ยาวปาย.ลวกพี่ !!!!!! Like

Sornpraram

เรือ...ที่นายช่างต่อดีแล้วอย่างเข้มแข็ง เมื่อถูกคลื่นกระทบ ไม่เสียหายฉันใด
จิตของบุคคลใดเมื่อฝึกฝนให้ดีแล้ว คลื่นของกิเลสกระทบเข้า ย่อมไม่หวั่นไหว ก็ฉันนั้น

(หลวงปู่เหรียญ วรลาโภ)

Sornpraram

“อาตมาได้มองเห็นลูกคลื่นวิ่งมากระทบกับหัวเรือเข้า แล้วก็แตกกระจายไป
แล้วไม่นานลูกคลื่นก็กลิ้งกระทบหัวเรืออีก แล้วก็แตกกระจายไปอีก
อยู่อย่างนั้นตลอดทั้งวัน จึงเกิดความคิดเป็นธรรมะขึ้นมาว่า...


เรือที่นายช่างต่อดีแล้วย่อมแข็งแรง

เมื่อถูกคลื่นกระทบแล้วไม่เสียหายฉันใด

จิตของบุคคลใดเมื่อฝึกให้ดีแล้ว

คลื่นของกิเลสกระทบเข้าย่อมไม่หวั่นไหว ก็ฉันนั้น


อธิบายว่า เมื่อบุคคลใดฝึกจิตนี้ให้มั่น
อยู่ในศีล อยู่ในสมาธิ อยู่ในปัญญาเต็มที่แล้ว
ย่อมไม่หวั่นไหวต่อโลกธรรม ๘ ประการ ฉันนั้น

คือ เมื่อมีลาภ มียศ มีสรรเสริญ และมีความสุขสบายใจ
ก็ไม่เพลิดเพลินมัวเมาในลาภ เป็นต้น
และเมื่อเสื่อมลาภ เสื่อมยศ ถูกนินทา ถูกทุกข์ครอบงำกาย
จิตก็ไม่หวั่นไหว คือไม่เศร้าโศกเสียใจ

ทั้งนี้ก็เพราะมีปัญญาเห็นแล้วตามเป็นจริงว่า
สิ่งเหล่านี้ล้วนแต่เป็นของไม่เที่ยงแท้แน่นอนอะไรเลย
มีเกิดขึ้นแล้วก็แปรปรวนแตกดับไปเป็นธรรมดา

เหมือนกับเรือที่นายช่างต่อดีแล้ว
ย่อมไม่หวั่นไหวต่อคลื่นฉันนั้น”



(จากบท “ธรรมะเกิดในขณะเรือฝ่าคลื่น” )

หลวงปู่เหรียญ วรลาโภ

http://larndham.org/index.php

Sornpraram

Sornpraram

TATIE

อยากได้หนึ่ง แต่ได้สอง
อย่างนี้มัดหมี่อยากได้สองแน่ๆเลย เพราะจะได้สี่

Sornpraram

Sornpraram

Sornpraram

Sornpraram

                 ชีวิตคนเรามีอะไรมากมายที่ผ่านเข้ามาให้ซึมซับรับรู้

    ในชีวิตคนเรามีผู้คนมากมายที่ผ่านเข้ามาให้รู้จักมักคุ้น
    แต่ในผู้คนมากมายเหล่านั้น
    อย่างน้อยคงต้องมีใครบางคนที่ทำให้เรารู้สึก "ไม่ธรรมดา"
    ที่จะนึกถึง เรียกว่าเป็น "ความพิเศษ"
    ที่เราจะยกเว้นเอาไว้จากความปกติทั่วไปของจิตใจ
    ก็ในเมื่อคำว่า "พิเศษ" หมายถึงความจำเพาะ ความแปลกแยก ความดีงาม ความอบอุ่นในหัวใจ
    กระนั้นทำไมเราไม่ปฏิบัติต่อเขาให้ตรงกับที่ใจคิด



           ให้ "ความรู้สึกดีดี" จากจิตใจที่ดีดี
           ให้ "ความอาทรถึง" จากจิตใจที่นึกถึง
           ให้ "ความห่วง" จากจิตใจที่เป็นห่วง
           ให้ไปเถอะ ให้ไปอย่างดีดี แต่มี "สติ"
           ให้ไปเถอะ ให้ไปอย่างอบอุ่น แต่ไม่ "คุกรุ่น"
           ให้ไปเลย ให้ไปเท่าไหร่ก็ได้ แต่เมื่อให้ไปแล้วต้อง "ไม่ร้อนรุ่มกลัดกลุ้ม"

    และหากเมื่อใดจิตใจอาจระส่ำระสาย สะดุดกับอะไรขึ้นมาบ้าง
    ก็จงหยุดพักตรึกตรอง อย่าปล่อยให้พายุอารมณ์โถมพัด
    "สิ่งดีดี" จนกระจัดกระจาย
    เพราะ "การให้ความหมาย" ไม่ใช่ "การตั้งความหวัง"
    คนสองคนให้ความหมายซึ่งกันและกัน แต่คนสองคน
    "จะไม่ตั้งความหวังในกันและกัน"
    เพราะการตั้งความหวังมักนำพาซึ่ง "การเรียกร้อง"
    "ความอยากเป็นเจ้าข้าวเจ้าของ" โดยที่ไม่รู้ตัว
    มันร้อนนัก หนาวนัก และไม่เป็นสุข
    เราต้องไม่ลืมปรับอุณหภูมิจิตใจเอาไว้ที่องศาอุ่นๆ
    หากเริ่มรู้สึกตัวว่า ความร้อนเริ่มทวีขึ้น เราต้องค่อยๆ
    เดินออกมาสูดอากาศเย็น
    หากตรงกันข้ามเราก็ต้องหลบเร้นจากความหนาวมาหาไอแดดเช่นกัน
    และอย่าลืมว่า "ความพิเศษ"
    ไม่ได้จำกัดว่าจะต้องเป็นพิเศษมากหรือพิเศษสุด
    หรือพิเศษอย่างยิ่งในคนคนเดียว
*
    ทั้งเราและเขาอาจจะมีคนพิเศษในวิถีชีวิตได้หลายลักษณะ
    พิเศษในเรื่องนั้น พิเศษในเรื่องนี้
    ในเมื่อหัวใจเป็นของเรา
    เราก็ย่อมเลือกให้ความพิเศษกับใครก็ได้

ที่เราจะไม่ต้องแลกกับความทุกข์อย่างพิเศษกลับมา

Sornpraram

กระโถนรองรับอารมณ์ ขากถุย..มาได้เลยครับ ไม่ต้องเกรงใจ