พุทธศาสนสุภาษิต : วาจา

Metha

พุทธศาสนสุภาษิต : วาจา

• หทยสฺส สทิสี วาจา
  วาจาเช่นเดียวกับใจ
• สํโวหาเรน โสเจยฺยํ เวทิตพฺพํ
  ความเป็นผู้สะอาด พึงทราบได้ด้วยถ้อยคำสำนวน
• ทุฏฺฐสฺส ผรุสวาจา
  คนโกรธมีวาจาหยาบคาย
• มุตฺวา ตปฺปติ ปาปิกํ
  คนเปล่งวาจาชั่วย่อมทำตนให้เดือดร้อน
• อภูตวาที นิรยํ อุเปติ
  คนพูดไม่จริง ย่อมเข้าถึงนรก
• สณฺหํ คิรํ อตฺถาวหํ ปมุญฺจ
  ควรเปล่งวาจาให้ไพเราะที่มีประโยชน์
• ตเมว วาจํ ภาเสยฺย ยายตฺตานํ น ตาปเย
  ควรกล่าวแต่วาจาที่ไม่ยังตนให้เดือดร้อน
• น หิ มุญฺเจยฺย ปาปิกํ
  ไม่ควรเปล่งวาจาชั่วเลย
• สํโวหาเรน โสเจยฺยํ กลฺยาณิง
  ควรเปล่งวาจางาม ให้เป็นที่พอใจฯ
• วาจํ มุญฺเจยฺย กลฺยาณิง
  ควรเปล่งวาจางาม
• โมกฺโข กลฺยาณิกา สาธุ
  เปล่งวาจางาม ยังประโยชน์ให้สำเร็จ
• มนุญฺญเมว ภาเสยฺย
  ควรกล่าวแต่วาจาที่น่าพอใจ
• นามนุญฺญํ กุทาจนํ
  ในกาลไหนๆ ไม่ควรกล่าววาจาไม่น่าพอใจ
• วาจํ ปมุญฺเจ กุสลํ นาติเวลํ
  ไม่ควรกล่าววาจาที่ดี ให้เกินกาล
  

sriyan3

สาธุ ขอบคุณคร้าบ