ทำให้ถึงที่สุดก่อน แล้วหลวงปู่จะมาช่วยเอง

Nujeab

ถ่ายทอดประสบการณ์โดยพี่ตี๋

เรื่องนี้เดือนกว่ามาแล้ว เพิ่งมีโอกาสได้มาเล่าเพราะไปติดน้ำท่วมอยู่เดือนหน่อยๆ
ก่อนที่บ้านอาจารย์จะน้ำท่วม พ่อหมอหนุ่มโทรมาวานให้เอาของไปให้ที่บ้านอาจารย์  ตอนไปเข้าทางศาลยายน้ำเริ่มมีพอประมาณ แต่ก็ขี่มอไซลุยไปได้ พอมาถึงหน้าโรงเรียนวรรัตน์ตรงนั้นน้ำลึกมิดท่อไอเสีย ลุยไปได้หน่อยเดียวเครื่องดับซวยละซิน้ำเข้าท่อ เข็นเข้าไปถึงบ้านอาจารย์ทิ้งไว้สักพักสตาร์ทดู โชคดีเครื่องติดแฮะ โล่งอกไป
แล้วทีนี้ตอนกลับจะทำยังไงละนี่มืดแล้วด้วย น้ำดักหน้าอยู่ทุกซอย เคยได้ยินมาว่าถ้าเครื่องดับตอนลุยน้ำ น้ำจะถูกดูดเข้าไปในเครื่อง งั๊นเข็นผ่านน้ำไปแล้วกัน ก็เลยตัดสินใจเข็นผ่านหน้าโรงเรียนวรรัตน์  คราวนี้น้ำสูงกว่าเดิมอีกมิดล้อเลย เอาน่าเสี่ยงเป็นเสี่ยงกัน พ้นหน้าโรงเรียนมาถึงตรงแห้ง สตาร์ทติดแฮะสบายแระ ขี่ต่อไปเกือบถึงสะพานตรงทางแยกไปซอยศาลยายกับซอยเทพศิรินทร์  อ้าว.. เครื่องดับ สตาร์ทเท่าไหร่ก็ไม่ติด เข็นขึ้นไปบนสะพานแล้วเข็นลงมาจะกระชากให้ติดเป็นสิบเที่ยวก็ไม่ติด เวรแล้วไง สองทุ่มแล้ว น้ำก็ขึ้นมาเรื่อยๆ เอาไงดีละนี่

รถก็คันใหญ่จะจอดรถทิ้งไว้ก็เป็นห่วง อย่ากระนั้นเลยขี่มันมามากแล้วเข็นมันไปก็แล้วกันเพราะถึงยังไงก็ต้องเดินออกไปปากซอยอยู่แล้วเพราะแทบจะไม่มีรถวิ่งเลยผ่านมาเลย เอาน่าเข็นไปเรื่อยๆกะระยะทางแล้วน่าจะซักโลนึงไม่ไกลหรอก หายใจลึกๆแล้วก็เข็นรถลงจากสะพานลุยน้ำไปเรื่อยๆ แหม่..เข็นรถลุยน้ำครึ่งล้อในถนนที่เว้งว้างนี่มันช่างมีความสุขเสียนี่กระไร

วันนั้นก็ไม่ได้พกอะไรไปด้วยเลย ไม่รู้จะคุยกับใครดี   นึกไปนึกมานึกถึงตอนเรียน รด.  ครูฝึกบอกว่าเดินไปร้องเพลงไปไม่เหนื่อย  ไอ้เราก็ร้องไม่เป็นซักกะเพลง เฮ้อ.......   งั๊นท่องคาถาแล้วกัน คาถาหลวงปู่ก็มีตั้งเยอะปกติก็ขี้เกียจท่องไม่ได้ซักอย่าง  งั๊นก็อาถรรพ์โธละกัน ท่องได้อยู่อันเดียวนี่แหล่ะ  เข็นไปท่องไปจะได้ลืมเรื่องระยะทาง ท่อง่บ้างลืมบ้าง กะว่าเดี๋ยวถึงปากซอยเทพศิรินทร์จะได้จ้างมอไซรับจ้างให้เค้าช่วยยันรถไปบ้าน พอถึงหลังโรงเรียนค่อยอุ่นใจหน่อยอีกนิดเดียวก็ออกถนนใหญ่แล้ว กัดฟันหน่อยก็แล้วกัน

พ้นโค้งสุดท้ายมาได้ มองเห็นถนนใหญ่แล้ว
อึดสุดท้ายแล้ว ถึงถนนใหญ่แล้ว  เข็นมาถึงถนนใหญ่ได้  มองไปที่ถนน โอ้แม่เจ้า ทางคู่ขนานน้ำท่วม ในช่องทางด่วนเหลือเลนในสุดติดเกาะกลางถนนเลนเดียว มองทางที่จะไปมีแต่น้ำ หมดแรงแล้ว  จอดมอไซตัดสินใจอยู่อีกพักใหญ่รอฟื้นฟูเรี่ยวแรงก่อน มองไปถึงสะพานโรงกรองน้ำกะด้วยสายตาคงต้องมีครึ่งโล ความหวังที่จะจ้างมอไซให้ถีบไปเป็นอันจบกัน

ถามคนแถวนั้นว่าข้ามสะพานโรงกรองน้ำไปแล้วน้ำท่วมละป่าว เค้าบอกว่าท่วมต้องข้ามสะพานข้ามคลองมหาสวัสิด์ไปแล้วถึงไม่ท่วม โอ้โฮ... แค่เข็นลุยน้ำไปสะพานแรกนี่ก็ท่าจะหืดขึ้นคอแล้วนะนี่

ทำใจอยู่พักใหญ่ เอาน่ะ ไหนๆก็ไหนๆ ความพยายามอยู่ที่ไหนความพยายามก็อยู่ที่นั่นแหล่ะ....ว่ามะ
เริ่มลุยกันต่อไป คราวนี้ไม่ได้ท่องอะไรแล้ว เข็นไปต้องคอยหลบรถใหญ่ไป เพราะน้ำมันประมาณคืบนึงรถใหญ่ยังวิ่งได้
เข็นไปหยุดไป มีรถวิ่งผ่านไปบ้างใจก็ไม่ได้นึกจะขอให้เค้าช่วยหรอกเพราะปกติถ้าไม่ถึงที่สุดจริงๆแล้วก็จะพยายามเองมาตลอด  
มองไปข้างหน้าเป้าหมายอยู่ที่สะพาน  สว.เอ๋ย สว. เกิดมาไม่เคยอายุเยอะขนาดนี้เลย.....
ในที่สุดก็ถึงเชิงสะพาน หยุดพักหายใจลึกๆอีกพักใหญ่ งวดนี้ต้องเข็นขึ้นสะพานต้องเข็นรวดเดียวด้วย ถ้าหยุดพักแล้วเริ่มเข็นใหม่จะหนักแรง ขึ้นมาถึงบนกลางสะพานได้พอดีกับตะคริวเกือบกินต้นขา งวดนี้พักยาวหน่อยถ้ารีบเข็นต่อเดี๋ยวตะคริวกินแหง
มองไปข้างหน้าอีกสะพานเดียวเอง ไม่เกิน 500 เมตรหรอก พ้นสะพานข้ามคลองมหาสวัสดิ์ไปก็แห้งแล้ว

สำรวจแข้งขาพร้อมแล้วลุยต่อ อย่างน้อยก็ได้สบายช่วงลงสะพานละว๊ะ เข็นมานาน ขึ้นขี่ซะหน่อยใส่เกียร์ว่างไหลลงสะพานสบายหน่อย  แล้วก็เริ่มเข็นต่อมาได้สักพักเริ่มก้าวช้าลงแล้วแขนก็ไม่มีแรงแล้วต้องเอาศอกมายันกับท้องไว้แล้วใช้ตัวดันไป

และแล้วก็มีปิคอัพคันนึงขับมามีคนงานในกระบะท้ายห้าหกคน มาถามจะไปไหนเอารถขึ้นรถเขา  เราก็บอกไม่เป็นไรรถผมหนักไปแค่สะพานนี้เอง ข้ามสะพานไปก็แห้งแล้ว  เค้าก็ใจดีลงมาช่วยเราเข็นท้ายคนนึง  เราคอยประคองแฮนด์อย่างเดียว  แล้วปิคอัพก็ขับตาม ใจดีจริงแฮะ.... คนมาช่วยเข็นก็หนุ่ม ไอ้เราก็สว. แถมเข็นมาสองโลแล้ว จะก้าวขาไม่ทันต้องบอกให้เค้าเข็นช้าหน่อยผมก้าวขาไม่ทัน

มาถึงเชิงสะพานได้ ก็ขอบคุณเค้า  เค้าก็ถามอีกพี่จะไปทางไหนเดี๋ยวไปส่งให้ บอกไม่เป็นไรผมอยู่สาย2เดี๋ยวก็ถึงแล้ว  เค้าก็บอกไม่เป็นไร เค้าจะไปโรงงานที่สาย 3 ต้องผ่านอยู่แล้ว  แล้วก็คะยั้นคะยอให้เอาขึ้นรถเค้าไป เราก็บอกรถเราหนัก เค้าว่าไม่เป็นไรคนเค้าเยอะ แล้วก็ลงมาช่วยกันยกมอไซเราขึ้นรถเค้าซึ่งเป็นปิคอัพมีคอกเหล็กพร้อม แถมเข้ามาส่งให้ถึงหน้าบ้านเลย ช่วยกันยกลงให้เสร็จเรียบร้อยเลย

เอารถเข้าบ้านได้อาบน้ำเสร็จหลับคาที่

มานั่งนึงถึงรถที่มาช่วย ทำไมพอดีถึงขนาดนั้นก็ไม่รู้
รถก็มีคอกเหล็กพร้อม
แถมคนงานก็พอดีอีก ถ้าคนเยอะกว่านี้ก็ที่ว่างไม่พอเอารถเราขึ้น  ถ้าคนน้อยกว่านี้เอารถเราขึ้นไม่ไหว
แล้วถ้ารถไม่มีคอกเหล็กเอารถขึ้นแล้วก็ไม่มีที่จะยึดจะจับ
แล้วอย่างนี้จะเป็นเหตุบังเอิญ  
หรือหลวงปู่รับรู้ตั้งแต่ตอนท่องอาถรรพ์โธ แล้วท่านเมตตาหาคนมาช่วยล่ะ!!!!!!!

Nujeab

พยายามกันจนถึงที่สุดกันแล้วหรือยัง?

ทำให้ถึงที่สุด...เต็มที่ให้ดีที่สุด
ทุกรายละเอียดที่ตกหล่นเดี๋ยวหลวงปู่ท่านจัดให้ คร๊าบบบ

majoy

เคยเห็นนะครับ พวกบูชาของแล้วไม่ทำอะไร นั่งรอสวรรค์โปรด

ต้องทำครับ ทำให้เต็มที่ หลวงปู่ท่านช่วยอยู่แล้ว

Metha

Nujeab ตอบกลับเมื่อ 2013-3-28 01:00
พยายามกันจนถึงที่สุดกันแล้วหรือยัง?

สาธุ สาธุ

Nujeab

metha ตอบกลับเมื่อ 2014-9-30 11:13
สาธุ สาธุ

ครับพี่เมธ

Metha

taka_jipata

ขออาราธนาคำสมเด็จท่านมากล่าวถึง ณ ที่นี้ครับ

Nujeab

taka_jipata ตอบกลับเมื่อ 2014-9-30 16:20
ขออาราธนาคำสมเด็จท่านมากล่าวถึง ณ ที่นี้ครับ

...

สาธุครับ

matmee2550

เยี่ยมๆๆๆๆๆ

taka_jipata