ทำไมการปฏิบัติธรรมไม่ก้าวหน้า

Sornpraram

[url=][/url]




ทำไมการปฏิบัติธรรมไม่ก้าวหน้า                                        ทำไมการปฏิบัติธรรมไม่ก้าวหน้า : ธรรมะยู-เทิร์น โดยอิทธิโชโต                
           สีเลนะ สุคะติง ยันติ ศีลเป็นปัจจัยให้มีความสุข

           สีเลนะ โภคะสัมปะทา ศีลเป็นปัจจัยให้มีโภคสมบัติ

           สีเลนะ นิพพุติง ยันติ ศีลเป็นปัจจัยให้เข้าถึงพระนิพพาน

           ตัสมา สีลัง วิโสธะเย ฯ เพราะฉะนั้น จงทำจิตให้สะอาดหมดจดด้วยศีลตลอดกาลทุกเมื่อเถิดฯ


(พุทธพจน์)


           หลายคนบ่นว่า ทำไมการปฏิบัติธรรมไม่ก้าวหน้า นั่นหมายความว่า นอกจากไม่สามารถลดละกิเลสได้แล้ว กิเลสยังเพิ่มพูนด้วย
           จริงๆ แล้วมีหลายปัจจัย ตั้งแต่ศีลก็ใช่ ถ้าศีลไม่บริสุทธิ์ การปฏิบัติธรรมไม่มีวันจะก้าวหน้าได้  แต่รวมทั้งหมดกล่าวได้ว่า เป็นเพราะความพร้อมไม่พอ ไม่มีความเพียรเจริญสติอย่างต่อเนื่อง สติ ขาดๆ หายๆ ความคิดฟุ้งเข้ามาตัดตลอด จึงไม่ก้าวหน้า ถ้าก้าวหน้าผลจะเกิดขึ้นเองคือ ปฏิเวท
           เพราะการศึกษาธรรม ปริยัติ ปฏิบัติ และปฏิเวทต้องไปด้วยกัน

           เหมือนเรานับเงิน ๑๐๐ บาท ถ้านับขาดไปบาทหนึ่งเป็น ๙๙ บาทก็ไม่ใช่ ๑๐๐ การปฏิบัติธรรมก็ต้องทำให้ครบเหมือนกันจึงจะได้ผล
           ดังนั้น ความต่อเนื่องของการเจริญสติให้จดจ่ออยู่กับสิ่งใดสิ่งหนึ่งอย่างต่อเนื่องจึงเป็นสิ่งสำคัญ สติจึงเป็นหลักใหญ่  จึงต้องมีความเพียรในการเจริญสติ จนเกิดเป็นสมาธิ และมีปัญญาในการละกิเลส

           เมื่อทุกอย่างถึงพร้อม ธรรมในใจทำไมจะไม่เกิด ถ้าทำทุกวัน ทำต่อเนื่อง ถึงตอนนั้นไม่ต้องไปถามใคร จะรู้ได้ด้วยตนเอง
           แต่ถ้าทำแล้วขาดไป ก็เหมือนเราเปิดน้ำจากท่อประปา น้ำมาบ้างไม่มาบ้าง ลมมาแทน มีอารมณ์ที่อยากจะเปิดน้ำใช้ไหม ก็ไม่มี เช่นกัน เมื่อปฏิบัติไปไม่เกิดผล ก็เกิดความท้อแท้ ความล้า ก็ต้องมาใคร่ครวญ ทบทวน ต้องตามหาแล้วว่าทำไม

           บางคนไม่ทบทวนก็คิดว่า ธรรมะของพระพุทธเจ้าไม่มีแล้ว ก็ขอให้คิดต่อไปว่า ถ้าธรรมะของพระพุทธเจ้าไม่มี ทำไมกิเลสยังมีอยู่ไม่หาย ทำไมความลังเลสงสัยยังมีอยู่ แต่ถ้าปฏิบัติถึงพร้อมความสงบเกิดขึ้น ความลังเลสงสัย ความโมโห ความโกรธ ก็จะเบาบางลง

           จะให้ความสงบเกิดขึ้นก็ต้องเพิ่มสติ เพิ่มความเพียรเข้าไปให้มากขึ้น เช่นว่า แต่ก่อนทำประมาณนี้จิตใจไม่จดจ่อกับสติพอ ก็ต้องมีสติจดจ่อให้มากขึ้นให้เวลามากขึ้น ระลึกให้มากขึ้น แล้วทำต่อไปให้มากขึ้น ทำจนความสงบเกิดขึ้นกับจิตใจจริงๆ ธรรมะก็จะเกิดเอง

           นี่เป็นเพียงขั้นแรกเท่านั้น เราต้องคิดให้ได้ว่า ชีวิตของเราต่อไปจะเป็นภาระของคนอื่น หรือจะเป็นผู้นำตนเอง ถ้าทุกคนพึ่งตนเองได้ สังคมก็จะมีความสุข แต่ถ้าคนยังเป็นภาระ ยังพึ่งตนเองไม่ได้ สังคมก็ไม่สงบสุข เพราะแต่ละคนยังไม่พอ ก็จะเอาๆอย่างไม่มีศีลธรรม


           ทุกอย่างหลักการเดียวกัน ไม่ต่างกัน ทั้งการทำงาน การครองชีพ หรือการครองชีวิต ถ้าเข้าใจหลักการก็จะแก้ปัญหาได้หมดทุกเรื่อง เช่นเดียวกับการพูด พูดมากไปก็ไม่ดี เหมือนการคิดมาก ฟุ้งมาก ต่างอะไรกับการใช้จ่ายมาก ก็เป็นภาระกับเจ้าของ เกิดเป็นหนี้เป็นสิน บางคนเกษียณแล้วก็ยังเป็นหนี้
           ดังนั้น ใครจะว่าเราขี้เหนียวก็ให้เขาว่าไป เพราะเวลาเกิดปัญหามา คนที่พูดใครมาช่วยเราบ้าง ก็เหมือนการปฏิบัติธรรมต้องทำที่ตัวเองให้รอดก่อน


ที่มา..

- See more at: http://www.komchadluek.net/detai ... thash.UDSkDPKK.dpuf

padiphatbeer

สาธุ

Sornpraram

เมื่อทุกอย่างถึงพร้อม
ธรรมในใจทำไมจะไม่เกิด
ถ้าทำทุกวัน ทำต่อเนื่อง

ถึงตอนนั้นไม่ต้องไปถามใคร

จะรู้ได้ด้วยตนเอง

oustayutt

Sornpraram ตอบกลับเมื่อ 2016-2-16 11:20
เมื่อทุกอย่างถึงพร้อม
ธรรมในใจทำไมจะไม่เกิด
ถ้าทำท ...

ขอบคุณครับ

Sornpraram

เมื่อทุกอย่างถึงพร้อม
ธรรมในใจทำไมจะไม่เกิด
ถ้าทำทุกวัน ทำต่อเนื่อง

ถึงตอนนั้นไม่ต้องไปถามใคร

จะรู้ได้ด้วยตนเอง