กรณีศึกษา สีผึ้งสาริกาจำปาลิ้นทอง

sritoy

สีผึ้งแต่โบราณเก่าก่อนถือเป็นสิ่งที่ทรงคุณค่ายิ่ง
บางสำนักผู้พึงประสงค์จะต้องไปรอนอนสองสามวันหรือ
ไปๆมาๆสำนักจนพิสูจน์ได้ว่ามีความตั้งใจครอบครองจริงๆ
อาจารย์ผู้มีวิชาจึงจะมอบให้ เพียงคนละประมาณ
หัวไม้ขีดไฟเท่านั้น  ผู้ได้รับย่อมหวงแหนเป็นพิเศษ

     ครั้งหนึ่งผมอยากได้สีผึ้งของหลวงปู่ท่านหนึ่งมากท่าน
บอกว่าถ้าหาเรือให้ท่านได้ลำหนึ่งแล้วจะให้สีผึ้งหนึ่งตลับ
ฟังเงื่อนไขแล้วอึ้ง  รอจังหวะไปเยี่ยมเกษตรผู้เลี้ยงไก่พอดีตามองไป
เห็นเรือไม้ลำเก่าๆที่ไม่ได้ใช้งานแล้ว เลยขอแกว่าจะร่วมบุญ
บริจาคเรือไหม แกตอบตกลงพร้อมยินดีขนไปถวายที่วัดให้ด้วย
ตอนนี้สีผึ้งนั้นก็มาเป็นส่วนหนึ่งของมวลสารที่สำนักเราแล้วครับ...
    ดังนั้นปัจจุบันท่านใดได้ครอบครองสีผึ้งที่ครูบาอาจารย์ทำไว้ให้ดีแล้ว
แล้วโปรดรักษาไว้ให้จงดี