6.ความรู้สูงสุดคือพุทโธ ๐ แม้ปฏิบัติสักกี่กัปป์นับไม่ถ้วน ไม่มีสิ่งใดควรอิงนาโถ เพราะ”จิตเองพิศุทธิ์เป็นพุทโธ” หลง”มัคโค-เมาปลื้ม”ไม่ลืมตา-!!! ต่อสิ่งซึ่งเป็น”ปัญญา”มีสาระ “จิตนี้จะปิดบังจิต”ไว้มิดหนา ด้วย”ความคิดปรุงแต่ง”แปลง”สัญญา” ต่างแสวงหา”พุทธะ”-พระนอกตัว!!! ให้ยังคง”ยึดมั่นและถือมั่น- ต่อรูปธรรม์”ทั้งหลายดี-ร้ายชั่ว!!! ปฏิบัติ”หลงเมาบุญ”เขลาตัว ทั้งหมดทั่ว”ใช่ทางสุดแห่งพุทธะ” “เนื้อแท้แห่งสิ่งสูงสุดคือพุทโธ” เป็น”จิตโพธิ์”สงบด้วยความสวยสะ โดยภายใน”เหมือนไม้-หิน-แผ่นดิน”พระ “ปล่อย-วาง-ละ-ไม่เคลื่อนไหวใดๆเลย”!!! โดยภายนอกเหมือนนิยามกับ”ความว่าง” “ไร้ขอบเขต-สิ่งกีดขวาง”คล้าย”วางเฉย” “ใช่รูปธรรม-นามธรรม”คำเปรียบเปรย “ไร้รูปเลย-ไม่สลาย-ไม่หายไป”!!! 7.จิตนี้มิใช่จิตคิดปรุงแต่ง ๐ “จิตนี้มิใช่จิต-คิดปรุงแต่ง” “เป็นสิ่งแฝงต่างหากอยู่”รู้บ้างไหม? “ไม่เกี่ยวข้องกับรูปธรรม”ชักนำไป “พุทธะ-”ไซร้”สัตว์ก็เป็นดังเช่นนั้น”!!! “เราเพียงแต่สามารถ-อาจปลดเปลื้อง- ตนจากเรื่องคิดปรุงแต่ง-สังขารขันธ์ จะประสบผลสำเร็จ”เสร็จโดยพลัน ด้วย”หลักธรรม์แท้จริงหนอ....ก็จิตเอง”!!! “จิตนี้แสนโสภาพรรณอันบริสุทธิ์” ทั้ง”พระพุทธ-โพธิสัตว์”ที่ครัดเคร่ง “ล้วนเป็นของธรรมชาติ”พิลาสเอง เหมือน”บทเพลงแห่งความว่าง”ไม่ต่างกัน!!! ที่แตกต่างเพราะเราเขา”คิดผิด ก่อสร้างกรรมทุกชนิด”จิตขยัน- ไม่มีหยุด...”พุทธเจ้า”ของเรานั้น- “ความจริงอันสูงสุด-พระพุทธัง”..... |