อย่าสอนเขา ต่อไปเรา จะไม่มี ซึ่งความหมาย

Sornpraram

โดย เชียร ธีรศานต์

( เซียนพระรุ่นเก่าชื่อดัง )

ขอลิขิต เป็นกลอน อักษรสาร
ถึงเหตุการณ์ เริ่มเรียน และศึกษา
เรื่องพระเครื่อง และพระ ปฏิมา
เป็นเวลา เนิ่นนาน จนเข้าใจ
อันวิชา ทั้งหลาย ในโลกนี้
จะไม่มี วิชาไหน เรียนไม่ได้
เพียงแต่ต้อง หาหลัก ให้เข้าใจ
เพียรเข้าไว้ ไม่นาน แตกฉานเอง

ข้าเริ่มต้น จากโต๊ะ ร้านกาแฟ
นั่งเหลียวแล หาอาจารย์ คนเก่งเก่ง
พบแต่คน คุยโว อวดตนเอง
ส่วนคนเก่ง นั่งเฉย ไม่สอนใคร
ภาษิตไทย สอนว่า อย่าสอนเขา
ต่อไปเรา จะไม่มี ซึ่งความหมาย
ศิษย์ล้างครู มีอยู่ แสนมากมาย
สอนทำไม สอนให้โง่ โบราณเตือน

จริงของท่าน ที่ว่าไว้ ไม่ค่อยผิด
คนรู้คุณ รู้คิด หายากเหมือน
เพชรเม็ดใหญ่ ฝังไว้ อยู่ในเรือน
จะหาเพื่อน ที่หวังดี มีน้อยราย
ฉะนั้นอัน ความรู้ เรื่องดูพระ
จึงมักจะ จมดิน สิ้นสลาย
เจ้าของหวง รักษา จนกว่าตาย
ความรู้หาย ไม่งอกงาม ตามนิยม

ข้าคิดแล้ว การให้ หมายเป็นทาน
ไม่มุ่งการ ตอบแทน เป็นปฐม
คนชั่วมี คนดีมาก ยากติชม
ปล่อยอารมณ์ ให้เป็นทาน เบิกบานใจ
คนจะคิด เล่นพระเครื่อง ใช่เรื่องเล่น
จะต้องเป็น คนที่มี จุดมุ่งหมาย
ขณะนี้ มีสองพวก แยกกันไป
พวกหนึ่งใจ ยึดมั่น พุทธคุณ

อีกพวกหมาย หาเงิน ดังประสงค์
หวังดำรง หารายได้ มาอุดหนุน
ไม่ได้คิด ถึงคุณธรรม มาค้ำจุน
หวังหาทุน สะสมไว้ ประการเดียว
คนทั้งสอง พวกนี้ เรียนรู้ได้
เพราะว่ามี จุดหมาย อันแน่นเหนียว
ต้องเรียนรู้ ให้ได้ ประการเดียว
ไม่ใช่เที่ยว ดูเล่นเล่น ตามอารมณ์

คนที่เล่น ไม่เต็มใจ มักไม่คิด
เหมือนตองกล้วย บาดนิดนิด แผลสะสม
จะกลายเป็น แผลใหญ่ ปวดระบม
เหมือนถูกต้ม ทีละน้อย เข้าตำรา
คนงมงาย โง่เง่า ที่เขาเย้ย
จะใครเลย คนไม่เรียน ไม่ศึกษา
เล่นโง่โง่ โก้ตามเขา เข้าตำรา
เขาจึงว่า โง่งม บรมเลย

จะเริ่มเรียน ต้องหา พระเก่าเก่า
จะได้เฝ้า เพียรดู ไม่อยู่เฉย
พระเก่าเก่า เราต้องเรียน อย่าเฉยเมย
อย่าละเลย มองข้าม ไม่นำพา
อันความจริง เนื้อสร้างพระ ใช่หายาก
ไม่ลำบาก ที่จะคิด ใฝ่เสาะหา
แต่งผสม เนื้อพระ ตามตำรา
ก็ใช่ว่า จะเหมือนกัน ทุกแบบไป

ดินแบบนี้ มีอยู่ จังหวัดนั้น
ทรายที่นั่น ก็มี ที่มั่นหมาย
ว่านก็มี ในป่า ออกถมไป
แต่ผสม กันอย่างไร พึงพิจารณา
ตำราหนึ่ง กำหนดไว้ เป็นสัดส่วน
ตำป่นกวน มากน้อย มีปัญหา
ให้เราคิด ติดตาม ตามตำรา
ให้ดูว่า เนื้อพระนี้ มีอะไร

เนื้อแก่ดิน แก่ว่าน แก่กรวดทราย
พระแบบนั้น เป็นอย่างไร เนื้อแบบไหน
อย่าปนแป เปะปะ เปรอะทั่วไป
วัดตะไกร เนื้อทุ่ง ยุ่งทันที
มีคนถาม ว่าข้า คิดอย่างไร
จึงไม่แผ่ ขยาย เล่นพระอื่น
คนเรานี้ มีชีวิต ไม่ยั่งยืน
ถึงพันหมื่น เราตายก่อน ทุกคนไป

มีเวลา หาความรู้ เพียงน้อยนิด
แล้วจะคิด ตะกาย ไปถึงไหน
รู้อย่างเดียว รู้ให้รอด ตลอดไป
ก็นับได้ ไม่เสียชาติ ที่เกิดมา
พูดถึงเรื่อง มุ่งหมาย เล่นพระเครื่อง
ก็เป็นเรื่อง พูดยาก เสียหนักหนา
ใครไม่มี ใครไม่รู้ ถึงบุญญา
ธิการอัน มหา มโหฬาร

คุณวิเศษ ย่อมรู้ แก่ผู้ใช้
ถ้างั้นใคร จะยอมซื้อ เงินเป็นล้าน
คนที่ซื้อ ปราดเปรื่อง ในเรื่องงาน
คนเงินล้าน มีหรือ จะโง่งม
พระเครื่องนำ ให้ทำ แต่ความดี
มีศักดิ์ศรี จะประสบ แต่สุขสม
คุณค่าเกิน จิตสบาย ในอารมณ์
จึงนิยม กันแพร่หลาย ในปวงชน

จะเล่าเรื่อง เบื้องหลัง ครั้งเริ่มเล่น
ข้าเพิ่งเห็น คุณพระเครื่อง จากเหตุผล
หลังสงคราม ครั้งที่สอง โลกอลวน
เนื่องจากคน ไร้ศีลธรรม ทำสงคราม
ความเสียหาย กระจายไป ทั่วทั้งโลก
ต่างทุกข์โศก เศร้าเสียหาย จากสนาม
รบกันตาย ไปมาก ในสงคราม
พอถึงยาม ศึกสงบ พบสบาย

คนที่ผ่าน สงคราม อันเบ็ดเสร็จ
คนอยู่บ้าน ก็เหนื่อยเหน็ด และเสียหาย
บ้านช่องพัง แขนขาขาด อนาถใจ
ใครรอดได้ ต่างระลึก นึกถึงคุณ
ไทยทุกคน คิดถึง คุณของพระ
คุณพุทธะ คงช่วยเหลือ ช่วยเกื้อหนุน
พระแขวนคน ช่วยมาได้ นับว่าบุญ
พระไม่ช่วย เกื้อหนุน แล้วอะไร

สิ้นสงคราม แทนที่จะ ลืมพระเครื่อง
แต่กลับเฟื่อง ใฝ่หา กันยกใหญ่
ข้าราชการ ประชาชน ต่างสนใจ
เลิกแยกชั้น วรรณะได้ กันไปเอง
ท่านผู้ว่า นายอำเภอ ข้าราชการ
ต่างไปเยี่ยม ชาวบ้าน ไม่ข่มเหง
ดูพระเครื่อง ดีดี เป็นกันเอง
ต่างซื้อขาย ครื้นเครง สนุกดี

ข้าจึงเห็น เป็นประโยชน์ ประการหนึ่ง
เราเล่นพระ จะเข้าถึง ได้ถูกที่
หาผู้ว่า นายอำเภอ ได้ด้วยดี
บารมี พระช่วย จึงง่ายดาย
เริ่มหาพระ โต๊ะกาแฟ หลายหลายร้าน
ไม่อยู่บ้าน บ้านเกือบไม่ มีความหมาย
เชื่ออาจารย์ ควักเงินซื้อ ไปมากมาย
ผลสุดท้าย ได้พระปลอม ตรอมอุรา

จ่ายเงินไป หลายหมื่น ขื่นในอก
เกิดสะทก สะท้าน เป็นหนักหนา
เป็นคราวบุญ ก่อนจะเลิก กล่าวอำลา
พระรอดมา โปรดครั้งเดียว ถึงสิบองค์
มีพระแท้ ก็ตั้งหน้า ดูไม่ขาด
มิให้พลาด ดูทุกจุด ดังประสงค์
ล้างขี้กรุ ใส่น้ำมัน ล้างทุกองค์
จุดประสงค์ ซื้อหา มาทดลอง

เห็นสภาพ ทุกสภาพ ของผิวพระ
ล้างแล้วจะ สะอาด ไม่มัวหมอง
ใส่น้ำมัน ขี้ผึ้ง ผิวเรืองรอง
ผิวมันผ่อง นักเล่นเก่า เขานิยม
เขาเรียกว่า พระกรุเก่า เขารู้จัก
พวกเขารัก ดูง่าย ชอบสะสม
นักเล่นใหม่ ไม่ชอบ กลับนิยม
เขาชื่นชม พระผิวใหม่ ไม่เป็นมัน

ซื้อพระหัก ดูเนื้อใน ให้รู้แน่
เพียงเห็นแต่ ผิวพระ ก็ไม่หวั่น
รู้ไปถึง เนื้อใน ได้ฉับพลัน
ตั้งแต่นั้น ดูพระได้ ด้วยมั่นใจ
จึงขอเตือน เพื่อนนักเล่น ให้รู้ไว้
ถ้าแม้ใคร เคยล้างพระ มามากหลาย
ท่านจะรู้ ดูพระออก ได้ง่ายดาย
ก็คล้ายคล้าย ปอกเปลือก เลือกที่ชม

การจะดู องค์พระ จะบอกให้
ควรจะถ่าย ภาพพระ จะเหมาะสม
ขยายใหญ่ กว่าตัวจริง เพื่อจะชม
เส้นลายใด ซ่อมบ่ม ณ แห่งใด
ภาพใหญ่ใหญ่ ดูสบาย ย่อมได้เปรียบ
แล้วนำพระ เข้ามาเทียบ จำจุดไว้
สัณฐานแม้ สูงต่ำ เป็นอย่างไร
คดที่ใด ดูให้มั่น อย่าสั่นคลอน

Sornpraram

การศึกษา หาวิชา ให้รู้แท้
จะให้แน่ ต้องจดฟัง เหมือนครูสอน
การเขียนไว้ ใจเรา ต้องแน่นอน
ต้องคิดก่อน แล้วจึงเขียน ค่อยเรียนไป
ถ่ายรูปไว้ ขีดเส้นชี้ จุดทุกจุด
เป็นสมุด ทบทวน ถูกหรือไม่
แบบวิทยา นิพนธ์ จนขึ้นใจ
จำเอาไว้ ไม่ต้องคิด จิตชำนาญ

การเล่นพระ ควรกำหนด เป็นจังหวัด
จะถนัด ดีกว่า ต่างถิ่นฐาน
พระที่เดียว เนื้อดินชิน ย่อมคล้ายกัน
ศิลป์ประสาน สอดคล้อง ทำนองเดียว
การเผาหล่อ ก็คงใช้ ตำรับครู
เนื้อคงอยู่ ใกล้กัน ไม่หวาดเสียว
แม้ต่างกัน เพียงนิดหน่อย คล้ายแนวเดียว
จะลดเลี้ยว ก็ไม่ไกล ไปจากเดิม

ถ้าใครมี พรสวรรค์ นั้นอีกอย่าง
จะเรียนกว้าง ก็ได้ ปัญญาเสริม
จบปริญญา เรียนต่อไป ความรู้เพิ่ม
แม้จะเติม สักเท่าใด ไม่มีเต็ม
ขอบอกเคล็ด เสร็จสรรพ เพียงเท่านี้
เป็นการชี้ แนะนำ ให้มีเข็ม
ให้ศึกษา หาความรู้ ให้ข้นเข้ม
กล้าเล่นเกม เองได้ ไม่ขลาดกลัว.

ขอลิขิต เป็นกลอน อักษรสาร
ถึงเหตุการณ์ เริ่มเรียน และศึกษา
เรื่องพระเครื่อง และพระ ปฏิมา
เป็นเวลา เนิ่นนาน จนเข้าใจ
อันวิชา ทั้งหลาย ในโลกนี้
จะไม่มี วิชาไหน เรียนไม่ได้
เพียงแต่ต้อง หาหลัก ให้เข้าใจ
เพียรเข้าไว้ ไม่นาน แตกฉานเอง

ข้าเริ่มต้น จากโต๊ะ ร้านกาแฟ
นั่งเหลียวแล หาอาจารย์ คนเก่งเก่ง
พบแต่คน คุยโว อวดตนเอง
ส่วนคนเก่ง นั่งเฉย ไม่สอนใคร
ภาษิตไทย สอนว่า อย่าสอนเขา
ต่อไปเรา จะไม่มี ซึ่งความหมาย
ศิษย์ล้างครู มีอยู่ แสนมากมาย
สอนทำไม สอนให้โง่ โบราณเตือน

จริงของท่าน ที่ว่าไว้ ไม่ค่อยผิด
คนรู้คุณ รู้คิด หายากเหมือน
เพชรเม็ดใหญ่ ฝังไว้ อยู่ในเรือน
จะหาเพื่อน ที่หวังดี มีน้อยราย
ฉะนั้นอัน ความรู้ เรื่องดูพระ
จึงมักจะ จมดิน สิ้นสลาย
เจ้าของหวง รักษา จนกว่าตาย
ความรู้หาย ไม่งอกงาม ตามนิยม

ข้าคิดแล้ว การให้ หมายเป็นทาน
ไม่มุ่งการ ตอบแทน เป็นปฐม
คนชั่วมี คนดีมาก ยากติชม
ปล่อยอารมณ์ ให้เป็นทาน เบิกบานใจ
คนจะคิด เล่นพระเครื่อง ใช่เรื่องเล่น
จะต้องเป็น คนที่มี จุดมุ่งหมาย
ขณะนี้ มีสองพวก แยกกันไป
พวกหนึ่งใจ ยึดมั่น พุทธคุณ

อีกพวกหมาย หาเงิน ดังประสงค์
หวังดำรง หารายได้ มาอุดหนุน
ไม่ได้คิด ถึงคุณธรรม มาค้ำจุน
หวังหาทุน สะสมไว้ ประการเดียว
คนทั้งสอง พวกนี้ เรียนรู้ได้
เพราะว่ามี จุดหมาย อันแน่นเหนียว
ต้องเรียนรู้ ให้ได้ ประการเดียว
ไม่ใช่เที่ยว ดูเล่นเล่น ตามอารมณ์

คนที่เล่น ไม่เต็มใจ มักไม่คิด
เหมือนตองกล้วย บาดนิดนิด แผลสะสม
จะกลายเป็น แผลใหญ่ ปวดระบม
เหมือนถูกต้ม ทีละน้อย เข้าตำรา
คนงมงาย โง่เง่า ที่เขาเย้ย
จะใครเลย คนไม่เรียน ไม่ศึกษา
เล่นโง่โง่ โก้ตามเขา เข้าตำรา
เขาจึงว่า โง่งม บรมเลย

จะเริ่มเรียน ต้องหา พระเก่าเก่า
จะได้เฝ้า เพียรดู ไม่อยู่เฉย
พระเก่าเก่า เราต้องเรียน อย่าเฉยเมย
อย่าละเลย มองข้าม ไม่นำพา
อันความจริง เนื้อสร้างพระ ใช่หายาก
ไม่ลำบาก ที่จะคิด ใฝ่เสาะหา
แต่งผสม เนื้อพระ ตามตำรา
ก็ใช่ว่า จะเหมือนกัน ทุกแบบไป

ดินแบบนี้ มีอยู่ จังหวัดนั้น
ทรายที่นั่น ก็มี ที่มั่นหมาย
ว่านก็มี ในป่า ออกถมไป
แต่ผสม กันอย่างไร พึงพิจารณา
ตำราหนึ่ง กำหนดไว้ เป็นสัดส่วน
ตำป่นกวน มากน้อย มีปัญหา
ให้เราคิด ติดตาม ตามตำรา
ให้ดูว่า เนื้อพระนี้ มีอะไร

เนื้อแก่ดิน แก่ว่าน แก่กรวดทราย
พระแบบนั้น เป็นอย่างไร เนื้อแบบไหน
อย่าปนแป เปะปะ เปรอะทั่วไป
วัดตะไกร เนื้อทุ่ง ยุ่งทันที
มีคนถาม ว่าข้า คิดอย่างไร
จึงไม่แผ่ ขยาย เล่นพระอื่น
คนเรานี้ มีชีวิต ไม่ยั่งยืน
ถึงพันหมื่น เราตายก่อน ทุกคนไป

มีเวลา หาความรู้ เพียงน้อยนิด
แล้วจะคิด ตะกาย ไปถึงไหน
รู้อย่างเดียว รู้ให้รอด ตลอดไป
ก็นับได้ ไม่เสียชาติ ที่เกิดมา
พูดถึงเรื่อง มุ่งหมาย เล่นพระเครื่อง
ก็เป็นเรื่อง พูดยาก เสียหนักหนา
ใครไม่มี ใครไม่รู้ ถึงบุญญา
ธิการอัน มหา มโหฬาร

คุณวิเศษ ย่อมรู้ แก่ผู้ใช้
ถ้างั้นใคร จะยอมซื้อ เงินเป็นล้าน
คนที่ซื้อ ปราดเปรื่อง ในเรื่องงาน
คนเงินล้าน มีหรือ จะโง่งม
พระเครื่องนำ ให้ทำ แต่ความดี
มีศักดิ์ศรี จะประสบ แต่สุขสม
คุณค่าเกิน จิตสบาย ในอารมณ์
จึงนิยม กันแพร่หลาย ในปวงชน

จะเล่าเรื่อง เบื้องหลัง ครั้งเริ่มเล่น
ข้าเพิ่งเห็น คุณพระเครื่อง จากเหตุผล
หลังสงคราม ครั้งที่สอง โลกอลวน
เนื่องจากคน ไร้ศีลธรรม ทำสงคราม
ความเสียหาย กระจายไป ทั่วทั้งโลก
ต่างทุกข์โศก เศร้าเสียหาย จากสนาม
รบกันตาย ไปมาก ในสงคราม
พอถึงยาม ศึกสงบ พบสบาย

คนที่ผ่าน สงคราม อันเบ็ดเสร็จ
คนอยู่บ้าน ก็เหนื่อยเหน็ด และเสียหาย
บ้านช่องพัง แขนขาขาด อนาถใจ
ใครรอดได้ ต่างระลึก นึกถึงคุณ
ไทยทุกคน คิดถึง คุณของพระ
คุณพุทธะ คงช่วยเหลือ ช่วยเกื้อหนุน
พระแขวนคน ช่วยมาได้ นับว่าบุญ
พระไม่ช่วย เกื้อหนุน แล้วอะไร

สิ้นสงคราม แทนที่จะ ลืมพระเครื่อง
แต่กลับเฟื่อง ใฝ่หา กันยกใหญ่
ข้าราชการ ประชาชน ต่างสนใจ
เลิกแยกชั้น วรรณะได้ กันไปเอง
ท่านผู้ว่า นายอำเภอ ข้าราชการ
ต่างไปเยี่ยม ชาวบ้าน ไม่ข่มเหง
ดูพระเครื่อง ดีดี เป็นกันเอง
ต่างซื้อขาย ครื้นเครง สนุกดี

ข้าจึงเห็น เป็นประโยชน์ ประการหนึ่ง
เราเล่นพระ จะเข้าถึง ได้ถูกที่
หาผู้ว่า นายอำเภอ ได้ด้วยดี
บารมี พระช่วย จึงง่ายดาย
เริ่มหาพระ โต๊ะกาแฟ หลายหลายร้าน
ไม่อยู่บ้าน บ้านเกือบไม่ มีความหมาย
เชื่ออาจารย์ ควักเงินซื้อ ไปมากมาย
ผลสุดท้าย ได้พระปลอม ตรอมอุรา

จ่ายเงินไป หลายหมื่น ขื่นในอก
เกิดสะทก สะท้าน เป็นหนักหนา
เป็นคราวบุญ ก่อนจะเลิก กล่าวอำลา
พระรอดมา โปรดครั้งเดียว ถึงสิบองค์
มีพระแท้ ก็ตั้งหน้า ดูไม่ขาด
มิให้พลาด ดูทุกจุด ดังประสงค์
ล้างขี้กรุ ใส่น้ำมัน ล้างทุกองค์
จุดประสงค์ ซื้อหา มาทดลอง

เห็นสภาพ ทุกสภาพ ของผิวพระ
ล้างแล้วจะ สะอาด ไม่มัวหมอง
ใส่น้ำมัน ขี้ผึ้ง ผิวเรืองรอง
ผิวมันผ่อง นักเล่นเก่า เขานิยม
เขาเรียกว่า พระกรุเก่า เขารู้จัก
พวกเขารัก ดูง่าย ชอบสะสม
นักเล่นใหม่ ไม่ชอบ กลับนิยม
เขาชื่นชม พระผิวใหม่ ไม่เป็นมัน

ซื้อพระหัก ดูเนื้อใน ให้รู้แน่
เพียงเห็นแต่ ผิวพระ ก็ไม่หวั่น
รู้ไปถึง เนื้อใน ได้ฉับพลัน
ตั้งแต่นั้น ดูพระได้ ด้วยมั่นใจ
จึงขอเตือน เพื่อนนักเล่น ให้รู้ไว้
ถ้าแม้ใคร เคยล้างพระ มามากหลาย
ท่านจะรู้ ดูพระออก ได้ง่ายดาย
ก็คล้ายคล้าย ปอกเปลือก เลือกที่ชม

การจะดู องค์พระ จะบอกให้
ควรจะถ่าย ภาพพระ จะเหมาะสม
ขยายใหญ่ กว่าตัวจริง เพื่อจะชม
เส้นลายใด ซ่อมบ่ม ณ แห่งใด
ภาพใหญ่ใหญ่ ดูสบาย ย่อมได้เปรียบ
แล้วนำพระ เข้ามาเทียบ จำจุดไว้
สัณฐานแม้ สูงต่ำ เป็นอย่างไร
คดที่ใด ดูให้มั่น อย่าสั่นคลอน

การศึกษา หาวิชา ให้รู้แท้
จะให้แน่ ต้องจดฟัง เหมือนครูสอน
การเขียนไว้ ใจเรา ต้องแน่นอน
ต้องคิดก่อน แล้วจึงเขียน ค่อยเรียนไป
ถ่ายรูปไว้ ขีดเส้นชี้ จุดทุกจุด
เป็นสมุด ทบทวน ถูกหรือไม่
แบบวิทยา นิพนธ์ จนขึ้นใจ
จำเอาไว้ ไม่ต้องคิด จิตชำนาญ

การเล่นพระ ควรกำหนด เป็นจังหวัด
จะถนัด ดีกว่า ต่างถิ่นฐาน
พระที่เดียว เนื้อดินชิน ย่อมคล้ายกัน
ศิลป์ประสาน สอดคล้อง ทำนองเดียว
การเผาหล่อ ก็คงใช้ ตำรับครู
เนื้อคงอยู่ ใกล้กัน ไม่หวาดเสียว
แม้ต่างกัน เพียงนิดหน่อย คล้ายแนวเดียว
จะลดเลี้ยว ก็ไม่ไกล ไปจากเดิม

ถ้าใครมี พรสวรรค์ นั้นอีกอย่าง
จะเรียนกว้าง ก็ได้ ปัญญาเสริม
จบปริญญา เรียนต่อไป ความรู้เพิ่ม
แม้จะเติม สักเท่าใด ไม่มีเต็ม
ขอบอกเคล็ด เสร็จสรรพ เพียงเท่านี้
เป็นการชี้ แนะนำ ให้มีเข็ม
ให้ศึกษา หาความรู้ ให้ข้นเข้ม
กล้าเล่นเกม เองได้ ไม่ขลาดกลัว

Metha

ขอบคุณครับ

matmee2550

เยี่ยมๆๆๆ

sriyan3

กลอนสนุกดีคร้าบ

sritoy

ขอบคุณครับ...
เก็บสำนักเราเอง..
ปลอดภัยดีครับ...

Sornpraram

sritoy ตอบกลับเมื่อ 2013-12-23 19:29
ขอบคุณครับ...
เก็บสำนักเราเอง..
ปลอดภัยดีครับ... ...

ธรรมชาติของมนุษย์

sritoy

Sornpraram ตอบกลับเมื่อ 2014-6-7 09:00
ธรรมชาติของมนุษย์

ครับ

Nujeab

ขอบคุณครับ

Sornpraram