เพราะเรากิน เขาจึงฆ่า เอามาขาย เราสบาย แต่สัตว์โลก ต้องโศกศัลย์

รามเทพ

สัตว์ทุกชนิด รักชีวิต เหมือนกับท่าน
ควรเลิกทาน ผ่านชีวิต ของพวกเขา
ร่างกายใคร ใครก็รัก อย่าแย่งเอา
สงสารเขา เศร้านักหนา น้ำตาคลอ




อย่ากินผมเลย ! กลอนสะกิดใจ


สัพเพ สัตตา เสียงร้องขอ ชีวิตจิตหวั่นไหว
เสียงห่ำหั่น เข่นฆ่า น่าสยอง
เสียงซวบซาบ ดาบคมเชือด เลือดไหลนอง
เสียงกรีดร้อง สะท้านจิต สะกิดใจ
เสียงสัพเพ สัตตา พาให้คิดว่าชีวิตนี้ มีค่า กว่าสิ่งไหน
อเวรา อย่ามีเวร อย่ามีภัย
ชีวิตใคร ใครก็หวง อย่าล่วงเกิน
ท่องสัพเพ สัตตา มาแต่ไหน ยังเข้าใจ ในเนื้อแท้ แค่ผิวเผิน
ยังฆ่าบ้าง กินบ้าง อย่างเพลิดเพลิน ยังใช้เงิน ซื้อชีวิต อนิจจา
สัตว์เกิดกาย มาใช้กรรม ที่ทำไว้ เป็นเป็ดไก่ กุ้งปลา ปูและหมูหมา
ตามเหตุต้น ผลกรรม ที่ทำมา มิใช่ฟ้า ประทานมา ให้คนกิน
มีปัญญา แต่ไฉน จึงไม่คิด
มองชีวิต กลับเห็น เป็นทรัพย์สิน

เสียงกรีดร้อง ก่อนตาย ใครได้ยิน น้ำตาริน เมื่อถูกเฉือด เลือดกระเซ็น
พูดว่าเขา เกิดมา เป็นอาหาร เขาลนลาน หนีตาย ใครมองเห็น
เขาจนใจ พูดไม่ได้เถียงไม่เป็น ช่างเลือดเย็น เข่นฆ่า ไม่ปราณี
มีพืชผัก มากมาย นับไม่ถ้วน ทุกกลิ่นรส สดใส หลายหลากสี
ธรรมชาติ วางไว้ อย่างดิบดี สัตว์วิ่งหนี พืชเต็มใจ ให้กินมัน

เพราะเรากิน เขาจึงฆ่า เอามาขาย เราสบาย แต่สัตว์โลก ต้องโศกศัลย์
ท่องสัพเพ สัตตา มาทุกวัน
เมตตากัน โปรดอย่าฆ่า และอย่ากิน




ประพันธ์โดย
คุณประวิทย์ ชัยศิริสัมพันธ์
----------------------------------------








โอ้แม่จ๋าอย่านอนนิ่งไม่ติงไหว
  หนูเรียกใยไม่ขยับรับขวัญหนู
นานแล้วหนอรอแม่ตื่นฟื้นมาดู
แล้วพาหนูเดินป่าพาหากิน
ท้องหนูร้องต้องการอาหารแล้ว
  คงไม่แคล้วหิวตายชีพวายสิ้น
หนูหิวโหยช่วยเถิดหนาพาหากิน
ทั่วไพรถิ่นกว้างใหญ่ใจหนูกลัว
รอหนูโตอีกหน่อยค่อยปล่อยหนู
ให้เรียนรู้เก่งกล้าหากินทั่ว
แต่ตอนนี้เล็กไปใจสั่นรัว
  แม่อย่ามัวนอนนิ่งทิ้งหนูเลย ..
สรรพสัตว์ใหญ่น้อย ต่างหวงแหน ต้องการความรัก ความอบอุ่น
ความเมตตา  โปรด หยุด คิด พิจารณาสักนิด ก่อนคิดบริโภค เนื้อสัตว์
ในมื้อ ต่อ ๆ ไป เพราะ ท่านอาจจะเป็นส่วนหนึ่งของวงจรการพรากชีวิต
สัตว์ ซึ่ง อาจเปรียบเปรยได้ ดังภาพชัดแจ้ง



https://www.facebook.com/samkayper

oustayutt

มังสวิรัตทุกอาทิตย์ตั้งแต่ปีที่2ที่เข้ามาเป็นศิษย์สำนักนี้
ช่วงเเรก เป็นเจ แต่ด้วยปัจจับหลายๆด้าไม่พร้อม เลยขอเป็นมังสวิรัต แทนครับ