โอ้ใจเอ๋ย

Sornpraram

♥ ♫♫~♬ ♫~♬ ♪ ♥ เธอไม่รับไม่รู้อะไรไม่เคยเอะใจบ้างเลยเหรอ



เธอไม่รู้ไม่ชี้อะไรไม่เคยแปลกใจบ้างเลยเหรอ



ใครมาคอยใส่ใจเธอทุกวัน ใครคอยเอาแต่ใจเธอทั้งวัน



เจอทีไรก็ชวนคุย มีอะไรให้คุยกันทั้งวัน ♥ ♫♫~♬ ♫~♬ ♪ ♥







  (^ ♥ ^)

Sornpraram

แม้ เธอ หาย ใจ

สูดลมเข้าไป

ในทรวงเมื่อไหร่

เธอโปรดจำไว้

เธอสูดลมรัก

ฉันเข้าแล้วเอย

Sornpraram

ความรัก


คงไม่มีใครจักสามารถลิขิตเองได้

เพราะมันไม่ได้ใช้แค่เพียงหัวใจของเราที่ซ่อนอยู่ภายใน

แต่มันต้องใช้หัวใจของใครอีกหนึ่งคน


ความเศร้า


คงจะเกิดความปวดร้าว..และความเหงาได้หลาย-หลายหน

ถ้าหากเราเกิดเผลอใจไปรักใครเข้าสักคน

แต่เขาไม่เคยคิดจะสนใจในตัวเรา


ความสับสน


เกิดขึ้นเมื่อไม่รู้ว่าควรจะทน..หรือควรจะตัดใจจากความเหงา

ถ้าจะทนต่อไป..ภายในหัวใจคงมีได้แต่ความเศร้า

และต้องทนกับความว่างเปล่า..ที่รอบข้างตัวเรา..ไม่มีใคร







ฉันตอนนี้


ก็แค่คนที่หัวใจกำลังใกล้แตกสลาย

ยืนอยู่ท่ามกลางความปวดร้าว..ความว่างเปล่า..อย่างเดียวดาย

กับน้ำตาที่ค่อย-ค่อยหลั่งไหลออกมาเป็นสายจากภายใน..สองตา

Sornpraram