ทุกข์ใจเพราะไม่รู้ตัว

oustayutt

ทุกข์ใจเพราะไม่รู้ตัว  :  บาตรเดียวท่องโลก โดยพระพิทยา ฐานิสฺสโร                                                                
              กลิ่นอายของทิเบตณ บริเวณเมืองบีร์ (Bir) ประเทศอินเดีย มีมากกว่าบริเวณธรรมศาลา อาจเป็นเพราะยังไม่มีนักท่องเที่ยวเดินทางมาบริเวณนี้มากนัก วัดและถสานที่ปฏิบัติ ศึกษาพุทธศาสนาทิเบตก็มีหลายแห่ง มีจำนวนพระ สามเณรลามะเป็นพันๆ รูป สถานปฏิบัติแต่ละที่ใหญ่มาก เพียงพอกับจำนวนพระ สามเณรลามะ

                สามเณรลามะน้อยจำนวนมากกำลังเดินเก็บขยะรอบบริเวณวัด ในขณะที่สามเณรลามะวัยรุ่นตอนต้นถึงตอนปลายกำลังปฏิบัติสวดมนต์ทิเบตในห้องปฏิบัติธรรม ซึ่งเป็นกิจวัตรประจำวันของที่นี่ พลังแห่งความสงบปกคลุมไปทั่วเมื่อเข้าไปยังห้องสมาธิ ที่เต็มไปด้วยเสียงสวดมนต์ทิเบตของลามะหนุ่มน้อย โดยมีลามะที่ได้รับการแต่งตั้งให้เป็นประธานนั่งสวดอยู่ตรงกลาง เมื่อเดินเข้าไปในห้องปฏิบัติธรรม ลามะน้อยรูปหนึ่งให้สัญญาณว่าสามารถเดินรอบๆ ได้ ในขณะที่กำลังสวดมนต์อยู่ เดินไปโดยรอบ ลามะน้อยแต่ละรูปต่างก้มหน้ามองคัมภีร์บทสวด โดยมิได้ให้ความสนใจผู้มาเยือนแปลกหน้า แตกต่างในเครื่องแบบ

                ทุกอย่างถูกจัดขึ้นเหมือนมีการประกอบพิธีกรรมทางทิเบตจริงๆ เมื่อเดินดูรอบๆ แล้ว ก็นั่งฟังบทสวดมนต์ประมาณ ๔๕ นาที โดยที่ไม่เข้าใจในความหมายใดๆ ทั้งสิ้น แค่วางใจอยู่ตรงนั้นกับเสียงสวดทุ้มๆ ตามวิถีแห่งทิเบตทุกบทสวดมนต์คือคำสอน พระสูตรต่างๆ ที่ถูกบันทึกไว้ในคัมภีร์ ไม่เข้าใจแต่กลับมีพลังสงบภายใน              

                เราศึกษา เรียนรู้เรื่องราวต่างๆ มากมายรอบๆ ตัวเรา รวมถึงเรื่องราวนอกโลก เราอยากรู้ความเคลื่อนไหว ความเป็นไปของโลกทุกวินาที เราติดตามอย่างไม่รู้จักเหน็ดเหนื่อย แต่ภายในใจเราเหนื่อยที่ต้องรับรู้เรื่องราวเหล่านั้นอย่างไม่รู้ตัว แต่เพราะความอยากเป็นตัวพาเราไป เราหยุดไม่ได้ที่จะไม่รู้ เรากลัวที่จะไม่รู้ และหลายครั้งเมื่อรู้แล้ว เราก็เป็นทุกข์เป็นกังวลกับสิ่งที่รู้ และวางใจไม่ลง ซ้ำแล้วซ้ำเล่า แต่เราก็ยังอยากรู้               

                สามเณรลามะหนุ่มน้อยเหล่านี้กำลังศึกษาเรียนรู้เรื่องราวภายในมากกว่าเรื่องราวภายนอก แม้มีสิ่งกำลังเคลื่อนไหวตรงหน้าก็ไม่ได้ทำให้พวกเขารู้สึกหวั่นไหว ทุกข์ใจ เดือดร้อนใจ หรือหงุดหงิด ตำหนิติเตียนบุคคลแปลกหน้าที่มาเดินรอบๆ แต่กลับจดจ่อกับบทสวดมนต์อย่างดูเป็นปกติ สงบเย็น พวกเขากำลังประกอบพิธีกรรม เหมือนไม่ได้ประกอบพิธีกรรม มีกฎเกณณ์ ที่ไร้กฎเกณณ์ ไร้คำว่าถูก ผิด ได้ ไม่ได้            

                เป็นครั้งแรกที่เดินเข้าไปในสถานที่ระหว่างกำลังมีการทำพิธีกรรมแบบไม่รู้สึกผิด หรือไม่ควรเข้าไป เดินด้วยความสงบ เคารพในทุกย่างก้าว ภายในใจรู้สึกสงบเย็น โปร่งเบา งดงาม เหมือนท้องฟ้าสีคราม ทุ่งดอกผักกาดสีเหลือง เทือกเขาที่ปกคลุมด้วยหิมะ ทุ่งนาเขียวขจีที่มีให้เห็นทั่วไป ณ บริเวณเมืองบีร์ (Bir) นี้

                เราสมมุติพิธีกรรม เพื่อโน้มน้าวใจเรา ให้อาจหาญร่าเริง นำไปสู่ความสงบเย็น ทั้งภายในและภายนอก เพราะใจเราจดจ่อ ตั้งมั่นกับสิ่งที่กำลังกระทำ            

                จิตสงบ พบ พลังศักดิ์สิทธิ์            

                พึ่งผู้อื่นไม่ยั่งยืน พึ่งตน พ้นทุกข์ทั้งปวง