เขาว่ากันว่า พรายน้ำสวนลุมพินีดุมาก

oustayutt

[size=40.8344px]วันศุกร์ตอนเย็นดูรายการสารคดีของ ไทยพีบีเอส มีอยู่ตอนหนึ่งกล่าวถึงนางเงือก พอถึงเวลาที่นางเงือกปรากฎตัวก็คือปลาพยูน ทำให้สงสัยว่านิทาน

[size=40.8344px]พืนบ้านที่กล่าวถึงนางเงือก ไม่รู้ว่าใครลอกเรียนใคร ไทยลอกเขาหรือเขาลอกไทย และก็ทำให้คิดถึงเรื่องของพรายน้ำที่ทำให้คนจมน้ำตาย เพราะ

[size=40.8344px]ตอนเด็กๆ ได้ยินบ่อยๆ เกี่ยวกับคนจมน้ำตายเพราะโดนพรายน้ำเอาไปหรือทำให้ตาย ก่อนปี พ.ศ. ๒๕๐๐ เวลามากรุงเทพฯ ผมจะพักที่ซอยทรัพย์

[size=40.8344px]เวลากลางคืนจะถูกใช้ให้ไปเป็นเพื่อนพี่ๆ ที่เขาจะไปซื้อก๋วยเตี๋ยวหรือของกินที่สามย่าน เพราะซอยทรัพย์เป็นซ่องนางโลมลือชื่อ แต่ถ้าจะไปทางสุ

[size=40.8344px]รวงศ์หรือเลยไปทางสาธร ป้าก็จะเตือนว่าให้อยู่เกาะกลุ่มกันอย่าทิ้งกัน ซึ่งผมกับพวกๆที่ไปด้วยกันก็ต้องไปกันเป็นกลุ่มอยู่แล้ว เพราะสมัยนั้นมีแต่ตึก

[size=40.8344px]ร้าง,วังเวงน่ากลัว แต่ต้นลูกฟักข้าวเยอะ ซึ่งลูกฟักข้าวเป็นอาหารอร่อยมาก กลัวผีก็น่ากลัวสนุกก็สนุก แต่ถ้าวันไหนผมจะเดินไปบ้านลูกผู้พี่ที่บ่อน

[size=40.8344px]ไก่ ซอยเย็นอากาศ ๒ ป้าก็จะเตือนว่าอย่าเถลไถลไปเล่นน้ำในสวนลุมนะ พรายน้ำแรงมาก มีเด็กจมน้ำตายทุกปี อย่าคิดว่าว่ายน้ำเป็นและเห็นว่าน้ำ

[size=40.8344px]นิ่งๆ นะ ตายง่ายๆ !!! เรียกว่ายุคนั้นมากรุงเทพฯ ไปไหนมาไหนถ้าไม่ไปเป็นเพื่อนพี่ๆ เพราะผ่านซ่องโสเภณี หรือก็ต้องไปเป็นเพื่อนเด็กกรุงเทพฯ

[size=40.8344px]ที่ไปเก็บตำลึงหรือหาลูกฟักข้าว เวลาจะเดินไปบ้านญาติก็ถูกกำกับเรื่องอย่าลงไปว่ายน้ำในสวนลุม เพราะว่ากันว่าผีพรายน้ำดุ........ก็ติดค้างเอาไว้

[size=40.8344px]ในใจ กลัวก็กลัว ไม่เชื่อก็ไม่เชื่อ เถียงก็ไม่เถียงกลัวโดน...

[size=40.8344px]พอมายุคหลัง พ.ศ. ๒๕๐๐ เวลามากรุงเทพฯ ก็ต้องไปที่สวนลุมบ่อยๆ ชอบไปดูภัตตาคารลอยน้ำเพราะสวยดี นั่นคือภัตตาคารกินรีนาวา ได้แต่ดู

[size=40.8344px]ห่างๆ คือไม่มีวาสนาเข้าไปกิน ชอบที่ความหรูหราอลังการ โดยเฉพาะชอบดูนมกินรี ผมก็เห็นว่าเป็นรูปปั้นธรรมดา แต่ทำไมมีการลงหนังสือพิมพ์โจม

oustayutt

oustayutt

[size=40.8344px]ตีกันมากนักก็ไม่รู้ และข่าวเรื่องพรายน้ำก็ยังมีอยู่เรื่อยๆ ตามความเชื่อของคน จนมาถึง พ.ศ. ๒๕๐๙ หรือ พ.ศ. ๒๕๑๐ ผมไม่แน่ใจแต่ไม่ผิดไปจาก

[size=40.8344px]๒ ปีนี้แน่นอน ก็มีข่าวไฟไหม้กินรีนาวาขึ้นหน้า ๑ ปิดฉากไปเพราะการสร้างใหม่ใช้เงินมาก และคงอนุญาตกันลำบากสักหน่อยเพราะถูกโจมตีหลาย

[size=40.8344px]เรื่องรวมทั้งเรื่องทำให้มีกลิ่นไม่ดี หรือเป็นเหตุให้น้ำในสวนลุมเน่า นี่เป็นสาเหตุใหญ่ เรื่องนมกินรีเขาแก้ไขโดยเอาผ้าสไบไปห่มให้ พอผมโตขึ้นมา

[size=40.8344px]หน่อยได้ไปบรูไน มีคนบอกว่าบรูไนก็มีภัตตาคารลอยน้ำเหมือนกินรีนาวาของเราเหมือนกัน แต่ผมไม่เคยไปเที่ยวเลยยืนยันไม่ได้ พอเป็นหนุ่มใหญ่

[size=40.8344px]วัยสามสิบต้นๆ ไปพม่าบ่อยๆ ก็ได้กินได้เที่ยวภัตตาคารลอยน้ำของพม่าเหมือนๆ กับกินรีนาวา แต่ของเขาชื่อ การวิก แต่พอผมเห็นผมก็เรียกการเวก

[size=40.8344px]เพราะเขาทำด้านหน้าเป็นหัวนก ความจริงผมมารู้ทีหลังว่าออกเสียงอย่างไรก็ได้ ทั้งการวิกหรือการเวกถูกทั้งคู่ ผมชอบไปดูสาวมอญรำเวลาผมดื่มสุรา

[size=40.8344px]เพลินๆ และดนตรีของเขากับของเราก็คล้ายๆกัน ผมไปนั่งกินเป็นประจำจนเพื่อนที่เป็นตำรวจพม่ามากระซิบว่า พี่ๆๆ...เจ้าหน้าที่บ้านเมืองเขาจับตาพี่

[size=40.8344px]อยู่นะ...เพราะพี่มาใช้เงินที่นี่เยอะแล้ว แต่พี่ advanced เงินจากเอเย่นต์น้อยไป พรุ่งนี้พี่ควรจะเอาเงินที่เอเย่นต์อีก ถ้าเขาตรวจสอบพี่ พี่ก็บอกเขา

[size=40.8344px]ว่ายืมลูกน้องมาใช้ก่อน นี่ก็เป็นอันตรายอย่างหนึ่งสำหรับการใช้ชีวิตในประเทศสังคมนิยมหรือประเทศคอมมิวนิสน์ ว่างๆ จะเล่าเกี่ยวกับการใช้ชีวิตใน

[size=40.8344px]รัสเซียมาให้อ่านกัน ลืมบอกไปว่ากินรีนาวาของเราอยู่ในสวนลุมพินี การวิกของพม่าอยู่ในทะเลสาป กันดองจี ผมมีวิธีจำชื่อของผม ลองนึกเอาเองว่า

[size=40.8344px]ถ้าเป็นท่านสมาชิก จะเรียกทะเลสาปนี้อย่างไรมันถึงจะจำได้นาน ที่บอมเบย์หรือบุมไบ อินเดียในปัจจุบัน มีถนนอยู่สายหนึ่งซึ่งตลอดถนนสายนี้มีแต่

[size=40.8344px]ซ่องนางโลม และโดยมากจะเป็นสาวที่มาจากเนปาล ถนนชื่อ"สุขขะราจี"ผมเห็นชื่อถนนปุ๊ปผมเปลี่ยนชื่อทันทีเป็นถนน"สุขกะ...จี๊"นี่ผมไม่ไปมาตั้ง

[size=40.8344px]นานผมยังจำชื่อได้ รับรองขึ้นแท็กซี่พอบอกชื่อถนนคันไหนๆก็พาไปส่งถูก.......

[size=40.8344px]สิ่งที่ผมสนใจและไม่ลืมที่จะถามเพื่อนชาวพม่าก็คือเรื่องพรายน้ำ ผมเล่าให้เขาฟังว่าบ้านเราก็เคยมีภัตตาคารแบบนี้แต่ไฟไหม้ไปแล้ว และอยู่ในทะเล

[size=40.8344px]สาปเหมือนกัน แต่ทุกปีจะมีคนจมน้ำตายโดยเฉพาะส่วนใหญ่เป็นเด็ก คนเฒ่าคนแก่บ้านเราเชื่อว่าเป็นผีน้ำ(ไม่รู้จะพูดยังไง) ถามว่า...ของเขามี

oustayutt

[size=40.8344px]ไหม? เขาตอบว่ามีและเหมือนของเราคือเชื่อว่าเกิดจากผี และดูเหมือนว่าจะเชื่ออย่างเป็นจริงเป็นจังกว่าของเราเสียอีก ผมถามเขาต่อเรื่องคาถา

[size=40.8344px]อาคมว่า ชาวพม่าเชื่อเรื่องเวทย์มนต์คาถาไหม? ผมเชื่อถือเรื่องหมอดูแล้วว่าพม่าเก่งเรื่องหมอดู แต่เรื่องคาถายังมีใช้กันไหม? เขาเป็นคนรุ่นเดียว

[size=40.8344px]กับผม เขาตอบว่าเขาเชื่อ เขายกตัวอย่างเพื่อนเขาที่เป็นนักมวย เขาบอกว่าเพื่อนเขาขึ้นต่อยมวยที่เวทีใหญ่คือเวทีย่างกุ้ง ระหว่างกำลังชกเพื่อนเขา

[size=40.8344px]หน้าแตก คู่ต่อสู้ชี้ให้กรรมการดูที่หน้าของเพื่อนเขาว่ามีแผลแตกเลือดอาบ กรรมการเข้าแยก เพื่อนเขาหันหลังให้กรรมการเอานวมลูบหน้าแล้วหัน

[size=40.8344px]กลับมา ปรากฎว่าแผลหายไปเลือดก็ไม่มี ไม่รู้ว่าหายไปได้อย่างไร ความจริงถ้าจะเอาอย่างละเอียดผมแยกเล่าได้ตั้งหลายตอน แต่กลัวคนอ่านเบื่อ

[size=40.8344px]เลยตัด,ย่อเอาพอเข้าใจ.......

[size=40.8344px]เคยถามปู่ว่า...พรายน้ำมีไหม...ปู่ตอบว่ามี...รูปร่างเป็นยังไง...ไม่รู้...ปู่อธิบายเพิ่มเติมว่า ถ้าที่ไหนมีคนจมน้ำตายบ่อยๆ คนก็จะอ้างว่าเป็นเพราะ

[size=40.8344px]พรายน้ำ ให้สังเกตดูว่าสถานที่ ที่ว่ามีพรายน้ำและทำให้คนตายส่วนใหญ่น้ำลึกและบางทีก็น้ำนิ่ง มันน่าจะเกิดจากการเป็นตะคริว แล้วช่วยตัวเองไม่ได้

[size=40.8344px]ก็จมน้ำตาย เพราะน้ำลึกน้ำนิ่งมันจะเย็นคนเล่นกันเพลินพอเป็นตะคริวก็เลยจมน้ำตาย ผมก็ไม่รู้จะเชื่อใคร จะเชื่อชาวบ้านหรือเชื่อพระที่เคยออกข่าว

[size=40.8344px]ว่าปราบพรายน้ำได้ หรือจะเชื่อปู่ดี...คิดอีกที...ทางใครก็ทางมัน...เรื่องของความเชื่อ...ขนาดกินรีนาวาไฟไหม้ยังบอกว่าเป็นอาถรรพ์ บอกว่าไฟไหม้

[size=40.8344px]เพราะความใหญ่ของนม...(กินรี)...ขอขอบคุณมากครับ....สวัสดีครับ