้ายที่เข้าสิ่งร่างเหยื่อผู้เคราะห์ร้าย