บวชแล้วเรียนพระธรรมวินัย สูตรสนธิ มงคลทิปนีมูลกัจจายณ์ท่องบทสวดมนต์จนจบพระปาฏิโมกข์ ท่องได้แม่นยำ ยุคนั้นนิยมเดินธุดงค์ ท่านก็ได้ออกธุดงค์ฝึกพลังจิต จนกล้าแข็งเดินไปทั่วประเทศไทยถาคใต้จดภาคเหนือทิศตะวันตกไปจดเจดีย์ชเวดากองประเทศพม่า พระมุเตาเมืองหงษาวดี ระหว่างธุดงค์ได้พบกับพระอาจารย์ดังๆ หลายองค์ก็ได้ถ่ายทอดวิชาเวทมนต์เอาไว้ นับว่าท่านสนใจวิชาทางนี้มาก พอพรรษาที่10 เจ้าอาวาสวัดใหญ่ ว่างลง ทางการคณะสงฆ์พร้อมด้วยทายก ทายิกา ได้พร้อมใจกันอาราธนาให้ท่านเป็นเจ้าอาวาส
ท่านเห็นแก่การพระศาสนาก็รับหน้าที่ ได้เอาใจใส่ทั้งพัฒนาวัด และพัฒนาจิตใจคนควบคู่กันไป วัดใหญ่ในยุคนั้นมีความเจริญมาก เพราะท่านเป็นอาจารย์สอนในทางกัมมัฏฐานวิปัสสนาธุระ มีคนมาศึกษาเล่าเรียนกับท่ารเป็นจำนวนมาก การทำเครื่องรางของขลังของท่านทำได้ขลังจริงๆ อาทิเช่น พระผงปิดตาภควัม สีดำและขาว เป็นทั้งมหาลาภและมหายุค เรื่องตะกรุด ผ้าประเจียด ธง มีคนมาขอเป็นประจำ น้ำมนต์ก็เด็ดมาก ใครถูกคุณใส ผีเข้า เจ้าสิง ก็แก้ได้เป็นที่ร่ำลือ แต่นิสัยของท่านเป็นพระเจ้าระเบียบแบบแผน เคร่งครัดต่อธรรมวินัยดูผิวเผินจะเห็นว่าท่านดุ แต่ความจริงหาได้เป็นเช่นนั้นไม่ ท่านเป็นพระเมตตาอารี ชอบช่วยเหลือผู้อื่น พูดจริงทำจริง พูดจาเปิดเผย ไม่มีส่งใดเร้นลับในตัวของท่าน
วัดใหญ่อยู่ติดกับตัวเมืองสมุทรสงครามในยุคนั้น ที่วัดได้ถูกรุกล้ำเข้าไปมาก หลวงพ่อธูปท่านได้พยายามรักษาเขตของวัดไว้โดยไม้คิดเกรงอิทธิพลของผู้ใด ท่านพูดว่า ทำตามหน้าที่เจ้าอาวาส ไม่ได้เห็นแก่ประโยชน์ส่วนตัวเลย เรื่องส่วนรวมท่านถือว่าเป็นเรื่องสำคัญ
ไม่สะสมทรัพย์สิน ได้อะไรมาก็เอามาพัฒนาวัดจนหมดสิ้น การอบรมศีลธรรมจรรยาท่านทำเป็นประจำวัน ไม่เคยขาดการทำวัตรสวดมนต์ ด้วยคุณงามความดีของท่าน ได้รับแต่งตั้งเป็นเจ้าคณะตำบล และต่อมาพระอุปัฌชายะมีคนมาให้ท่านบวชพระปีละมากๆ เรื่องน้ำมนต์เวลาสึกก็ดังมาก ไม่ว่าจะเป็นเมืองใกล้ไกลชอบมาสึกกับท่าน สึกไปแล้วมีความเจริญรุ่งเรือง แคล้วคลาดอันตรายทั้งปวง ท่านป็นพระไม่ชอบคุยโอ้อวด เป็นนักปฏิบัติอยู่ในสมณสังวร สมัยนั้น เมืองสมุทรสงครามมีพระอาจารย์ชื่อดังๆ หลายองค์ก็มีเวลาว่างมักจะไปทดสอบวิชากัน หรือไม่ก็แลกเปลี่ยนวิชากัน โดยเฉพาะท่านกับ หลวงพ่อเทียน วัดละมุดแควอ้อม สนิทสนมกันมาก ทั้งชื่อของท่านทั้งสอง ก็เข้ากันได้ดีก็คือ ธูป-เทียน
หลวงพ่อเทียน มีวิชาประหลาดคือปลูกต้นไม้ตอนเช้าพอบ่ายวันเดียวกันก็ออกลูกเต็มต้น ไม่ว่าจะเป็น ละมุด ส้ม ชมพู่ มะม่วง มะไฟ เรื่องนี้ใครๆในแม่น้ำแม่กลอง ยกย่องว่าท่านเก่งจริงๆ เก็บเอาผลมากินได้เสียด้วย เรื่องเสกของหนักให้ลอยน้ำทวนน้ำก็ได้ตามน้ำก็ได้ พลังจิตสูงมาก ไปไหนไม่ต้องใช้เรือแพเดินบนผิวน้ำได้ ที่ว่าย่นหนทางก็ได้นั้นก็ยังไม่เหมือนวิชาของท่าน
ส่วน หลวงพ่อธูป ก็มีวิชา ขรรค์4ทิศ กันไฟกันโจร บ้านใดมีพระขรรค์ฝั่งพวกโจรผู้ร้ายจะเข้าปล้นมองไปเห็นคนอยู่เต็มบ้าน ไม่กล้าเข้า ธงกันฟ้าผ่า อสุณีบาด พวกประมงมาขอไปแขวนเสาเรือใบกันเป็นประจำ คาถาพระสังข์ทองเรียกปลา พวกทะเลนิยมมาก ท่านสำเร็จผง 108 มีมหาราชอัทธิเจ ปฤมัง ฯลฯ ได้รวบรวมผงไว้มาสร้างเป็นพระควัมปิดตา มีสีดำและขาว บัดนี้ก็หายากเพราะทำมานานปีแล้ว
ท่านเคยเอาหนังหน้าผากเสือมาลงเป็นมหาอำนาจม้วนเป็นตะกรุด มีสายสิญจน์มัดกลาง ดังทางคงกระพันชาตรี ทำให้ศิษย์ผู้ใกล้ชิดไม่มากนัก นอกจากนี้ยังมีลูกอมผง ลูกสะกด ตะกรุดไม้ไผ่เย็นมหาอุด ของพวกนี้มีตกอยู่ตามบ้านคนเก่าในแม่กลอง ชั้นลูกหลานเห็นเข้าก็ไม่รู้ว่าเป็นของวัดไหน แค่รู้ว่าเป็นของเก่า เพราะคนรุ่นนั้นต่างล่วงลับกันไปหมด
ที่ผู้เขียนได้ทราบเรื่องก็เพราะหลวงพ่อธูปชอบพอกับ ขุนศรีสกุลรัชฏ์ (เงิน) กรมการพิเศษ จังหวัดสมุทรสงคราม บ้านคลองบางประจันต์ แม่กลอง ซึ่งเป็นคุณปู่เล่าให้ฟัง ท่านยกย่องว่า เป็นพระแท้รักความยุติธรรม สนใจในตำรับตำรา รู้ว่าใครมีดีเป็นต้องไปขอเล่าเรียน ไม่ถือว่าใครอายุมากน้อย ถือสติปัญญาเป็นสำคัญ ใครเก่งกว่านับเป็นครู ถ้าเท่ากันก็เป็นสหาย ถ้าต่ำกว่าก็ช่วยเพิ่มเติมให้ ไม่เหยียดหยามดูถูกใคร ใครทุกข์ร้อนมาก็ช่วยจนสุดความสามารถ ไม่ทำให้ใครผิดหวังกลับไป พูดว่าวิชาเรียนกันไม่รู้จักจบ มีโอกาสก็หาใส่ตัวไว้ ไม่หนักหนาอะไร ที่คนพูดว่าจะเรียนไปมากทำไม ตายไปก็สูญหมดความจริงไม่สูญ ถ้าได้ถ่ายทอดไว้แก่คนรุ่นหลังจะสูญไปได้อย่างไร นอกจากจะหวงวิชาอันเป็นการไม่เหมาะสม อะไรที่เป็นของดีควรเผยแพร่เป็นวิทยาทานจะดีกว่า
หลวงพ่อธูป เป็นเจ้าอาวาสวัดใหญ่อยู่ถึง 40ปี ก็ถึงมรณภาพลงด้วยอาการอันสงบ สิริชนมายุ 80ปีเศษ วัดใหญ่เป็นวัดเก่าแก่ในแม่กลอง มีศิลปะแบบอยุธยา สมเด็จกรมหลวงชินวรสิริวัฒน์ พระสังฆราช วัดราชบพิธ เคยเสด็จไปชมวัดเป็นการส่วนพระองค์ จัดเป็นวัดคู่บ้านคู่เมืองวัดหนึ่ง เลยที่เดียว..ครับ
โพสต์ 2018-2-9 22:39
บุ๊คมาร์ก
