>> หลวงปู่หล้า อุตฺตโม วัดวังโพรงเข้ <<

Metha

กราบนมัสการหลวงปู่หล้า

Metha

จ๊อ

นายฮ้อย หล้า วารนุช







นายหล้า วารนุช เกิดเมื่อปี พ.ศ.๒๔๓๕ ที่จังหวัดร้อยเอ็ด เมื่ออายุ ๒๑ ปี ได้นำฝูงควายเดินทางออกจากจังหวัดร้อยเอ็ด มากับนายบุญเพ็ง ที่เป็นหัวหน้าใหญ่ หรือที่เรียกกันภาษาท้องถิ่นว่า นายฮ้อย มุ่งหน้าสู่ภาคกลาง เป้าหมายที่จังหวัดลพบุรี เพื่อนำฝูงควายมาขายยังจังหวัดที่เป็นอู่ข้าวของประเทศ คือจังหวัดลพบุรี สิงห์บุรี อ่างทอง สุพรรณบุรี อยุทธยา เป็นต้น

          เมื่อนำฝูงควายมาถึงดงพยาเย็น อันลือชื่อเรื่องโจรปล้นซึ่งทรัพย์ และก็ถูกโจรดงพยาเย็นปล้นตามธรรมเนียมที่เคยได้ยินได้ฟังมา จากนักเดินทางค้าควายรุ่นก่อน ๆ แม้จะเตรียมพร้อมกันมา อย่างเต็มที่ก็ไม่วายเสียทีให้พวกโจรแย่งเอาควายบางส่วนไปได้ และก็บังเอิญที่ควายส่วนใหญ่ ที่โจรแย่งเอาไปได้ เป็นควายของนายหล้า วารนุช



เมื่อนำฝูงควายมาถึงอำเภอโคกสำโรง จังหวัดลพบุรี ควายของนายหล้าส่วนที่เหลือ ก็ขายหมดพอดี นายหล้าจึงขอแยกทางกับกองคาราวานค้าควายเพื่อหางานทำอยู่ที่อำเภอโคกสำโรง และต่อมานายหล้าก็ได้ภรรยาชื่อ ระพี เป็นคนในหมู่บ้าน ถลุงเหล็ก ตำบลถลุงเหล็ก อำเภอโคกสำโรง จนมีบุตรด้วยกันหนึ่งคน ชื่อสำเภา วารนุช หลังจากบุตรได้ไม่นาน นางระพี ภรรยาของท่านก็เสียชีวิต


และท่านก็ได้บวชเป็นภิกษุอุทิศกุศล ให้ภรรยาเมื่อปี พ.ศ. ๒๔๕๘ พอฌาปณกิจศพภรรยาและทำบุญ ๗ วัน ให้ภรรยาเรียบร้อยแล้ว



          ท่านก็เปลี่ยนใจไม่ลาสิกขา อยู่เป็นภิกษุตั้งแต่นั้นมาจนตลอดชีวิต ในปีนั้นหลวงปู่เหล้า อยู่จำพรรษาที่วัดถลุงเหล็ก ปี พ.ศ.๒๔๕๙ ท่านไปจำพรรษาที่วัดวังไต้ อำเภอบ้านหมี่ จังหวัดลพบุรี ปี พ.ศ.๒๔๖๐ ท่านจำพรรษาที่วัดเกาะแก้ว อำเภอโคกสำโรง จังหวัดลพบุรี

          ปี พ.ศ.๒๔๖๑-๒๔๖๓ ท่านกลับไปจังหวัดร้อยเอ็ดบ้านเกิด เมื่อไปถึงบ้านปรากฏว่าบิดามารดาญาติพี่น้องของท่านได้ย้ายไปอยู่จังหวัดสุรินทร์ท่านจึงตามไปและจำพรรษาที่จังหวัดสุรินทร์ ๒ ปี และเรียนวิชชาอาคมที่นั้น ปี พ.ศ.๒๔๖๓ จำพรรษาที่จังหวัดศรีสะเกษ เรียนวิชชาอาคมต่อ

         ปีพ.ศ.๒๔๖๔ ท่านกลับมาที่วัดเกาะแก้วและย้ายมาจำพรรษาที่วัดโพรงเข้ ตำบลเกาะแก้ว และย้ายมาจำพรรษาที่วัดวังโพรงเข้ ตำบลเกาะแก้ว อำเภอโคกสำโรง จังหวัดลพบุรี ท่านประจำอยู่เป็นเจ้าอาวาสวัดวังโพรงเข้ ตั้งแต่ปีนั้น จนตลอดอายุไข ท่านมรณภาพเมื่อปีพ.ศ.๒๔๙๙

Sornpraram

ธรรมะของหลวงปู่หล้า วัดวังโพรงเข้



ธรรมที่หลวงปู่เน้นอยู่เสมอคือ   ..

ให้พากันหมั่นทำบุญสร้างกุศลให้ครบทั้งสามอย่าง

  คือ   ทาน   ศีล   ภาวนา  

อย่าประมาทมัวเมาในวัย  ในชีวิต  “ประมาทในวัย” คือ..

ไม่รู้จักวัยว่าวัยไหนควรทำอะไร..

  ปฐมวัย  คือ  วัยต้น  ควรศึกษาเล่าเรียน  แสวงหาความรู้  เพราะมีวิชาก็เหมือนมีทรัพย์

มัชฌิมะวัย  คือ  วัยกลาง  ควรสร้างฐานะประกอบสัมมาอาชีพด้วยความขยันหมั่นเพียร

  ปัจฉิมะวัย  คือ  วัยสุดท้าย  ควรแสวงหาโลกหน้าที่เป็นสุคติภูมิ  ด้วยการทำบุญ


  ให้ทาน   รักษาศีล  เจริญภาวนา

  มีเมตตาต่อเพื่อนมนุษย์และสัตว์อื่น ด้วยการเอื้อเฟื้อเผื่อแผ่ช่วยเหลือซึ่งกันและกัน

อย่าเบียดเบียนกัน  รวมทั้งสัตว์อื่นด้วย  และอย่าประมาทในชีวิต

ถ้าประมาทต่อสิ่งที่เป็นอันตรายต่อชีวิตก็จะตายจากชีวิต



ประมาทต่อสิ่งที่ให้ความสุขความเจริญแก่ชีวิต  คือ  บุญกุศล

ก็จะตายจากคุณงามความดี  คนที่ประมาทแล้วเหมือนคนตายแล้ว ฯ




          ส่วนพระเณร  หลวงพ่อจะสอนให้มองดูชีวิตว่ามีสาระแก่นสารอะไรบ้างในชีวิตนี้  

คนเราเกิดมาในโลกนี้  กินแล้วก็ถ่าย ถ่ายแล้วก็กิน  เป็นอยู่อย่างนี้จนวันตาย

พอตายแล้วยังมีกิเลสอยู่ก็กลับมาเกิดอีก

มากินมาถ่ายอีก วนเวียนอยู่อย่างนี้ไม่รู้จักจบสิ้น  

ก่อนที่จะได้กินได้ถ่าย  ก็ต้องแสวงหาด้วยความทุกข์ยากลำบากแสนเข็ญ  

อย่างพวกเรากินข้าว  ชาวบ้านที่เขาเอามาทำบุญ  เอาข้าว  เอากับ  

ที่เขาแสวงหามาด้วยความเหนื่อยยาก  มาถวายเพื่อแลกกับบุญ  

ดูเหมือนพวกเราไม่ลำบากในการแสวงหาการกิน

แต่ผู้ที่มีความละอายแก่ใจแล้ว  มันรู้สึกลำบาก  คือ..

  ลำบากใจที่จะกินของเขา  เขาให้เราเพราะเขาต้องการบุญ

เรากินของเขาแล้ว ให้บุญเกิดขึ้นกับเขาได้หรือไม่???  

เราเป็นเนื้อนาบุญให้เขาได้หรือเปล่า???

ฉะนั้น..

การแสวงหาในการกินของพระเณรที่มีความละอาย  จึงยากลำบากไม่น้อยไปกว่าแสวงหาของฆราวาส

  เพราะเราต้องบำเพ็ญเพียรภาวนา  รักษาวินัย  รักษาใจ  ชำระใจให้บริสุทธิ์เป็นเนื้อนาบุญให้เขาได้

  เป็นเนื้อนาบุญให้โลกได้  เราจึงจะกินของเขาได้..

อย่างเอร็ดอร่อย  ไม่ตะขิดตะขวงใจ ฯ

Metha

กราบนมัสการหลวงปู่

Metha

วันนี้พี่น้อง คศช พร้อมจะร่วมกันสร้างตำนานแห่งวังโพรงเข้ หรือยังครับ

ธี

สาธุ...

Metha

ไม่ได้ไปกราบหลวงปู่ นานแล้วครับ

Nujeab

กราบหลวงปู่ครับ

Metha

กราบนมัสการหลวงปู่หล้า