จุททสมคาถา (ปโชตา) พับสาสัททาพินทุหลวง ของครูบาเตชะวัดหนองเงือก

Metha

๑o.ทสมคาถา
นะมามิพุธธัง ตะมะหังธิโย ธิโย   นะมามิธัมมัง ตะมะหังชิโย ชิโย
นะมามิสังฆัง ตะมะหังริโย ริโย    นะมามิติคคัง ตะมะหัง ภิยโย ภิยโย

Metha

๑๑.เอกาทสมคาถา
นะมามิตัง โย วินายัสสะ นายะเก   นะรามะเรหิ ภินะโต วินายะโก
ชิโนริเชยโย วิมะโล วิโมจะโก      ปัชชามะพุเชติ พุทโธ ปะโพธะโก

Metha

๑๒.ทวาทสมคาถา
มุนิโน วะทะนาภายะ   ปะโพเธตุ ปัชชาปัชชัง
มุนิโน วะทะนาภายะ   ปะโพเธตุ ปัชชาปัชชัง

Metha

๑๓.เตรสมคาถา
สิริกิระณะ กิระโฐ ภาสะปาทะทวะอัคคัง
สิริกิระณะภิมานัง มาระมันตังวิธิสะตัง
สิริกิระณะนิเกตัง เกตุเมกัญจะ ติโลเก     
สิริกิระณะกะรัคคังโลกะนาถัง นะมามิหัง

Metha

๑๔.จุททสมคาถา
ติโลกะ มัคคา หะนะโก มะตัง นะเย   
สะวา สะนัง โยหะ มะลัง ปะธัง สะยิ
ติโลกะ มัคคา หะนะโก มะตัง นะเย   
ปะเควะ นิพพานะ ปุรัง ปะเว สิเย

Metha

พระคาถา ๑๔ บทนี้เรียก จุททสมคาถา ผู้ใดจำเริญ ระนึกยังพระคาถา จักเจริญ บริบูรณ์ด้วย เข้าของสมบัติ ยศ สิริเดช อายุ วัณณะ สุขะ พละ ทุกประการ

    คาถานี้เป็นคาถาที่ใช้สวดคู่กับชินบัญชร เพราะชินบัญชร คือ เกราะทองของพระพุทธเจ้า
    แต่ปโชตานี้ คือ สังวาลย์เพชรพระพุทธเจ้า โดยในสมัยโบราณพระเจ้าติโลกราช จักพรรดิล้านนาทรงใช้สวดทั้ง 14 บทปรากฏว่าชนะทุกทิศมีบุญบารมีไพศาล ทรงโปรดให้จารึกเป็นตั๋วอักษรล้านนา ต่อมาครูบาเตชะได้แปลเป็นตัวอักษรไทย จากศิลาจารึกวัดสวนดอก