กว่าจะได้เกิดเป็นคนนั้นแสนยาก

รามเทพ

สมมุตว่า เรากำลังรู้สึกว่า ไม่มีความหวังในการใช้ชีวิตอีกต่อไป เราลองจินตนาการในลักษณะต่อไปนี้ดู

กว่าที่เราจะเกิดมาเป็นคนนั้น ช่างเป็นไปได้แสนยาก ยากอภิมหายากเลยก็ว่าได้
พระพุทธเจ้าตรัสว่า สิ่งที่เป็นไปได้ยากในโลกนี้มีอยู่ 4 ประการ คือ..

(1) ยากเหลือแสน กว่าจะได้เกิดเป็นคน

(2) ยากเหลือแสน กว่าจะดำรงชีวิตรอด

(3) ยากเหลือแสน กว่าพระพุทธเจ้าจะเสด็จอุบัติ

(4) ยากเหลือแสน กว่าจะได้ฟังสัจธรรม


อุปมาดั่งว่า ..

เปรียบเสมือนในมหาสุมทรอันกว้างใหญ่ไพศาล ใต้ก้นบึ้งมหาสมุทรนั้นมีเต่าอยู่ตัวหนึ่ง
ซ้ำยังเป็นเต่าตาบอด บนผิวน้ำเหนือมหาสมุทรนั้นมีห่วงยางอยู่อันหนึ่ง ลอยฟ่องไปทุกทิศ
ร้อยปีเต่าตาบอดตัวนั้นจะโผล่ขึ้นมาเหนือผิวน้ำครั้งหนึ่ง
โอกาสที่เต่าตาบอดจะเอาหัวมาสวมเข้ากับห่วงยางนั้นอย่างพอเหมาะพอดี
มีเพียงหนึ่งในล้านล้านเปอร์เซนต์เท่านั้น โอกาสเช่นนี้เป็นไปได้ยากแสนยาก
แต่โอกาสในการได้เกิดมาเป็นคน ยากยิ่งกว่านั้นอีกไม่รู้กี่เท่า


แม้การเกิดเป็นคนจะเป็นไปได้แสนยาก แต่ถึงกระนั้น เราก็ได้อัตภาพมาเกิดเป็นคนกับเขาจนได้

ดังนั้น เราจึงเป็นผู้โชคดีเสียยิ่งกว่าถูกรางวัลที่หนึ่งสักล้านครั้ง ในเอกภพของเรานี้ มีสิ่งมีชีวิตมากมายนับจำนวนไม่ได้ ที่รอวิวัฒนาการขึ้นมาสู่ความเป็นคน สิ่งมีชีวิตจำนวนมากเหล่านั้น ต่างก็กำลังพยายามอย่างเต็มขีดแห่งศักยภาพของตน ที่จะยกระดับตัวเองขึ้นมาให้จิตและกายมีวิวัฒนาการสูงสุดเหมือนมนุษยชาติ แต่กว่าจะทำเช่นนั้นได้ ก็คงต้องใช้เวลาอีกนานนับหลายกัปหลายกัลป์

แต่สำหรับเรา เราไม่ต้องพยายามอะไรเลย เพราะตอนนี้ เราเป็นมนุษย์ ซึ่งเป็นสิ่งมีชีวิตที่วิวัฒนาการมาถึงจุดสูงสุดอยู่แล้ว

เรามาถึงจุดสูงสุดแห่งวิวัฒนาการของสิ่งมีชีวิตแล้ว คำถามก็คือ เราจะใช้ร่างกาย จิตใจที่วิวัฒนาการสูงสุดนี้อย่างไร ให้เกิดประโยชน์สูงสุด

รามเทพ

รู้ไหมว่า ถ้าเราวิวัฒนาการมาจนถึงจุดสูงสุดขนาดนี้แล้ว แต่เรากลับไม่รักในชีวิต ไม่เห็นคุณค่าของสิ่งที่เป็นอยู่
แล้วเพียรทำลายชีวิตนี้เสีย

นั่นเท่ากับบอกเป็นนัยว่า เราไม่ยินดีกับสภาพชีวิตของตัวเอง ขณะที่เรากำลังทำชีวิตให้แย่ลง ๆ อยู่นั้น
สภาพจิตของเราก็จะตกต่ำลงเรื่อย ๆ และจำดำดิ่งลงไปอย่างถึงที่สุด

ถ้าเราทำร้ายตัวเองจนถึงแก่ความตาย หลังจากนั้น จิตของเราก็จะวนกลับไปสู่จุดที่ต่ำที่สุด มืดที่สุด
กว่าจะวิวัฒนาการขึ้นมาเป็นคนอีกครั้งหนึ่ง ก็ต้องไปผ่านกระบวนการวิวัฒน์ในสภาพชีวิตต่าง ๆ

เช่น เกิดเป็นหนอน เป็นอะมีบา แบคทีเรีย ไส้เดือน ตุ๊กแก ผีเสื้อ สุนัข วัว **กระบือ** ฯลฯ
กว่าจะวิวัฒนาการขึ้นมาเป็นคนอีกครั้งหนึ่ง คงต้องผ่านการแตกสลายของโลกอีกนับครั้งไม่ถ้วน

กว่าจิตและกายนี้จะวิวัฒนาการมาถึงจุดที่เป็นมนุษย์อยู่นี้ กินเวลาหลายกัปหลายกัลป์

ถ้าเราปฏิเสธจิตและกายนี้ เราก็จะเสียโอกาสที่ดีที่สุดนี้ไปอย่างน่าเศร้าที่สุด

คงไม่มีอะไรจะเศร้ายิ่งกว่า คนที่มีโอกาสเกิดเป็นคน แต่ไม่รักความเป็นคนของตนเป็นไม่มีอีกแล้ว

รามเทพ

ถ้าหากเรารู้สึกแย่ หมดหวังกับชีวิต ก็ขอแนะนำให้เราลองออกเดินทางดูบ้าง แล้วเราจะค้นพบว่า ชีวิตยังมีอะไรใหม่ ๆ ให้เราสัมผัสอีกมากมายนัก

หลวงวิจิตรวาทการ ปราชญ์คนหนึ่งของประเทศไทย ท่านเล่าว่า เมื่อท่านเขียนนิยายไม่ออก ท่านจะเดินทางไปตามที่ต่าง ๆ ในลักษณะไม่ตั้งเป้าหมาย ท่านเพียงแค่เดินทางแล้วรื่นรมย์ และเรียนรู้กับสิ่งที่อยู่รอบข้างเท่านั้น ยิ่งทำตัวให้เป็นเด็ก พร้อมจะเรียนรู้มากเพียงไร ท่านกลับพบว่า ชีวิตยิ่งมีอะไรให้เรียนรู้อีกมากมายเหลือเกิน

ทุกครั้งที่ท่านเบื่อ ๆ ชีวิต รู้สึกว่ากำลังติดตันในเรื่องงาน ท่านมักออกเดินทาง และท่านมักได้รับแรงบันดาลใจดี ๆ กลับมาเริ่มต้นใหม่ทุกครั้งไป

รามเทพ

ลองทำความเข้าใจธรรมชาติจิตใจของตัวเองดูให้ดี ก็จะพบว่า อาการไม่มีความหวังในการใช้ชีวิตนั้นเป็นเพียง
" ความรู้สึก " ( เวทนา ) ชนิดหนึ่งเท่านั้น

เจ้าเวทนานี้ มีความไม่เที่ยง เกิดขึ้น ดำรงอยู่ชั่วคราว แล้วก็จะเปลี่ยนแปลงไปเป็นธรรมดา

มันเกิดขึ้นมาทำให้เรารู้สึกเบื่อ ๆ อยาก ๆ แต่เชื่อเถอะ
วันต่อไป อาทิตย์ต่อไป เดือนต่อไป หรือปีต่อไป มันก็จะหายไปเอง

แล้วความรู้สึกใหม่ ๆ ก็จะเกิดขึ้นมาอีก เป็นอย่างนี้อยู่เรื่อย ๆ เพราะฉะนั้น

อย่าเพิ่งเชื่อความรู้สึกของตัวเองมากเกินไป วันนี้รู้สึกอย่างนี้ วันต่อไป อาจรู้สึกอีกอย่างหนึ่งก็เป็นไป

Nujeab

ขอบคุณครับสำหรับเรื่องราวดีๆ

lnw

เกิดเป็นคนว่ายากแล้ว เกิดมาเจอพระพุทธศาสนายิ่ง. ยากมากกว่าเป็นร้อยเท่าพันทวี