นั่งสมาธิแบบที่ลป.สอน เป็นแบบใหนครับ????

ธี

รบกวนครับ ผมเองพยามยามฝึกสมาธิแต่ขาดความอดทน ใช้คำภาวนา "พุธโธ" บ้าง "สัมมาอรหัง"บาง แต่ก็สู้กับสิ่งรบกวนไม่ได้ เช่น รู้สึกคันที่บริเวณหน้า จมูก ขอบตา หู  ทำให้ต้องเกา ทั้งๆที่ไม่มียุ่งหรือมด ผมทำบ่อยก็ยังเหมือนเดิม วันหนึ่งอ่านนิทานเกี่ยวกับประวัติอดีตชาติพระพุทธเจ้าขณะที่เป็นฤาษี ท่านภาวนา "อนิจจัง ทุกขัง อนัตตา" ผมเลยปรับเป็นภาวนาว่า "ไม่มีอะไร ไม่มีอะไร (อนัตตา)" ผมดีขึ้นครับ เพราะเมื่อคัน ก็บอกตนเองว่าไม่มีอะไรเหมือนที่ภาวนา ทำให้นั่งได้นาน  ถ้าวันใหนไม่รู้สึก ก็รู้สึกว่า ตัวถูกลมอัดแน่น ในหัวเหมือนมีลมดังวิ้ง ถ้าผ่านมาได้ก็รู้สึกว่า ตัวเรานั่งอยู่ รู้ตัวอยู่ รู้ลมหายใจ แต่เหมือยขามาก ขาเริ่มสั่น ทำให้ต้องยกเลิกการนั่งทุกครั้ง ผมเห็นบางคนนั่งได้นานมาก ยังสงสัยว่าไม่รู้สึกเหมือนผมบ้างหรือเปล่า
ไม่รู้ว่าเป็นเพราะผลกรรมหรือเปล่าครับ??? จึงอยากสอบถามผู้รู้ครับ เพื่อจะได้ปรับต่อไป ขอบคุณครับ

En130

ผมไม่ใช่ผู้รู้แต่ขอแชร์ประสบการณ์ละกัน
เวลาที่นั่ง เมื่อรู้สึกปวด ผมจะขออโหสิกรรม กรรมที่พ่อแม่ต้องคอยอุ้ม ให้เราหนุนตัก คงเป็นอาการเดียวกับที่เราปวดเมื่อย ส่วนคำภาวนาผมใช้ นะมะพะทะ มะพะทะนะ พะทะนะมะ ทะนะมะพะ ... ไปเรื่อยๆๆมันก็สงบไปเอง เพราะใจเราจะไม่คิดอย่างอื่นแน่นอน เวลาที่ผมจะนั่งสมาธิผมจะเลือกเวลาที่อารมดี ไม่มีภาระอะไรกวนใจ
ครับ เมื่อนั่งแล้วพอเริ่มรู้สึกโล่ง ผมก็ออกจากสมาธิเลย ทำไปเรื่อยๆผมก็นั่งได้นานขึ้นนะ แต่ก็ไม่ต้องนั่งนานก็ได้เวลานั่งแล้วมันสบาย จะเป็นกิเลสซะป่าวๆ

พี่ๆ คศช. เปนเช่นไรบ้างครับ ผมเองก็อยากได้คำแนะนำเพิ่มนะครับ

padiphatbeer

แชร์คับ นั่งแล้วเห็น ความไม่เที่ยงของใจคับ มีความคิดดี คิดชั่ว เป็นธรรมดา มีฟุ้งซ่านเป็นธรรมดา มีสุขมีทุกข์เป็นธรรมดา  คับ

bigbird

เอาเปนว่านี่ก้อนั่งนานไม่ได้ เลยหันมาสวดมนต์นานๆดูแทน อันนี้ส่วนตัวเลยนะ

เด๋วลองฟังความเหนของพี่ๆน้องๆดูนะก๊าบ

majoy

สวดมนต์นานแทนก็ได้ครับ เป็นสมาธิเหมือนกัน

oustayutt

ผมเองก็เป็นครับ "เหน็บชาขาขวา" บางวันก็สู้มันได้ก บางวันก็สู้ไม่ไหว^^ ผมว่านานไม่นานไม่สำคัญเท่า ทรงสมาธิได้มั๊ย ผมว่าอย่าเครียดเรื่องนั่งนาน  
    คำอาจารย์ว่า   ทำไปเรื่อยๆเก็บเล็กผสมน้อยไปเรื่อยๆ เดี๋ยวก็ดีเอง^^

En130

oustayutt ตอบกลับเมื่อ 2014-11-8 19:53
ผมเองก็เป็นครับ "เหน็บชาขาขวา" บางวันก็สู้มันได้ก บา ...

เห็นด้วยครับผม

Tim

ถ้าหมั่นพิจารณาว่า ตาย แน่ๆทุกๆคน
เข้าให้ถึง มันจะคลายความฟุ้งทุกอย่างครับ
แล้วมองพระพุทธรูป เพ่งจำ เพ่่งจำครับ

majoy

อาจารย์ให้ทำไปเรื่อยๆ วันละนิดละหน่อย เหมือนเด็กหัดเดิน เด็กพยายามเดินทั้งๆ ที่ไม่เคย เพราะมันรู้และเชื่อว่าต้องเดินได้นั่นเอง ดังนั้น ล้มกี่ครั้งเด็กก็ลุกขึ้นเอาใหม่ เราเองก็ต้องทำให้ได้เหมือนเด็ก

ธี

ขอบคุณครับ