หลงโลกจึงทุกข์ (หลวงพ่อชา สุภัทโท)

kit007

ฉะนั้น เราฟังธรรมก็เพื่อจะได้มีความรู้ ไปแก้ปัญหาของโลก
เพราะโลกอันนี้ไม่ต้องแก้ปัญหาอะไรให้มันมากมาย
มาแก้ความเห็นของเรา มาแก้ความคิดของเรา
มาแก้ทิฏฐิของเรา ให้มีความเห็นอันถูกต้องเป็นสัมมาทิฏฐิเท่านั้น
โลกที่มันตั้งอยู่มันก็ตั้งอยู่ตามสภาพของมัน
เพราะเราไปหลงโลก มันจึงทุกข์
โลกนั้นมันไม่ทุกข์ โลกนั้นมันไม่ยาก เราเป็นคนยาก

เหมือนกับเราเดินทางหนทางไกลเท่าไร มันก็ไม่เหนื่อยกับเรา
หนทางไม่เหนื่อย เราผู้เดินนี้เหนื่อย
เราผู้วิ่งนี้มันหนัก หนทางมันจะไปไหนก็ช่าง มันไม่เมื่อย
มันก็ไม่เหนื่อย มันเหนื่อยเพราะเราเดินทาง มันเป็นอย่างนี้
ฉะนั้นทางมันพอดีของมันอยู่ พอดีอย่างไร
ถ้าเราเดินเหนื่อยเราก็พัก ก็ไม่เป็นไร
ถ้าเราฉลาด ถ้าเหนื่อยแล้วยังขืนเดินไป ก็ตายกับหนทางเท่านั้นแหละ
ทางไม่เป็นอะไร ถึงแม้ว่าเราจะหยุด มันก็ไม่บังคับให้เราเดินไปอีก
ถึงแม้เราจะไปอีก มันก็ไม่บังคับให้เราหยุด
โลกมันเป็นอย่างนี้ ถ้าเรารู้จักทางก็รู้จักกำลังของเรา
พอสมควรเราก็พักได้ เราจึงค่อยเดินไป
เป็นเรื่องของเรา คนรู้จักทางเป็นอย่างนี้

คนรู้จักโลกก็เหมือนกัน โลกมันเป็นของมันอยู่อย่างนั้นเอง
ทางนั้นก็เป็นโลก โลกนั้นก็คือหนทาง
ถึงแม้ว่าเราเดินต่อมันก็ไม่สิ้นสุดสักที
โลกไม่ได้ทำให้เราทุกข์ เราทุกข์เอง
ฉะนั้นจึงมาแก้ที่เรา ใจเรานี้มันหลงโลก ไม่ใช่โลกหลงเรา
เรามันหลงโลกเข้าใจไหม ?
ถ้าว่าอาหารทั้งหลาย ถ้ามันอร่อย ไม่ใช่อาหารมันหลงเรา
เรามันหลงอร่อยอันนั้น หลงหวาน หลงเปรี้ยว
หวานก็พอดีของมัน เปรี้ยวก็พอดีของมัน มันเป็นของพอดี

ทุกสิ่งทุกอย่างในโลก มันถูกต้องอยู่แล้ว
มีแต่ความเห็นของเราเท่านั้นที่ผิด

หลวงพ่อชา สุภัทโท

.............................................................................................

ที่มา http://www.dhammajak.net/forums/viewtopic.php?f=7&t=20959

oustayutt

สาธุธรรมครับ