ตั้งให้เราเป็นเว็บแรกที่คุณเลือก เก็บเราไว้เป็นเว็บโปรด
สมัครสมาชิก ได้มากกว่าที่คุณคิด เข้าสู่ระบบ
ดู: 1729
ตอบกลับ: 1
สั่งพิมพ์ ก่อนหน้า ถัดไป

ไม่มีอะไรเที่ยงยั่งยืน (รัก-ชัง) : หลวงปู่เหรียญ วรลาโภ

[คัดลอกลิงก์]
แก้ไขครั้งสุดท้ายโดย kit007 เมื่อ 2015-2-21 12:35



หลวงปู่เหรียญ วรลาโภ
วัดอรัญญบรรพต
ต.บ้านหม้อ อ.ศรีเชียงใหม่ จ.หนองคาย



การนั่งสมาธินี่มันเป็นการฝึกจิตให้สงบ
ฝึกจิตให้เข้มแข็งเพื่อเผชิญกับเหตุต่างๆ ในโลกนี้
ทั้งภายในทั้งภายนอก ทุกสิ่งทุกอย่างในโลกนี้
มันไม่มีอะไรเป็นของเที่ยงยั่งยืน
เหตุนั้นมันถึงได้เปลี่ยนแปลงไปเรื่อยๆ
แม้แต่กิเลสตัณหาก็ไม่ยั่งยืนเหมือนกัน


ดังนั้น ทุกคนให้พิจารณา พิจารณาให้มันเห็น
เช่น ความรักอย่างนี้นะ ไม่เห็นว่ามันยั่งยืนเลย
เวลารักกันมาแล้ว น้ำต้มผักก็ว่าหวาน
เวลาชังกันมาแล้ว น้ำตาลก็ว่าขม
ใจปุถุชนไม่แน่นอน ย่อมพลิกแพลงไป
ตามอำนาจของกิเลสที่มีอยู่ในใจ
ดังนั้นอย่าไปเชื่อมันนักนะกิเลสนี้น่ะ
มันเป็นของไม่เที่ยง มันกลับกลอก
มันจึงได้ทำจิตของคนเรา
ให้เป็นทุกข์เดือดร้อนนั่นเอง


ถ้ามันเที่ยงแล้วมันเกิดขึ้นแล้ว
มันไม่ดับเลยนี่ก็ดีสิ..มันก็จะได้สบายใจไป
เมื่อความรักเกิดขึ้นอย่างนี้นะ
มันไม่เบื่อไม่หน่ายเลย
มันรักเรื่อย..ไป..ตลอดอนันตกาลไปนู่น
อย่างนี้มันก็ควรแท้แหละ ควรส่งเสริมความรัก
จริงๆน่ะ แต่นี่มันหาเป็นเช่นนั้นไม่

ไม่เช่นนั้นแล้วคนเราแต่งงานกันมาแล้ว
มันจะได้หย่าร้างกันรึ
ส่วนมากก็มีหย่าร้างกันเยอะแยะ
คนแต่งงานกันมาแล้วในโลกอันนี้น่ะ
ก็เพราะใจของปุถุชนนี่มันกลับกลอกนั่นเอง
รูปนี้เป็นสิ่งที่น่ารักแล้ว ได้มาสมประสงค์แล้ว
ครั้นไปเห็นรูปอื่นก็ยังสำคัญว่า
เอ๊ะ..รูปนี้มันยังสวยกว่ารูปนั้น
เอ้า..ดิ้นรนแสวงหา เมื่อได้รูปนั้นมาแล้วก็ทิ้งรูปนี้
ปล่อยให้เกิดความทุกข์ระทมไปทั้งตนและทั้งผู้อื่น

แม้ความชังก็เหมือนกันนะ
มันก็ไม่ยั่งยืนเหมือนกันแหละ
เมื่อมันเกิดขึ้นแล้วมันก็เกลียดชังกันไปชั่วระยะหนึ่ง
อีกหน่อยหนึ่งอารมณ์นั้นหายไปแล้ว
ความชังนั้นก็หายไปตามกัน
เกิดความรักกันขึ้นมาแทน
ก็เป็นอยู่อย่างนี้แหละจิตใจของปุถุชน
เพราะฉะนั้นมันจึงเอาแน่นอนอะไรไม่ได้

ผู้เจริญสมาธิภาวนาเมื่อปัญญาบังเกิดขึ้นแล้ว
มันจึงได้รู้แจ้งว่า กิเลสนี้มันมีมายา
มันหลอกให้คนเราหลง เมา ติดอยู่ในโลกอันนี้
หนีจากโลกอันนี้ไปไม่ได้เลย


เพราะฉะนั้นน่ะ ไม่ควรที่จะไปหลงใหล
มายาของกิเลสตัณหาดังกล่าวมานั้น
ควรพากันใส่ใจ พิจารณาให้มันเห็นตามความเป็นจริง
เมื่อมันไม่เที่ยงก็ต้องเห็นว่ามันไม่เที่ยง
เห็นแต่มันเกิดแล้วก็ดับไป
ถ้าพิจารณาเห็นอย่างนี้บ่อยๆ เข้า
ก็จะได้เกิดนิพพิทา..ความเบื่อหน่าย
เมื่อเบื่อหน่ายแล้วมันก็คลายความกำหนัดยินดี

เช่นนั้นแหละจิตอันนี้นะ
เมื่อมันยังไม่เบื่อหน่ายมันจะไปคลายได้ยังไงล่ะ
มันชอบใจอยู่มันก็ยึดถือเอาไว้

ดังนั้นการทำใจให้สงบนี้ มันจึงชื่อว่า
เป็นสิ่งจำเป็นต่อชีวิตของคนเราจริงๆ
สำหรับผู้ที่ต้องการความสุข เกลียดต่อความทุกข์
แล้วเช่นนี้ไม่มาทำใจนี้ให้สงบตั้งมั่นแล้วก็พ้นทุกข์ไปไม่ได้



  

ที่มา : จากพระธรรมเทศนา
https://www.youtube.com/watch?v=0e5Ke3o9VnU

                                                                                       
.................................................................................

ที่มา http://www.dhammajak.net/forums/viewtopic.php?f=7&t=49187

ขออภัย! คุณไม่ได้รับสิทธิ์ในการดำเนินการในส่วนนี้ กรุณาเลือกอย่างใดอย่างหนึ่ง ลงชื่อเข้าใช้ | ลงทะเบียน

รายละเอียดเครดิต

ตอบกระทู้ ขึ้นไปด้านบน ไปที่หน้ารายการกระทู้