>> ขอฝากจากเวียงจันทร์ <<

kit007

สัญญาอะไรไว้ครับพี่ตี๋

kit007

สองพี่น้องนี้เค้าทำอะไรกันเหรอ... ดูแอบๆซ่อนๆ

kit007

sritoyเซียมซีเสี่ยงทาย...

kit007

yeah0noโพสเมื่อ 2012-7-26 19:47


ที่จริงแล้ว เป็นผมมากกว่าครับที่ต้องขอบพระคุณทุกๆท่านที่สละเวลามาเยี่ยมถึงฝั่งนี้

...กราบขอบพระคุณอาจารย์อย่างสุดซึ้ง...ที่เมตตาศิษย์คนนี้มาโดยตลอด เสียทั้งแรงกายแรงใจมอบสิ่งดีๆให้

...ขอบคุณพี่หมอต้อย...ที่คอยดำเนินการต่างๆ และสวมวิญญาณจาพนมกระโดดลงหลุมเพื่อตอกไม้อาถรรพ์โดยไม่ใช้สลิง

...ขอบคุณพี่ใหม่...สำหลับของที่ระลึก และเป็นคนเดินนำตอนขึ้นเขา (จนทุกคนตามไม่ทัน)

...ขอบคุณพี่ตี๋...ที่คอยแนะนำอะไรต่างๆ และเป็นเพื่อนเดินทางขึ้นเขาเป็นกลุ่มสุดท้าย (หรือว่าพี่เองก็ไม่ไหว)

...ขอบคุณ น้ำ & นก สำหรับของฝาก (แฟนฝากขอบคุณมาด้วย เพราะตอนไปบ้าน เค้าไม่ค่อยจะกล้าเอ่ย... แถมยังบอกว่าให้เอาขอดตะกรุดที่มีขนนกมาด้วยนะคราวหน้า)

...ขอบคุณเพชร...ที่เป็นตากล้องคอยเก็บความทรงจำอันพิเศษนี้ไว้ (ถึงแม้จะไม่ค่อยพูดอะไรก็เถอะ แม้กระทั่งหิวก็ม่ายบอก)

...และขอบคุณเมธ...ที่มองแต่สาวๆ และชอบชวนแต่ไปกินน้ำเต้าหู้ (ว่าแต่อย่าลืมที่สัญญากับน้องเค้านะ...จัดไปอย่าให้เสียชื่อ ศิษย์มีครู...)

ถ้ามีอะไรบกพร่องรบกวนบอกกันได้เลยครับ จะได้ไว้แก้ไขในทริป๒...


~ ศิษย์...จากอีกฝั่งแม่น้ำโขง ~

kit007

ma-iiโพสเมื่อ 2012-7-26 21:14

ยังไม่ได้ขอบคุณพี่สุริยาเลยครับ  มัวแต่แว๊บไป...แว๊บมา
ในฐานะเป็นรุ่นน้องสุดของเหล่าคศช. ในทริปนี้  ทำอะไรก็ไม่ค่อยจะเป็น
กะเค้าหรอกครับ  ดีตะใช้แรงงานตามที่ตัวเองถนัด...เที่ยวคราวนี้ประทับ
ใจหลายอย่างเลยครับ  ได้เห็นความห่วงใยของอาจารย์ที่มีต่อเหล่าศิษย์
อย่างเสมอต้นเสมอปลาย  เห็นความอารมณ์ดีของท่านอาจารย์  พี่หมอต้อย,
พี่ตี๋...ทำเอาผมหัวเราะจนหลับไปเมื่อไหร่ก็ไม่รู้...แม้กระทั่งตื่นมาแล้วก็ยัง
หัวเราะต่อได้อีก...มีแต่เสียงหัวเราะดังอยู่แทบตลอดเวลา

พี่นกกับเจ๊น้ำเวลางานก็ทำเต็มที่...เวลากินก็จัดเต็มเหมือนกัน...น่าทึ่งมาก
เลยครับ...แถมเดินชอปได้กระจายหายห่วง

ส่วนน้องเพชรนี่ทำหน้าที่หลายอย่าง...ไหนต้องช่วยงานอาจารย์ ไหนจะต้อง
คอยถ่ายรูป  เวลาที่จะใช้พูดเลยน้อยครับ  ส่วนมากจะทำงานมากกว่า  เป็น
รูมเมดหรือบัดดี้ร่วมห้องที่ดีมากมายเลยครับ  ผมกรนเสียงดังน้องเค้าก็หลับ

พี่เมธนี่...ผมนึกไม่ออกว่าจะเขียนยังไงดี....  เอาเป็นว่าตั้งแต่เค้ากลับมา
จากเวียงจันทร์หลาย ๆ คนคงจะรู้สึกได้ว่าเค้าเปลี่ยนไป

และสุดท้ายต้องขอบคุณพี่สุริยาที่ดูแลท่านอาจารย์อย่างเต็มที่จนพี่ ๆ น้อง ๆ
ที่ร่วมทริปคราวนี้รับรู้ถึงความศรัทธาที่พี่มีต่อหลวงปู่ชื่นและท่านอาจารย์
สรายุทธ ว่ามีมากมายเพียงใด  อดนึกเสียดายแทนพี่ ๆ น้อง ๆ ที่ไม่ได้ไป
คราวนี้ไม่ได้เลยครับ...พี่สุริยาสุดยอดมาก ๆ

ท้ายนี้ถ้าผมทำผิดพลาดประการใดไปในทริปนี้ก็ต้องขออภัยท่านอาจารย์
และพี่ ๆ น้อง ๆ มา ณ โอกาสนี้ด้วยครับ

ปล. 1  พี่สุริยาครับ  ทริปหน้าถ้าพี่ยังทำยังงี้อีก  อาจจะมีเหล่าพี่น้องต้อง
ท้องแตกตายกันมั่งนะครับ  พี่เล่นจัดเต็มทุกมื้อผมเห็นกะตาว่าหลายคนเกือบ
ลุกจากเก้าอี้ไม่ไหว
ปล. 2 พี่คงจะเอายาอะไรซักอย่างใส่ลงไปในน้ำเต้าหู้  ไม่งั้นเมธคงไม่มีอาการ
กระสับกระส่าย พอถึงเวลาเจ็ดโมงแปดโมง  เริ่มนั่งไม่ติดที่  ใจไม่อยู่กับเนื้อ
กับตัว...ต้องหาทางไปร้านให้ได้ ดูแล้วน่าสงสารมากเลยครับ
ปล.3 ปกติผมเป็นคนเดินเร็วครับ  บางครั้งก็เดินเพลินไปหน่อยครับ ไม่ได้
เจตนาจริง ๆ ครับ
ปล. 4 ผมล็อคเป้าได้แล้วครับเจ๊หนู  อะไรอยู่ตรงไหนจำได้ไม่ลืมเลือน ทริปหน้า
เจ๊หนูเตรียมให้พร้อมแล้วลุยได้เลยค๊าบ
ไม่มีอารัย

kit007

Sarayutโพสเมื่อ 2012-7-30 11:31

เก็บเวลานี้ช่วยเพิ่มเติมความรัก ในวันใดที่ขาดหาย

ยังมีความทรงจำ ที่มี คศช. ข้างกาย ให้..

เป็นค่ำคืนแห่งความทรงจำ ที่ไม่มีวันลืม

      อยู่ในใจของเราตลอดไป…

kit007

ศิษย์นี่ นี่ไม่ให้อด



ยังคงเชื่อมั่นเสมอในอมตะวาจาของหลวงปู่ชื่น
ถ้าเราเคารพท่านด้วยใจบริสุทธิ์จริง
ช่วยเหลือกิจกรรมสานต่อเจตนารมณ์ของท่าน
ท่านๆไม่เคยให้เราอด เลยแม้นแต่น้อย

kit007

สมาคมคนรักสาวลาวแห่งประเทศไทย (สลน.)

https://www.facebook.com/lovelikelao

Metha

ยังจำกันได้ไหม

majoy

เมธคงถามถึงสาวลาวนางหนึ่ง หรือหลายๆ นางหนอ