แก้ไขครั้งสุดท้ายโดย Sornpraram เมื่อ 2014-6-1 09:31
เย็นวันหยุดวันหนึ่ง............... หญิงสาวแวะร้านต้นไม้ข้างทาง ที่ตั้งขายเรียงรายบนเส้นทางเดิมที่คุ้นตา เพื่อเดินดูต้นไม้หรือของประดับเพื่อตกแต่งสวนให้เพลินตา นี่อาจเป็นกิจกรรมผ่อนคลายเล็กๆส่วนหนึ่งนอกเหนือจากภาระชีวิตในแต่ละวัน ชายหนุ่มคนขายเดินเข้ามา หน้าตาประมาณเด็กแนว(หน้า)หน้าตาไม่ค่อยน่าไว้วางใจ แจกแจงราคาต้นไม้ชนิดต่างๆโดยที่ไม่ทันได้ถามอะไร หญิงสาวตัดบทบอกความจำนงหลังยืนฟังได้ไม่นานว่า ต้นไม้ที่พูดมามีหมดแล้ว แค่มีข้อสงสัยบางเรื่องเกี่ยวกับต้นไม้ที่บ้าน เลยอยากมาถามร้านต้นไม้ว่าดอกไม้ที่บ้านซื้อมาแล้วทำไมถึงไม่ยอมออกดอก คนขายเด็กแนว...มองหน้าหญิงสาวนิ่งๆทำท่าครุ่นคิดแล้วถามว่า " บ้านคุณอยู่ไหน ใหญ่ไม๊ " ความระแวงเกิดขึ้นในใจ " บ้านชั้น.......แล้วมันเกี่ยวอะไรกันด้วยยะ "หญิงสาวคิดในใจแต่สีหน้าแสดงความฉงนออกมานอกใจ หญิงสาวระวังตัวมากขึ้นแต่ด้วยมารยาทสังคมการสนทนายังคงดำเนินต่อ น่าน.....ยังไม่หยุด เขายังคงละลาบละล้วงถามต่อ " ที่บ้านมีต้นไม่กี่ต้นอะไรบ้าง บ้านมีกี่ชั้น" และถามคำถามต่ออีกหลายเรื่องทั้งที่หญิงสาวคิดว่าไม่น่าเกี่ยวอะไรกับเรื่องที่เธอต้องการรู้ ด้วยระแวงหญิงสาวจึงตอบไปแบบระวังแทบทุกคำถาม จนเมื่อหญิงสาวตอบแบบเสียไม่ได้ในทุกคำถาม ความจริงบางอย่างที่สงสัยก็กระจ่าง เมื่อเขา...สรุปจากข้อมูลที่ได้รับ "เอ่อ..ที่ต้นไม้ไม่ออกดอกเพราะมีไม้ใหญ่และบ้านบังแสงแดดครับ" "ส่วนต้นไม้ที่มันโตไม่เต็มที่เพราะคุณปลูกต้นไม้หนาแน่นเกินไป" และยังสอนวิธีที่จะปลูกต้นไม้ให้ออกดอกสวยงาม รวมไปถึงขั้นตอนต่างๆในการดูแลรักษาต้นไม้ที่หญิงสาวไม่เคยรับรู้มาก่อน ตลอดเวลาที่เขาเปิดบรรยายภาคพิเศษนอกสถานที่ หญิงสาวได้แต่ยืนฟังนิ่ง.............. ความระแวงถือดีหมดสิ้นไปจากใจ ซ้ำยังรู้สึกผิดเล็กๆที่ไม่ไว้ใจมองคนอื่นในแง่ลบซะก่อน ทั้งๆที่ยังไม่ได้รู้จักนิสัยใจคอเขา ดันไปตัดสินนิสัยคนอื่นซะแล้วว่าเค้าน่าจะเป็นคนคิดประสงค์ไม่ดี คำสอนหนึ่งที่เคยได้รับจากยายสอนหลานยามอวดดีแว่บขึ้นมาในความคิด
" สามคนเดินมา หนึ่งในนั้นคือครูฉัน"
" สามคนเดินมา หนึ่งในนั้นคือครูฉัน" ขงจื้อได้กล่าวเอาไว้นานแล้วว่า.
.
คนฉลาดย่อมรู้จักถ่อมตัว..
เพราะนั่นอาจจะทำให้เราเรียนรู้อะไรดีๆจากคนอื่นได้มากมาย
คนที่ให้ความรู้เราไม่จำกัดเพียงแค่ครูอาจารย์
คนเดินถนนที่เดินสวนกับเรา หนึ่งในสามนั้นอาจให้ความรู้เราก็ได้.
|