น้ำตาจ่าโท

Sornpraram

โบราณท่านว่า..

บรรดาช้างสาร งูเห่า ข้าเก่า เมียรัก

ท่านเปรียบไว้นักอย่าได้วางใจ




ช้างสาร งูเห่า ข้าเก่า เมียรัก อย่าได้ไว้วางใจ

(ช้างสารและงูเห่า เป็นสัตว์เดรัจฉานไว้ใจไม่ได้ ข้าเก่าและเมียรัก
เป็นบุคคลที่ใกล้ชิด ย่อมรู้เรื่องราวและความลับของเราหมด
บุคคลประเภทนี้ ถ้ากลับกลายเป็นศัตรูแล้วจะเป็นศัตรูที่ร้ายที่สุด
ดังนั้นจึงไม่ควรไว้วางใจจนเกินไป)

Sornpraram

      ใครจะไว้ใจอะไรตามใจเถิด        แต่อย่าเกิดไว้ใจในสิ่งห้า
หนึ่งอย่าไว้ใจทะเลทุกเวลา                สองสัตว์เขี้ยวเล็บงาอย่าวางใจ
สามผู้ถืออาวุธสุดจักร้าย                   สี่ผู้หญิงทั้งหลายอย่ากรายใกล้
ห้ามหากษัตริย์ทรงฉัตรชัย                 ถ้าแม้นใครประมาทอาจตายเอย

        จาก นิทานเวตาล  ของ น.ม.ส.            

Sornpraram

ช้างสาร หกศอกไซร้.........เสียงา
งูเห่า กลายเป็นปลา.........อย่าต้อง
ข้าเก่า เกิดแต่ตา.............ตนปู่ ก็ดี
เมียรัก อยู่ร่วมห้อง...........อย่าไว้วางใจฯ

Sornpraram

ช้างสาร คือช้าง ที่พอเวลาตกมันก็หน้ามืด เหยียบหมดไม่ว่าใคร จะควานหรือคนทั่วไป

งูเห่า ก็สัตว์เดียรัจฉาน แถมมีพิษ คอยแว้งกัดได้ตลอดเวลา แม้ว่าเราจะดีและจริงใจด้วยแค่ไหน

ข้าเก่า คือ ลูกน้องของเราที่ไปอยู่ที่อื่นแล้ว หวนกลับมา มักจะหวนกลับมาเพื่อมาสืบความลับ

หรือมาลักลอบทำอะไรสักอย่างที่ร้ายต่อเรา

เพราะหลังจากออกจากเราไป เขาก็ไปเป็นลูกน้องคนอื่นแล้ว

เมียรัก เขาว่าเมียยิ่งรัก ยิ่งต้องระวัง อย่าได้วางใจ            

Sornpraram

เมื่อตอนต้นเดือนพระอาจารย์ได้กล่าวถึงบุคคลท่านหนึ่งซึ่งมีวิสัยพุทธภูมิ ที่พอเห็นเพื่อนลำบากก็ไปช่วยเหลือ แต่ปรากฏว่าพอไปช่วยแล้วกลายเป็นตัวเองเดือดร้อนแทน

หลวงพ่อจึงได้กล่าวว่า "โบราณเขาบอกว่า อยากเป็นหนี้ให้เป็นนายหน้า อยากเป็นขี้ข้าให้เป็นนายประกัน เพราะฉะนั้น..ถ้าไม่จำเป็นจริง ๆ อย่าไปทำอย่างนั้น ไม่ใช่ว่ารักใคร่กันปานจะกลืนกินแล้วปฏิเสธไม่ได้

ภาษิตเขาบอกว่า ช้างสาร งูเห่า ข้าเก่า เมียรัก อย่าได้ไว้ใจนัก เพราะมักสร้างความเดือดร้อน เนื่องจากช้างตัวใหญ่ บางทีเขาก็ไม่รู้ว่าแรงชนิดเบา ๆ ของเขาสามารถทำให้คนถึงตายได้ ส่วนงูเห่าถึงจะเล็กแค่ไหนก็กัดตายเหมือนกัน ส่วนข้าเก่า คนที่เคยใกล้ชิดสนิทสนมกันอยู่ ถ้าเราให้ความไว้วางใจเขามาก ถ้าถึงวาระที่ความโลภเข้ามา บางทีเขาขนหมดบ้าน

ข้าเก่าที่ดังที่สุดคือ 'เกรียงไกร
เตชะโม่ง' ขนเพชรจากซาอุฯ
นั่นเขาไว้ใจขนาดเข้านอกออกในได้หมด


หลวงปู่พระอุบาลีคุณูปมาจารย์ วัดไร่ขิง ท่านมีภาษิตประจำใจอยู่ว่า..

วิสฏฺเฐปิ น วิสฺสเส แม้บุคคลใกล้ชิดก็ไม่ควรไว้วางใจ

เพราะเราไม่รู้ว่าอกุศลกรรมจะเข้ามาดลใจช่วงไหน แล้วคนที่ยิ่งใกล้ชิดเราเท่าไร
ก็จะสร้างความเดือดร้อนให้แก่เราได้มากเท่านั้น


ส่วนเรื่องเมียรักนั้นขอวงเล็บว่าผัวรักด้วย พอกันทั้งคู่


ชายข้าวเปลือกหญิงข้าวสารโบราณว่า น้ำพึ่งเรือเสือพึ่งป่าอัชฌาสัย

เพราะฉะนั้นก็พอ ๆ กัน เราไว้ใจเขา...เขาไม่ไว้ใจเรา
หรือเราไม่ไว้ใจเขา...เขาไม่ไว้ใจเรา ยุ่งกันตายชัก

หลวงปู่จันทร์ วัดเจดีย์หลวง สมัยท่านเป็นเจ้าคุณพระเทพกวี วัดป่าดาราภิรมย์
ท่านบอกว่า..

ถ้าเมตตาเกินประมาณจะพบแต่คนพาลทั้งเมือง

คนประเภทนี้ถ้าเห็นว่าเราเมตตาก็คิดว่าโง่ ก็จะกอบโกยไม่รู้จักเลิก
เพราะอยากไปโง่ให้เขาเอง ส่วนคนไม่รู้จักบุญคุณ นอกจากจะกินบนเรือนแล้ว
ยังขี้รดบนหลังคาอีกต่างหาก


ดังนั้น เรื่องอะไรก็ตามถ้ามาจากโบราณ ก็แปลว่าเป็นภูมิปัญญาที่สังเคราะห์แล้ว
โดนกันมาจนนับรุ่นไม่ถ้วนแล้ว
จึงกลายเป็นภาษิตที่ยอมรับของคนส่วนใหญ่ได้"

พระครูธรรมธรเล็ก

Sornpraram

       "ไม้ใหญ่จะยืนทะนงต้านแรงช้างสารอยู่ได้
ก็ด้วยรากที่หยั่งลึกและแข็งแรง"

-โหมโรง

เป็นอีกฉากที่ประทับใจผมอย่างแรง สะท้อนอะไรหลายอย่างๆในสมัยนี้





สุภาษิต


             ช้างสาร งูเห่า ข้าเก่า เมียรัก อย่าได้ไว้วางใจ


ช้างสาร และ งูเห่า  เป็นสัตว์เดรัจฉาน และ ดุร้ายไว้ใจไม่ได้  ส่วนงูเห่าเป็นสัตว์ที่มีพิษ  แม้กระทั่งตัวเล็กๆก็สามารถกัดเราตายได้  เราย่อมไว้วางใจไม่ได้เด็ดขาด  ครับผม  แต่ ข้าเก่า และ เมียรัก เป็นบุคคลที่ใกล้ชิด   ย่อมรู้เรื่องราว และ ความลับของเราหมด   บุคคลประเภทนี้   ถ้ากลับกลายเป็นศัตรูแล้วจะเป็นศัตรูที่ร้ายที่สุด   ดังนั้นจึงไม่ควรไว้วางใจจนเกินไป  หรือ  ถ้าไว้ใจแต่ก็อย่าวางย่าม  .

คนโบราณจึงนำ ๔ อย่างนี้มาเป็นคติเตือนใจ

ให้เรามีความระมัดระวังอย่าไปประมาทสิ่งที่เป็นอันตรายสุดๆ ๔ อย่างนี้เป็นอันขาด  

Sornpraram

โบราณท่านว่า..

บรรดาช้างสาร งูเห่า ข้าเก่า เมียรัก

ท่านเปรียบไว้นักอย่าได้วางใจ

matmee2550

เยี่ยมๆๆๆๆๆ

Sornpraram

ยามมั่งมี มากมายมิตรหมายมอง
ยามมัวหมอง มิตรมองเหมือนหมูหมา
ยามไม่มี มิตรเมินไม่มองมา
ยามมอดม้วย หมูหมาไม่มามอง

ยามอดอยาก ยากแค้นแจ้นให้ช่วย
ยามคราวซวย ช่วยซ้ำกระหน่ำถอง
ยามได้ที ขี่แพะไล่ให้ลำพอง
ยามผยอง จะนั่งลองมองดูใจ