พานครูกับสำนึกของความเป็นศิษย์

majoy

การเปลี่ยนดอกไม้วันพระ อาจารย์บอกว่า ถ้าหาดอกไม้ไม่ได้จริงๆ ใบไม้และยอดไม้ก็ใช้ได้นะครับ สำคัญคือ เราทำเพื่อบูชาครู

majoy

ดอกไม้พานครู วันนี้วันพระ อย่าลืมเปลี่ยนกันนะครับ

majoy

ยังดูแลและให้ความสำคัญกันอยู่ใช่ไหมครับ

Metha

Metha

Sornpraram

        ผมเป็นศิษย์ใหม่อาจจะยังไม่เข้าใจถ่องแท้ในเรื่องของ "พานครู" แต่ก็เคยแอบอิจฉาพี่น้องหลายคนที่ได้รับการครอบครูและรับพานกับอาจารย์ ซึ่งน่าจะได้รับความรู้สึกเหมือนเป็นพิเศษ จากอาจารย์โดยตรง แต่ความละเอียดอ่อนนอกจากความรู้สึกเหล่านั้น มันยังมีรายละเอียดและข้อปฎิบัติที่ต้องมีความสม่ำเสมอไม่ว่าจะเป็นการจัดดอกไม้ถวายทุกวันพระ หรือการประคองตัวเองให้ไม่ผิดคำพูดในศีลข้อใดข้อหนึ่งที่ตัวเองเอ่ยสัจจะเอาไว้ และอื่นๆอีกมากมาย....

        แต่สิ่งที่ผมกลัวที่สุดของการรับพานครูสำหรับผม คือการผิดสัจจะ และไม่สามารถทำตามคำพูดตัวเองได้ มันอาจไม่มีอะไรมากสำหรับตัวเองแต่....มันส่งผลต่อครูบาอาจารย์ที่ท่านต้องรับผิดชอบการกระทำของเรา ท่านไม่เคยเอ่ยปาก ท่านไม่เคยบ่นหรือว่า ท่านไม่เคนรักเราน้อยลงเลย แต่...เราล่ะรักอาจารย์เราได้เท่าที่อาจารย์รักเราไหม วันที่รับพานครู ครอบครูกับท่าน วันนั้นเราคิดอะไรอยู่ ยังจำได้ไหมว่าเราเคยเอ่ยสัจจะอะไรไว้ในใจบ้าง

     หลายครั้งที่ผมเห็นอาจารย์ปวดเนื้อเมื่อยตัว ขาบวมหรืออะไรก็ตามแต่ ผมไม่รู้หรอกว่ามันเกิดจากเหตุปกติ หรือเกิดจากการผิดครูของการกระทำที่เราไม่ระมัดระวังหรือเปล่า เผลอลืมไปบ้างไม่เป็นไร แต่ถ้าทำไม่คิดเนี่ยมันไม่น่าให้อภัย ผิดครั้งแรกไม่ว่ากันแต่ สอง สาม สี่ เนี่ย อยากจะขอลองหันมามอและแคร์ความรู้สึกของอาจารย์กันบ้าง สักนิด คนที่รักเราโดยไม่มีข้อแม้

     ผมกล้าพูดเลยว่าถึงวันนี้อาจารย์จะยอมครอบครูและให้ยกพานครูได้อีกครั้ง ผมก็มิอาจเอื้อมที่จะรับ ไม่ใช่ด้วยเหตุที่ผมยังคงเดินทาง จรจัดไปทั่วไม่มีหลักแหล่ง ไม่มีหิ้งบูชาที่แน่นอน แต่เป็นเพราะผมรู้ตัวว่าไม่ดีพอและไม่สะอาดพอ และที่สำคัญไปกว่านั้น คือผมไม่อยากให้คนที่ผมรักและเคารพ มาแบกรับอะไรที่ผมทำผิดพลาด เพียงแค่เพราะท่านเป็นอาจารย์ของผม   หรือถ้าผมเป็นคนที่รับพานครูจากท่านไป แล้วผมทำไม่ได้อย่างที่ผมเคยเอ่ยปาก ผมคงถวายพานคืน แล้วออกมาเป็นศิษย์ธรรมดาที่เคารพอยู่แบบห่างๆ ผมยังสบายใจกว่า ผมไม่อยากเป็นแค่คนที่พูดแต่ไม่ทำ

       ที่เขียนมาไม่ได้ตั้งใจจะล่วงเกินพี่น้องท่านใด แต่แค่พูดจากความรู้สึกที่แอบอิจฉาคนที่ได้รับพานครูและแค่อยากเตือนกันฉันท์พี่น้องว่าท่านมีโอกาสอันพิเศษกว่าหลายๆคนแล้ว อย่าปล่อยให้เป็นแค่พิธีกรรม แต่จงสำรวมและใช้มันเป็นสติในการดำเนินชีวิตให้ถูกธรรมนองคลองธรรมเพื่อชีวิตจะได้ดีขึ้น และอย่าลืมว่า อาจารย์อยู่กับเราและรับผลของการกระทำของเราตลอดเวลา  _/\_

Metha

Sornpraram

ผิดครู

      การผิดครู หมายถึง  การละเมิดกฎข้อห้ามของครูบาอาจารย์ ทั้งที่ตั้งใจ และไม่ตั้งใจ ยกตัวอย่างเช่น ข้อห้ามของสำนักห้ามผิดภรรยา
ผู้อื่น หากพลาดพลั้งจะตั้งใจ หรือไม่ตั้งใจก็แล้วแต่ ถือว่าผิดครู หรือผิดคำมั่นสัญญาที่ให้กับครูบาอาจารย์ เป็นต้น

        การต้องอาถรรพ์วิชา  จะใช้กับผู้ที่เรียนไสยเวทย์  และผิดขั้นตอนของวิชา  หรือไม่ได้รับอนุญาตจากครูบาอาจารย์ของสายวิชานั้น ๆ  
ยกตัวอย่างจะเห็นชัดกว่า  เช่น  

        นาย ก. สนใจเรียนวิชาไสยเวทย์  วันหนึ่งไปพบตำราเขียนยันต์เข้า  ไม่ได้ทำการไหว้ครู และไม่ได้รับอนุญาตจากเจ้าของวิชา  เรียกว่า
ใช้ลักจำเอาก็ว่าได้ และมาเขียนยันต์  ผู้ที่เขียนยันต์ บางรายเพียงวิกลจริต หรือมีปัญหารุมเร้าในชีวิต  หากอาการหนักหน่อยถึงชีวิตขึ้นมาก็มี
อยู่ที่สายวิชาที่ศึกษาว่าเป็นสายใด   หรือ นาย ก. ศึกษาวิชาสายคุณพระอยู่จนแตกฉาน วันหนึ่งหันไปเรียนไสยเวทย์จะด้านใดแล้วแต่ หาก
ผิดขั้นตอนและพิธี หรือละเมิดคำสั่งของครูสายวิชานั้น ๆ   โดยตนเองมั่นใจว่า ตนเองทำได้เพราะฝึกสายคุณพระมาก่อน  ของที่เรียนย้อนเข้าตัว
อย่างนี้เรียกว่าต้องอาถรรพ์วิชา

        การต้องอาถรรพ์วิชา  หากเป็นวิชาสายคุณพระ ส่วนใหญ่ไม่ค่อยมีปัญหาอะไรมาก แต่ถ้าเป็นด้านไสยเวทย์ ต้องดูว่าเป็นสายใด เพราะ
ไสยเวทย์บางสาย หากต้องอาถรรพ์วิชา ถึงขั้นวิกลจริต หรือพิการ  บางรายหนักถึงชีวิตก็มี

และคำถามต่อมาที่ว่า การผิด-ครู เมื่อครูอาจารย์ยกโทษให้เรา จะเป็นอย่างไร  คงต้องขอพูดถึงเรื่องการขอขมาก่อน  หากเป็นครูมนุษย์
ก็ต้องเตรียมดอกไม้ ธูปเทียน และนำพานครูที่มีดอกไม้ ธูปเทียน ขอขมาต่อครูอาจารย์ที่เป็นมนุษย์  หากเป็นครูที่ได้ละสังขารไปแล้ว หรือ
เป็นครูที่เป็นทิพยญาณ  ก็ต้องเตรียมดอกไม้ ธูปเทียน ขอขมาต่อหน้ารูปเหมือนของครูอาจารย์นั้น ๆ   ส่วนผลที่ได้รับต้องพิจารณา
จากเจตนา ว่าการกระทำผิดครูนั้น พลาดพลั้งด้วยความรู้เท่าไม่ถึงการณ์ หรือรู้อยู่แล้ว แต่มีเจตนากระทำผิดครู    แต่เมื่อศิษย์
สำนึกผิดต่อการกระทำ ได้ทำพิธีการขอขมาครู ผลที่ได้คือ

ขึ้นชื่อว่าครู เปรียบเสมือนบิดามารดา คนที่สองของศิษย์  หากศิษย์ทำผิด ขอให้รู้สำนึก และละเว้นการกระทำผิดดังกล่าว  ครูทุก
ท่านย่อมอโหสิกรรมให้ศิษย์ที่สำนึกผิด และพร้อมที่จะปรับปรุงตนเองให้อยู่ในศีลที่ดี เสมอ  หากการทำผิดเป็นการพลั้งเพลอ  ผลที่ได้รับไม่มีอะไร  
แต่หากรู้แล้ว เจตนาทำผิดครู ประเด็นหลังหนักหน่อย เมื่อทำการขอขมาครู ครูย่อมให้อภัยศิษย์ที่สำนึกผิด  แต่ไม่อาจพ้นวิบากกรรมที่ก่อขึ้นได้
ดังคำพระที่ว่า ขึ้นชื่อว่ากรรมจะดีหรือไม่ดี ย่อมส่งผลต่อผู้กระทำเสมอ  กรรมที่ไม่ให้ผลย่อมไม่มีในโลก

Metha

Sornpraram