(วัชรพล) ลมปาก
27 มิถุนายน 2551 ๏ อันวาจาร่ำลือคือศักดิ์ศรี ประหนึ่งมีรอยประทับประดับไว้ หนึ่งลมปากเปลี่ยนเสมือนหนึ่งดวงใจ คำพูดไซร้เปรียบเสมือนหนึ่งตัวตน ๏ อันคำพูดหอมหวานปานน้ำผึ้ง ที่ตราตรึงทั่วแขนงทุกแห่งหน คอยแทะโลมประโคมบอกหลอกสัปดน จึ่งเป็นคนคอยประจบคบสอพลอ ๏ อันคำพูดเฉือนเชือดดังเลือดสาด คอยพูดปาดปะปนจนร้องขอ คอยดับจิตคิดอกุศลทนรีรอ คนนี้หนอลมปากภัยเข้าใส่เรา ๏ อันคำพูดน้ำท่วมทุ่งผักบุ้งโหรง มีแต่โคลงไม่มีเนื้ออย่าเชื่อเขา ถึงพูดมากสาระนิดจิตอ่อนเบา ลมปากเขลาเบาปัญญาพาอับจน ๏ อันคำพูดชอบชักใบให้เรือเสีย ต้องไกล่เกลี่ยเกลี้ยกล่อมตะล่อมขอ ออกนอกบทนอกกรอบชอบรีรอ ลมปากหวออ้าปากค้างต่างตกใจ ๏ อันคำพูดเหมือนมะกอกสามตะกร้า เราต่างพาปาไม่ถูกฉุกสงสัย จึงพูดจาตลบตะแลงพลิกแพลงไป ทำเฉไฉแชเชือนคอยเจือนแจ ๏ อันคำพูดเหมือนเสี้ยมควายให้อายป่า ไม่ชักช้าถ้าแตกคอพอกระแส คอยยุยงเสริมส่งหลงเชือนแช ต้องแตกแยกเป็นแน่แท้เมื่อเจอกัน ๏ อันคำพูดเหมือนขนมเบื้องละเลงปาก ด้วยพูดมากอยากแสดงตามแรงฝัน ทำไม่ได้ดังที่พูดสุดอดกลั้น ทุกทุกวันคอยตระเวนเที่ยวเล่นไป ๏ อันลมปากที่กล่าวมาเป็นตัวอย่าง ขอเอ่ยอ้างสิ่งไม่ดีรี่แก้ไข อย่าทำตัวเยี่ยงลมพัดจากปากไป หนักแน่นไว้ใจมั่นไม่สั่นคลอนฯ ...............................................
| 
โพสต์ 2013-8-26 14:52
บุ๊คมาร์ก
เจ้าของ
