คนหลงตน (สมเด็จพระญาณสังวรฯ)

kit007

                        
                                                                                                                                                                                                                                                        

ผู้มีโมหะมาก คือมีความหลงมาก
มีความรู้สึกที่ไม่ถูก ไม่ชอบ ไม่ควร
ในตน ในคน ในอำนาจ

คนหลงตน เป็นคนมีโมหะ มีความรู้สึกที่ไม่ถูก ไม่ชอบ ไม่ควรในตนเอง
คนหลงตน จะมีความรู้สึกว่าตนเป็นผู้มีความดี ความสามารถ
ความพิเศษเหนือใครทั้งหลาย เกินความจริง
เป็นความรู้สึกในตนที่ไม่ถูก ไม่ชอบ ไม่ควร

เมื่อมีความรู้สึกอันเป็นโมหะ ความหลง
ราคะ หรือโลภะและโทสะก็จะเกิดตามมาได้โดยไม่ยาก

เมื่อหลงตนว่า ดีวิเศษเหนือคนทั้งหลาย
ความโลภให้ได้มา ซึ่งสิ่งอันสมควรแก่ความดี ความวิเศษของตน
ย่อมเกิดขึ้นเป็นธรรมดา

ความโกรธด้วยไม่ต้องการให้ความดี ความวิเศษนั้นถูกเปรียบ ถูกลบล้าง
ย่อมเกิดขึ้นเป็นธรรมดา

                                                                                       
.........................................................................

ที่มา http://www.dhammajak.net/forums/viewtopic.php?f=7&t=42679