ชีวกโกมารภัจจ์...บรมครูแห่งการแพทย์

รามเทพ

อาเตรยะดาบสต้องการทุกสอบความรู้ด้านสมุนไพรของลูกศิษย์ “ให้ไปหาพีชวัตถุที่ไม่สามารถนำมาทำยาได้”
และขู่ว่าถ้าไม่มีจะไม่สอนวิชาให้อีกต่อไป
________
เวลาใกล้ค่ำ ศิษย์ทั้งหลายกลับมาพร้อมกับวัตถุปรุงยา เหลือแต่หมอชีวกโกมารภัจจ์เดินมาอย่างเศร้าสร้อยพร้อมบอกอาเตรยะดาบสว่า..

“ท่านอาจารย์ศิษย์นั้นด้อยสติปัญญานัก มิอาจหาพืชวัตถุที่ท่านอาจารย์ต้องการนั้น มาให้อาจารย์ได้
ศิษย์ได้พยายามอย่างเต็มกำลังความสามารถของศิษย์แล้วขอให้อาจารย์เมตตาต่อศิษย์ด้วย”

ท่านอาเตรยะยิ้มแล้วกล่าวกับท่านอาจารย์โกมารภัจว่า..

“โกมารภัจอาจารย์ได้ถ่ายทอดความรู้ที่อาจารย์มีให้เจ้าจนหมดสิ้นแล้วอันใดในโลกนี้
ล้วนมีประโยชน์จะหาสิ่งใดที่มิอาจจะนำมาปรุงเป็นโอสถ มิได้นั้นไม่มีเลยล้วน
เป็นทิพย์โอสถทั้งสิ้นไปเถอะโกมารภัจจงนำความรู้ที่มีไปทำประโยชน์
ให้เกิดขึ้นแก่มวลมนุษย์และเหล่าสัตว์ร่วมโลกทั้งหลายเถิด”

อาเตรยะดาบสได้ประกาศไห้ท่านหมอชีวกโกมารภัจสำเร็จวิชาแพทย์ ณ วันนั้นเองการแพทย์
ณ สำนักตักศิลาจะมีอาจารย์ผู้สอนและเป็นแพทย์ให้การรักษาด้วยกันมีแปดท่าน โดยมีอาเตรยะเป็นเจ้าสำนัก
และเป็นหมอใหญ่และยังมีท่านฤๅษีหาริต ท่านอัตนิเวศ ท่านกาศยป อาจารย์เภค อาจารย์จรกะ อาจารย์วาคภัฏ
อาจารย์สุศรุต ซึ่งสุศรุตเป็นคนบันทึกการรักษาคนไข้ต่างๆไว้เหมือนทำหน้าที่เป็น OPD ในปัจจุบันนี้