ความงามแห่งรุ่งอรุณ

Sornpraram

ความงามแห่งรุ่งอรุณ

บทความโดยพระไพศาล วิสาโล






ท้องฟ้ายามอรุณรุ่งคือความงดงามที่ชื่นชมได้ไม่รู้เบื่อ

แต่จะงามประทับจิตยิ่งขึ้นหากได้ตื่นขึ้นมาก่อนฟ้าสาง

เมื่อท้องฟ้าเริ่มแปรเปลี่ยน จากมืดมิด...

แล้วค่อย ๆ เรื่อเรืองด้วยแสงเงินแสงทอง

จิตใจของผู้ชมก็จะค่อย ๆ แจ่มใสและเบิกบาน

จนรู้ตื่นเต็มที่เมื่อท้องฟ้าสว่างไสวไปทุกทิศ

แสงเงินแสงทองงามที่สุดเมื่อประชันกับความมืดมิด

ความงามของธรรมชาติเบื้องหน้าจะจับใจ

เมื่อความมืดมนค่อย ๆ ละลายหายไป กลายเป็นความสว่างเรือง





ใครที่ไม่ได้เห็นความมืดมิดของท้องฟ้ามาก่อน

ไหนจะเลยประจักษ์ถึงความงามของอรุณรุ่งได้อย่างเต็มที่

รุ่งอรุณงดงามจับใจยิ่งสำหรับผู้ที่ถูกปกคลุมด้วยความมืดมาก่อน

ในยามทดท้อสิ้นหวังกับชีวิต จนไม่อยากอยู่ต่อไปในโลกนี้

เพียงแค่เห็นแสงอรุณจับขอบฟ้า ไล่ความมืดมิดไปทีละน้อย ๆ จิตก็สว่างไสว

และหลุดพ้นจากความมืดมน เกิดความหวังและกำลังใจที่จะสู้ทุกข์ต่อไป

ใช่หรือไม่ว่าเมื่อถึงที่สุดแห่งรัตติกาล อรุณรุ่งก็ปรากฏ

เมื่อมืดมิดอย่างที่สุด ความแจ่มกระจ่างก็บังเกิด





ผู้ที่ตกอยู่ในความมืดมิดย่อมซึ้งใจในคุณค่าของแสงสว่าง

แม้เพียงประพิมประพาย

ฉันใดก็ฉันนั้น น้ำใจแม้เพียงเล็กน้อย

กลับเป็นสิ่งยิ่งใหญ่สำหรับผู้ที่จมอยู่ในความทุกข์

ที่อาจตราตรึงใจเขาอย่างมิรู้ลืม...




ปราศจากความทุกข์ ไยจะเห็นคุณค่าของความเอื้อเฟื้อและความอิ่มเอิบใจ

หากสุขสบายไปทั้งชาติไหนเลยจะซาบซึ้งใจกับความดีที่ผู้อื่นกระทำแก่ตน

บางครั้งความทุกข์ก็ทำให้เราเห็นน้ำใจที่งดงามของเพื่อนมนุษย์ได้ชัดเจน




เช่นเดียวกับผู้ที่อยู่ในความมืดเท่านั้น

ที่จะประจักษ์ถึงความงามยามอรุณรุ่งอย่างยากจะพรรณนา






ที่มา..http://www.bloggang.com/viewblog ... roup=2&gblog=79

Metha

Sornpraram

metha ตอบกลับเมื่อ 2013-5-23 15:37

เสี่ยเมธาครับมีคนเค้าฝากบอกมาว่า
ให้ช่วยกันย้่ายข้อมูลจากบ้านเก่ามาบ้านใหม่...กันหน่อยครับ

Sornpraram

ปราศจากความทุกข์ ไยจะเห็นคุณค่าของความเอื้อเฟื้อและความอิ่มเอิบใจ

หากสุขสบายไปทั้งชาติไหนเลยจะซาบซึ้งใจกับความดีที่ผู้อื่นกระทำแก่ตน

บางครั้งความทุกข์ก็ทำให้เราเห็นน้ำใจที่งดงามของเพื่อนมนุษย์ได้ชัดเจน

Metha

ขอบคุณน่ะขอรับ จะเห็นสุขได้ก็ต้องเจอทุกข์ก่อน