อิฐสองก้อน

Sornpraram

ข้อคิดดีๆ จากเรื่องเล่า ...อิฐสองก้อน

มีพระอยู่องค์หนึ่งท่านอยู่ที่วัดแร้นแค้นมากๆ
ท่านต้องสร้างวัดเอง จึงเริ่มก่อกำแพง
ทั้งๆที่ท่านไม่เคยทำเลยในชีวิต

การก่อกำแพงที่คุณมองว่า แค่เอาอิฐวาง เอาปูนใส่นั้น
แท้จริงแล้ว มันยากนะ เพราะว่าจะทำยังไงให้มันตรง
เท่ากันหมด พอพระท่านก่อกำแพงเสร็จ ท่านเห็นว่า
ตรงกลางของกำแพง มีอิฐอยู่ 2 ก้อนที่มันไม่ตรง
มันนูนออกมาจากอิฐก้อนอื่น ครั้นจะรื้อก็ไม่ได้
เพราะค่าใช้จ่ายมันแพง ทุกครั้งที่ญาติโยมมาที่วัด
อาตมาจะรู้สึกอับอาย มากเวลามีคนจ้องไปที่อิฐสองก้อนนั้น

จนกระทั่งวันนึง มีผู้ชายแก่คนนึงมาที่วัด แล้วมองไป
ที่กำแพงอันนี้ ชายแก่พูดว่า..กำแพงนี้สวยดี
อาตมาถามเค้าด้วยความตกใจว่า ลืมใส่แว่นมารึเปล่า
คุณไม่เห็นหรอว่ามันมีอิฐสองก้อนที่วางไม่ดีจนกำแพงนี้
ดูไม่ดี คำพูดที่ชายแก่ตอบอาตมามานั้น ได้เปลี่ยนแปลง
ทัศนคติทั้งหมดของอาตมา

ชายแก่บอกว่า...ใช่
ผมเห็นอิฐที่วางไม่ดีสองก้อนนั้น แต่ผมก็เห็นด้วย
ว่ามีอิฐอีก ๙๙๘ ก้อนก่อไว้ได้อย่างสวยงาม เป็นระเบียบ
อาตมาถึงกับอึ้งทีเดียว นับเป็นครั้งแรกในรอบหลายๆปี
ที่อาตมามองเห็นอิฐก้อนอื่นๆบนกำแพงนอกเหนือจาก
สองก้อนที่เป็นปัญหา ตาของอาตมามืดบอดต่อสิ่งอื่นทั้งหมด
เดี๋ยวนี้เมื่ออาตมามองเห็นอิฐดีๆแล้ว
กำแพงนี้สำหรับอาตมาก็ไม่น่าเกลียดอีกต่อไป

คนเราซักกี่คนที่ตัดสัมพันธ์กะเพื่อน พี่ น้อง
เพียงเพราะเขาเพิ่งมองแต่..อิฐที่ไม่ดีสองก้อนนั้น
ที่อยู่ในตัวคนอื่น ทั้งๆๆที่ในความเป็นจริง มีทั้งอิฐที่ดี
และอิฐที่ดีจนไม่มีที่ติ เพียงแต่เรามองไม่เห็นมันเท่านั้น
แทนที่จะเห็นสิ่งดีๆๆที่มีอยู่ สายตาของเรากลับเพ่งมอง
จดจ่อเฉพาะสิ่งที่ผิดพลาด มันน่าเศร้าจริงๆ ที่หลายครั้ง
หลายหนเราได้ลงมือทำลาย กำแพงที่ดีลงไปจริงๆ

majoy

ขอบคุณครับ

Metha

morntanti

bigbird

majoy

Sornpraram

"หลายครั้งในชีวิต...


ไม่ใช่ใครอื่นหรือเหตุการณ์ที่อยู่เหนือการควบคุมหรอกที่ทำให้ชีวิตคุณดูเหมือนไร้ทางออก


หากเป็นทัศนคติของคุณเองต่างหากที่เป็นตัวการใหญ่"



เรื่องนี้เป็นเรื่องจริงของเด็กผู้ชายคนหนึ่งในประเทศกานาครับ



วันหนึ่งในวิชาภาษาอังกฤษ ครูยกกระดาษสีขาวแผ่นใหญ่ขึ้นมา


กระดาษแผ่นนี้มีจุดสีดำเล็ก ๆ อยู่จุดหนึ่งที่มุมล่างด้านขวาของกระดาษ



"เด็ก ๆ พวกเธอมองเห็นอะไรบ้าง" ครูชี้ไปที่กระดาษ



"จุดสีดำ" พวกเด็กตะโกนตอบพร้อมกัน



คุณครูยิ้ม นิ่งไปสักครู่หนึ่งก่อนตั้งคำถาม


"ทำไมไม่มีใครสักคนเห็นสีขาวของกระดาษ"



เธอตั้งคำถาม "พวกเธอมองเห็นแต่เพียงจุดสีดำเล็ก ๆ"



แล้วคุณครูก็สอนมุมมองใหม่ให้กับนักเรียน



"นี่คือ สิ่งที่แย่มากของธรรมชาติมนุษย์

ไม่มีใครมองเห็นด้านดีและภาพในมุมกว้างของสิ่งต่าง ๆ เลย

ขอให้พวกเธออย่าใช้ชีวิตที่เหลือกับทัศนคติแบบนี้เป็นอันขาด"



นี่คือ บทเรียนที่ยิ่งใหญ่ที่สุดบทหนึ่งของเด็กชายคนนี้

เป็นบทเรียนจาก "กระดาษสีขาว" และ "จุดสีดำ

majoy

ขอบพระคุณครับ กล่าวโดยรวมคือ ดีร้ายอยู่ที่มุมมองด้วยเหมือนกัน

ธุลีดิน

ขอบคุณครับ... ตั้งแต่ได้เข้ามารู้จักหลวงปู่และอาจารย์ ได้เรียนรู้อะไรหลายๆอย่าง ซึ้งสามารถเอามาใช้ได้ในชีวิตจิงเป็นอย่างดี เมื่อวันก่อนเพิ่งเรียนรู้ว่า บางครั้งการที่เรามี "สติ" แต่อย่างเดียว อาจยังไม่เพียงพอ ซึ้งต้องมี "ปัญญา" ด้วย ถึงจะไม่นำไปสู่ความผิดพลาด

Sornpraram

คนเราเจอกัน ไม่ใช่เรื่องบังเอิญ
ความสัมพันธ์ พ่อ , แม่ , พี่ , น้อง ,
ญาติ , เพื่อน , ศัตรู , คนรัก ฯลฯ ไม่ใช่ของเลื่อนลอย
เมื่อมีวาสนา ไม่ต้องเรียกร้อง ถึงเวลาก็มาเจอกัน
เมื่อสิ้นวาสนา ก็ต้องจากกัน รั้งยังไงก็ไม่อยู่

ในตอนที่ยังไม่จากกันนี้
คุณทำได้ทำดีต่อคนของคุณหรือยัง
เพราะถึงเวลาที่ต้องจากกัน
ไม่ว่าคุณจะมีเงินหรืออำนาจล้นฟ้า
ก็เรียกมันกลับคืนมาไม่ได้
ทำดีต่อกันไว้ดีกว่า เพราะไม่มีใครรู้ว่า
เราจะต้องจากกันเมื่อไหร่

ทุกๆวจีกรรม กายกรรม และมโนกรรม ที่เรานึกคิด
พูดล้วนเป็นกรรมหมด อยู่ที่เจตนาเป็นบุญหรือบาป ล้วนส่งผลต่อปัจจุบันและอนาคตทั้งนั้น...ธรรมะสาธุ