ท้าวสันดุสิตเทพบุตร

Sornpraram

พุทธประวัติตอน

เทวดาอัญเชิญพระโพธิสัตว์ให้จุติจากสวรรค์

พระเวสสันดรเมื่อสิ้นพระชนม์แล้ว ก็ไปบังเกิดเป็นสันดุสิตเทพบุตร เสวยทิพยสมบัติในสวรรค์ชั้นดุสิต เมื่อถึงเวลาที่จะได้ตรัสรู้เป็นพระสัมมาสัมพุทธเจ้าแล้ว เหล่าเทวดาก็ได้มากราบทูลอาราธนาให้จุติยังมนุษยโลก พระโพธิสัตว์ทรงพิจารณาปัญจมหาวิโลกนะ ๕ ประการ คือ

๑.กาลอันสมควร ในกาลที่มนุษย์ยังมีอายุมาก ไม่ใช่กาลเวลาอันสมควร ด้วยเหตุว่าชาติชราปรากฏแก่สัตว์ทั้งหลายช้า เมื่อพระองค์ตรัสถึงอนิจจัง ทุกขัง อนัตตา สัตว์ทั้งหลายจะไม่เข้าใจในพระดำรัสนั้น แม้ในกาลเวลาที่มนุษย์มีอายุน้อย สัตว์ทั้งหลายจะมีกิเลสหนา ก็ไม่ใช่กาลอันสมควร ดังนั้น กาลอายุที่สมควรคือตั้งแต่แสนปีลงมาและตั้งแต่ร้อยปีขึ้นไป

๒.ทวีปอันสมควร ทรงพิจารณาเห็นว่า พระพุทธเจ้าทั้งหลายเกิดในชมพูทวีปเท่านั้น

๓.ประเทศอันสมควร คือ มัชฌิมประเทศ โดยยาววัดได้ ๓๐๐ โยชน์ โดยกว้างวัดได้ ๒๕๐ โยชน์ โดยวงรอบวัดได้ ๙๐๐ โยชน์ ได้แก่กรุงกบิลพัสดุ์

๔.ตระกูลอันสมควร ธรรมดาว่าพระพุทธเจ้าจะไม่ประสูติในตระกูลแพศย์หรือตระกูลศูทร แต่จะประสูติในตระกูลกษัตริย์ และตระกูลพราหมณ์ ๒ ตระกูลเท่านั้น สุดแต่ว่าในกาลนั้น ตระกูลใดประเสริฐที่สุด ซึ่งได้แก่ตระกูลกษัตริย์ของพระเจ้าสุทโธทนะ ศากยวงศ์แห่งกรุงกบิลพัสดุ์

๕.พระชนมายุของพระชนนี ธรรมดาว่า พระพุทธมารดา ย่อมเป็นผู้รักษาศีล ๕ ให้บริสุทธิ์ ไม่ขาด ไม่ด่างพร้อยเลย หลังจากประสูติกาลแล้วจะมีพระชนมายุได้เพียง ๗ วัน

เมื่อทรงพิจารณาปัญจวิโลกนะทั้ง ๕ ประการว่า บริบูรณ์และสมควรแล้ว จึงรับคำอาราธนามาจุติสู่พระครรภ์ของพระนางสิริมหามายา

Nujeab

Metha

ขอบคุณน่ะขอรับ