อาจารย์คำ ช่างประดับ ฆราวาสอาคมขลังแห่งเมืองสิงห์บุรี

oustayutt

สวัสดีค่ะ วันนี้#พรานหญิงนำเรื่องราวเกี่ยวกับอาจารย์สายฆราวาสอีกท่านหนึ่ง ที่เชื่อว่าเป็นผู้มีวิชาอาคมขลัง นั้นก็คือ อาจารย์คำ ช่างประดับ แห่งเมืองสิงห์บุรี มาให้ทุกท่านได้ศึกษาได้ความรู้ ไปชมกันเลยค่ะ

อาจารย์คำ ช่างประดับ แห่งเมืองสิงห์บุรี เป็นอาจารย์ฆราวาสท่านหนึ่งผู้มีวิชาอาคมขลัง มีความรู้ความสามารถในสรรพวิชาอย่างฉกาจฉกรรจ์ โดยเฉพาะอย่างยิ่งเป็นอาจารย์ทางไสยเวทคนแรกของ หลวงพ่อซวง วัดชีปะขาว ต.พระงาม อ.พรหมบุรี จ.สิงห์บุรี พระเกจิอาจารย์ชื่อดังระดับแนวหน้า ที่ผู้คนในวงการพระเครื่องทั่วเมืองไทยรู้จักกันดี จนมีผู้ให้สมญานามท่านว่า เทพเจ้าแห่งเมืองสิงห์

อาจารย์คำ ช่างปะดับ เกิดเมื่อปีกุน พ.ศ.๒๔๓๐ ณ ต.พระงาม อ.พรหมบุรี จ.สิงห์บุรี เป็นบุตรของชาวจีนโพ้นทะเล ซึ่งอพยพมาจากประเทศจีนในราวสมัยต้นรัชกาลที่ ๕ โดยมาตั้งรกรากอยู่ที่ จ.สิงห์บุรี ท่านมีพี่น้องทั้งหมด ๕ คน ท่านเป็นบุตรคนสุดท้องของครอบครัว

oustayutt

พี่คนโตของท่านมีชื่อว่า “แป๊ะ” เป็นผู้ชอบศึกษาคาถาอาคมและไสยศาสตร์มาตั้งแต่สมัยวัยรุ่น โดยฝากตัวเรียนคาถาอาคมและไสยศาสตร์จากพระเกจิอาจารย์ต่างๆ หลายท่านด้วยกัน จนมีความเชี่ยวชาญในระดับสุดยอด ถึงขนาดว่า ร่างกายอยู่ยงคงกระพันชาตรี ฟันแทงไม่เข้า สามารถล่องหนหายตัวได้ จนชาวบ้านเรียกท่านว่า อาจารย์แป๊ะจอมอิทธิฤทธิ์

เมื่อคราวที่ล้นเกล้าฯ รัชกาลที่ ๕ เสด็จประพาสต้นเยี่ยมพสกนิกรชาวไทยมณฑลภาคกลาง พ.ศ.๒๔๔๙ อาจารย์แป๊ะได้รับการคัดเลือกจากท่านเจ้าเมืองสิงห์บุรี ให้แสดงความสามารถทางด้านไสยศาสตร์ต่อหน้าที่นั่ง ด้วยการปีนขึ้นลงบนบันไดดาบที่แหลมคม โดยไม่ได้รับอันตรายใดๆ


นอกจากนี้ยังให้บริวารจับตัวอาจารย์แป๊ะมัดมือมัดเท้าด้วยเชือกแล้วยัดลงไปในกระสอบ พร้อมทั้งมัดปากกระสอบด้วยเชือกอย่างแน่นหนา จากนั้นโยนกระสอบใบนั้นลงแม่น้ำเจ้าพระยา สักครู่หนึ่งร่างอาจารย์แป๊ะก็โผล่ขึ้นมาเหนือผิวน้ำ โดยปราศจากเครื่องพันธนาการอย่างปลอดภัย ซึ่งล้นเกล้าฯ รัชกาลที่ ๕ พอพระราชหฤทัยมาก

อาจารย์คำ เป็นผู้มีความสนใจในวิชาไสยศาสตร์มาตั้งแต่ในวัยเด็ก เมื่ออายุย่างเข้าสู่วัยรุ่นได้ขอศึกษาวิชาไสยศาสตร์กับอาจารย์แป๊ะ พี่ชายของท่าน ซึ่งอาจารย์แป๊ะก็ถ่ายทอดวิชาไสยศาสตร์ให้อาจารย์คำ จนท่านมีความเชี่ยวชาญทางด้านไสยศาสตร์มาก

ต่อมาเมื่อท่านมีอายุครบ ๒๐ ปีบริบูรณ์ (พ.ศ.๒๔๕๐) ได้อุปสมบทที่วัดสิงห์ ต.พระงาม อ.พรหมบุรี จ.สิงห์บุรี เพื่อทดแทนพระคุณบิดามารดา โดยมี หลวงพ่อผึ่ง เจ้าอาวาสวัดสิงห์เป็นพระอุปัชฌาย์ หลังจากอุปสมบทแล้วอาจารย์คำมีความปีติสุขในร่มกาสาวพัสตร์ จึงอยู่จำพรรษาไปเรื่อยๆ ไม่คิดที่จะลาสิกขาแต่อย่างใด

oustayutt

พรรษาที่ ๓ ท่านได้เดินทางไปศึกษาแนวทางปฏิบัติสมถวิปัสสนากรรมฐานและวิชาไสยเวทกับ หลวงพ่ออ่ำ วัดวงษ์ฆ้อง อ.เมือง จ.พระนครศรีอยุธยา วิชาที่ศึกษาคือ คาถาอาคมต่างๆ การสักยันต์บุตร-ลบ วิชาแพทย์แผนโบราณ และวิชาเชื่อมต่อประสานกระดูกที่แตกหัก จนมีความเชี่ยวชาญดีแล้วจึงกราบลาหลวงพ่ออ่ำ กลับมาจำพรรษาอยู่ที่วัดสิงห์ เหมือนเช่นเดิม
ต่อมาท่านได้รับการแต่งตั้งให้เป็นเจ้าอาวาสวัดสิงห์แทนเจ้าอาวาสรูปเดิมที่มรณภาพ โดยท่านเป็นเจ้าอาวาสรูปที่ ๓ ของวัดสิงห์ ช่วงนั้นวัดสิงห์มีความเจริญรุ่งเรืองมาก เนื่องจากท่านเป็นพระเกจิอาจารย์ผู้เรืองวิชาและเป็นพระหมอ มีศิษยานุศิษย์และชาวบ้านทั้งใกล้เคียงและต่างถิ่นต่างมาให้ท่านสักยันต์บุตร-ลบ รักษาคุณไสย ผีเจ้าเข้าสิงและรักษาโรคภัยไข้เจ็บต่างๆ เป็นจำนวนมาก สำหรับผู้ที่ชอบเครื่องราง ท่านก็มีผ้ายันต์รูปสิงห์ เขียนด้วยมือ ไว้แจกด้วย ทุกวันนี้เป็นของหายาก ไม่มีใครยอมเปลี่ยนกันง่ายๆ



ต่อมาท่านต้องลาสิกขาเนื่องจากมีคนเมาอาละวาดในงานวัด จนถูกกลุ่มลูกศิษย์วัดทำร้ายและถึงแก่กรรมในเวลาต่อมา ทางญาติของคนตายได้เอาเรื่อง อาจารย์คำจึงแสดงความรับผิดชอบโดยสึกจากเพศบรรพชิต มาเป็นฆราวาส นุ่งขาวห่มขาวและมอบตัวต่อเจ้าเมืองสิงห์บุรี