หลวงพ่อเอม วัดคลองโป่ง

oustayutt

หลวงพ่อเอม วัดคลองโป่ง หรือพระครูธรรมภาณโกศล (เอม,พ.ศ.2415-พ.ศ. 2484) อดีตเจ้าอาวาสวัดคลองโป่ง เป็นเกจิคณาจารย์ที่เกิดในยุคต้นรัชกาลที่ 5 ที่มีผู้นิยมในวัตถุมงคลที่ท่านจัดสร้าง และนิยมแสวงหานำมาเป็นของดีประจำกาย ท่านเป็นอดีตเจ้าคณะอำเภอศรีสำโรง และเจ้าคณะจังหวัดสุโขทัยด้วย

หลวพ่อเอม วัดคลองโป่ง เป็นชาวศรีสำโรงโดยกำเนิด บ้านเดิมของหลวงปู่เอมตั้งอยู่บริเวณริมถนนจรดวิถีถ่อง ฝั่งเดียวกับวัดคลองโป่ง อยู่เหนือวัดไปประมาณ 300 เมตร เกิดเมื่อปีวอก พ.ศ. 2415 ตรงกับต้นสมัยรัชกาลที่ 5 เป็นบุตรคนสุดท้องของ นายสน และ นางทิม ซึ่งเป็นต้นตระกูล "สนทิม"
ในวัยเยาว์หลวงพ่อเอม ได้ข้ารับการบรรพชาเป็นสามเณรที่วัดคลองโป่ง ในสมัยที่หลวงปู่เหล็ก เจ้าอาวาสวัดคลองโป่งในขณะนั้น ทั้งได้ศึกษาพระธรรมวินัย จนกระทั่งได้มีโอกาสไปศึกษาพระปริยัติธรรมแผนกบาลีที่วัดระฆังโฆสิตาราม เป็นเวลา 4-5 ปี
เมื่ออายุครบบวช ได้เข้ารับการอุปสมบทเป็นพระภิกษุ และจำพรรษาที่วัดคลองโป่ง ทั้งยังได้ศึกษาเพิ่มเติมทั้งในส่วนของพระปริยัติธรรม วิปัสสนากัมมัฏฐานจนเชี่ยวชาญและแตกฉาน
ต่อมาเมื่อตำแหน่งเจ้าอาวาสวัดคลองโป่งว่างลง จึงได้รับการแต่งตั้งเป็นเจ้าอาวาสต่อจากพระอุปัชฌาย์นวม ทั้งยังดำรงตำแหน่งเป็นเจ้าคณะแขวง (เจ้าคณะอำเภอ) และได้ดำรงสมณศักดิ์ที่พระครูธรรมภาณโกศล (เอม) พร้อมตำแหน่งพระอุปัชฌาย์ด้วย
เมื่อวันที่ 24 ธันวาคม 2457 สมเด็จพระมหาสมณเจ้า กรมพระยาวชิรญาณวโรรส (12 เมษายน พ.ศ. 2403-2 สิงหาคม พ.ศ. 2464) ได้ประกาศแต่งตั้งหลวงพ่อเอม เป็นเจ้าคณะเมืองสุโขทัย[1] อีกตำแหน่งหนึ่งด้วย สืบต่อจากพระครูศีลวัตรวิจารณ์ เจ้าอาวาสวัดราชธานี ในขณะที่อายุได้ 42 ปี