การเอาชนะความโกรธด้วยการให้อภัย

รามเทพ

การเอาชนะความโกรธด้วยการให้อภัย   

ความโกรธของเรานั้นมักเกิดขึ้นเพราะ คนอื่นทำไม่ถูกใจเรา แต่ตัวเราเองกลับไม่เคยนึกว่าที่เราทำอยู่นั้น เป็นที่ถูกใจคนอื่นหรือไม่ โดยเฉพาะอาการที่แสดงออกมาเนื่องจากความโกรธนั้น ย่อมไม่เป็นที่พอใจของใครแน่ เราเองมักโกรธลูกโกรธหลานที่ทำผิดพลาด โดยที่ในขณะนั้นเราไม่ได้นึกว่าแกเป็นเด็ก เด็กก็ย่อมมีความผิดพลาดเป็นของธรรมดา โกรธคนรับใช้ โกรธลูกน้อง ที่ต้องคอยสั่งทุกสิ่งทุกอย่างจึงทำได้ โดยลืมนึกถึงเหตุผลตามสภาพความเป็นจริงว่า ถ้าหากว่าเขาเหล่านั้นมีความสามารถไปเสียหมด เขาจะมาอยู่ในฐานะอย่างนั้นหรือ   ดังนั้น เรื่องให้อภัยจึงเป็นสิ่งจำเป็นอย่างมาก ที่เราควรจะต้องฝึกให้มีในจิตใจของตน ตั้งแต่ตื่นเช้าขึ้นมาจนกระทั่งเข้านอนในเวลากลางคืน ยิ่งถ้าเรามีเรื่องที่จะต้องติดต่อเกี่ยวข้องกับคนมากเพียงไร เรายิ่งต้องเพิ่มอภัยธรรมให้มากขึ้นเพียงนั้น   พูดถึงความโกรธนั้น เราโกรธเขา แต่ว่าความร้อนใจนั้นมาอยู่ที่เรา และถ้าอีกฝ่ายหนึ่งมิได้โกรธด้วยแล้ว ความเดือดร้อนก็เป็นของเราแต่เพียงฝ่ายเดียว เพราะเราสร้างเหตุอันใด ย่อมต้องได้รับผลของเหตุนั้นอย่างแน่นอน  


หันติ หันตะวานะ หันตารัง.." ผู้ฆ่า ย่อมได้รับการฆ่าตอบ "  
โตเสนตารัญจะ โทสะโก.." ผู้ประทุษร้าย ย่อมได้รับการประทุษร้ายตอบ "   


ความโกรธเปรียบเสมือนเป็นศัตรูโดยตรงกับเรา จงอย่ายอมให้ศัตรูมีอำนาจเหนือเราได้ เพราะความโกรธแค้นของเรา   ใครก็แล้วแต่ ที่มีนิสัยเห็นแก่ตัว เอารัดเอาเปรียบสารพัดอย่าง ก็จงหลีกให้ห่างออกมา แต่อย่าโกรธแค้นพยาบาท เพราะความพยาบาทนั้นจะหันมาทำร้ายเราเอง จงให้อภัยเพราะมนุษย์เรามีนิสัยไม่เหมือนกัน จงดูให้รู้จักแล้วเก็บเอาแต่ที่ดีๆมาใช้ เก็บชั่วมาละที่ตน และคิดเสียว่า ใครทำ ใครได้ ทำมากก็ย่อมได้มาก   การให้อภัยเป็นสิ่งที่มีคุณค่าแก่จิตใจของผู้ที่ให้อภัยเอง เพราะจะทำให้ระงับความทุกข์ ความเดือดร้อน และนำมาแต่ความสงบสุขของตนเอง


คำสอน.. หลวงพ่อเสือ วัดสามกอ

รามเทพ

" สิ่งที่กระทบ คือวิบากกรรมเก่า..


แต่ที่จะกระทำ คือกรรมใหม่..


จงเลือกกระทำ แต่กรรมที่ดีๆเถิด "

...คำสอน..พระเดชพระคุณหลวงพ่อเสือ วัดไผ่สามกอ... ^^

รามเทพ

" ไม่มีสิ่งใด จะสง่างามไปกว่า..การรักษาความสงบนิ่ง เพื่อมิให้เรื่องเกิดขึ้นอีก "


" ไรไร มันก็เกิดขึ้นได้..เหตุการณ์ต่างๆที่เกิดขึ้น เป็นเรื่องธรรมดาของโลก "


" อะไร จะเกิด..มันก็ ต้องเกิด "" อยู่เย็น เป็นสุข..อยู่ร้อน ก็นอนทุกข์ "

รามเทพ

การเอาชนะความโลภ โกรธ หลง ด้วยความอดทนและสันโดษความหลง


เป็นเสมือนความมืดที่ปกคลุมจิตใจ มิให้รู้ความจริง เนื่องด้วยทุกอย่างไม่เที่ยง เป็นทุกข์ และบังคับบัญชาไม่ได้


ธรรมชาติล้วนเป็นอนัตตา จึงทำให้หลงผิดคิดไปว่าอารมณ์ที่มากระทบนั้นเป็นอารมณ์ของฉัน


ดีบ้าง ชั่วบ้าง จึงทำให้จิตตก เป็นทุกข์ เป็นสุข(วิปลาส) ตลอดมา


ดังนั้น ความอดทนและความสันโดษ จึงเป็นเครื่องระงับมิให้ไหลไปตามกิเลส ช่วยหยุดยั้งให้เกิดความนึกคิดที่ดีได้


เช่น เมื่อเราเกิดความอยากได้ ความปรารถนาขึ้นมา เราก็ต้องมีความอดทนต่ออารมณ์


เพราะความอดทนเพียงนิดเดียว จะช่วยให้เราตัดสินใจได้ถูกต้องว่าสมควรหรือไม่ เพราะหากเราไม่มีความอดทน


เราก็จะไหลตามโลภะไปอย่างรวดเร็ว ความโกรธ ความหลงก็เช่นกัน   


กำลังของความอดทนในที่นี้ก็หมายถึง การหยุดชะงักสักนิดก่อนกระทำลงไปนั่นเอง


และเมื่อพูดถึงความอดทนแล้ว เราต้องรู้ปัจจัยที่ส่งเสริมให้มีความอดทนดีขึ้น นั่นก็คือความสันโดษ...