ภูทับเบิก

Metha

          แอบคิดว่ามันยากเหมือนกันนะที่จะขึ้นมาอีกครั้ง แล้วได้เห็นบรรยากาศดี ๆ แบบนี้ มาอีกครั้งจะได้เห็นในแบบนี้ไหม เพราะมันคือเสน่ห์ของธรรมชาติที่อยู่นอกเหนือการคาดเดา และเป็นที่มาของแรงบันดาลใจบางอย่างให้ผมอยากรู้ อยากเห็นมันคงต้องลองผิดลองถูก เหมือนกับการเสี่ยงทายออกหัวออกก้อยในเช้าวันนั้น

          ทั้ง ๆ ที่ผมเข้าใจหลักการนี้ แต่ยังไงก็หนีความรู้สึกถึงการคาดหวังไม่ได้ทุกครั้ง บรรยากาศที่อยู่เหนือการคาดเดา แต่กลับอยู่ภายใต้ของแรงบันดาลใจที่ทำให้เราทำอะไรได้ทุกอย่าง มันเป็นทะเลหมอกและบรรยากาศในแบบฉบับตัวตนของผม ต่อให้ผมจะลอยไม่ได้แบบมันก็ตาม หมอกสีขาวที่ผสมความชื้นของฤดูฝน สีที่ไร้แสง แต่เต็มไปด้วยความรู้สึกและเรื่องเล่าของวันเก่า ๆ ตั้งมากมาย

          ผมเดินกลับมาที่จุดชมวิวบ้านพักที่หนึ่งที่วิวสวยมาก ๆ วิวที่นี่สวยทุกช่วงเวลา แต่ละเวลาก็สวยแตกต่างกันไปตัวแปรของผมมันคือทะเลหมอกสีขาวนั่นเอง ^^ มันอยู่เหนือการคาดเดาที่คงอยากให้เราได้เฝ้าติดตามมัน

ที่มา http://travel.kapook.com/view72940.html

Metha

ต่อให้ได้มาอีกสิบครั้งผมก็ยังจะคงทำแบบนี้ ยังคงทำในแบบที่ผมอยากทำแค่ 1 องศา ของมุมมองภาพที่เปลี่ยนไป มันคืออารมณ์ที่เพิ่มขึ้น เพิ่มเท่าไหร่ไม่รู้ แต่ผมรู้ว่ามันเพิ่มขึ้น

          และต่อให้มันไม่ได้เพิ่มขึ้นในแบบที่เราคาดหวัง แต่ผมเชื่อว่ามันจะยังคงทำให้เรารู้สึกถึงอะไรบางอย่างอย่างน้อยก็ไม่ได้เปลี่ยนไป และอย่างน้อยก็ไม่ได้ทำให้ลดลง !!!

          ผมใช้เวลาที่เหลือขับรถเล่นในภูทับเบิกวนไปวนมาสามรอบ ระยะทางวนรอบหนึ่งก็ประมาณ 6-7 กิโลเมตร ได้ทำในแบบที่ผมอยากทำ ได้มองเห็นบรรยากาศในมุมที่หลากหลายในเวลาที่มีอย่างจำกัด มันเป็นการเดินทางที่คุ้มค่า และมากไปด้วยความแตกต่างที่ผมเคยทำมา

          มันดีที่ได้รู้ว่าที่มาที่ไปของการเดินทางในครั้งนี้คืออะไร ได้เข้าใจว่าความเป็นไปได้มันให้อะไรเราได้แค่ไหน ได้รู้ว่าบรรยากาศดี ๆ แบบนี้เราได้เห็นเอง ได้เก็บความทรงจำแบบนี้กลับมาเอง เมื่อไหร่ อย่างไร และรู้สึกแบบไหน หรือแค่ไหน

ที่มา http://travel.kapook.com/view72940.html

Metha

แต่ถ้าจะถามว่ามาภูทับเบิก 10 ครั้งในรอบ 3 ปี แล้วปีนี้จะขึ้นไปอีกไหม คำตอบคือไปอีกแน่นอนครับ ผมรักที่นี่ มันเป็นสถานที่ที่สร้างความทรงจำดี ๆ มาตลอด 3 ปี ที่บางทีมีค่ามากกว่าวิวสวย ๆ ที่ตาเราได้มองเห็น เวลาเดินไวในแบบที่ทำให้ผมรู้สึกใจหายและไม่อยากกลับบ้าน 19 ชั่วโมง ที่อยู่ที่นี่มันเหมือนความฝัน และผมก็ไม่รู้ว่าเมื่อไหร่ไอ้ความเป็นไปได้แบบนี้มันจะเกิดขึ้นอีกครั้ง ไม่รู้ว่ามันเริ่มมาจากตรงไหนที่ความเป็นไปได้ค่อย ๆ ทำงานแล้วก็ไม่ได้มีอะไรที่แน่นอน มีความกลัว และความลังเลซ้อนกันไปซ้อนกันมา

          แล้วในที่สุดผมก็ได้รู้ว่า “ความเป็นไปได้” ซ้อนคำว่าไม่มีอะไรที่เป็นไปไม่ได้ อยู่ในคำนั้นเสมอ มันคงเหมือนกับทะเลหมอกที่ผมได้เห็นตลอดวัน ตลอด 24 ชั่วโมงก็ว่าได้ อาจดูเหมือนว่าเป็นไปไม่ได้ แต่จริง ๆ มันก็เป็นไปได้ บรรยากาศที่ทำให้รู้สึกเป็นความฝันในโลกของความเป็นจริงที่สัมผัสได้  มองเห็นได้ และรู้สึกได้

          แต่ถ้าพูดกันตรง ๆ ในชีวิตของเรา  มีความฝันไม่กี่อย่างที่เป็นความจริง มีหลายอย่างที่ยังคงเป็นความฝันต่อไป แต่ผมเชื่อว่ามันต้องมีอะไรบางอย่างที่เรารู้สึกชอบ รู้สึกรัก รู้สึกดี แล้วมันก็ทำให้ความฝันและความเป็นจริงอยู่ไม่ไกลกัน เพราะบางทีก็รู้สึกมันอยู่ใกล้กัน บางครั้งมันก็อยู่ที่เดียวกัน บางทีมันก็ทำให้เรารู้สึกตื่นเต้น และรู้สึกดีไปกับทุก ๆ ครั้ง

          ความฝันที่ทำให้บรรยากาศรอบตัวเราดีขึ้น ในบรรยากาศที่ไม่อยากจะทำงาน เป็นบรรยากาศที่ไม่ได้รู้สึกอยากนอน บรรยากาศที่ไม่ได้รู้สึกว่าอยากกินอะไรเป็นพิเศษ และไม่ว่าเราจะรู้สึกแบบไหน จะเข้าใจหรือไม่เข้าใจ จะยังไงก็ตามแต่สำหรับตอนนี้มันดีที่สุดที่ผมได้รู้ว่า โลกแห่งความฝันเราอยู่ที่ไหนบ้าง ?

          ต่อให้เราได้ไป...ไปถึงบ้างไม่ถึงบ้าง หรือยังไม่เคยได้ไป แต่อย่างน้อยเราก็รู้จักตัวเองมากขึ้น และมากขึ้นและไม่ว่าจะเป็นความจริงหรือความฝัน ให้แน่ใจไว้ว่าไม่มีอะไรที่เป็นไปไม่ได้ แม้จะเป็นเพียงเรื่องเล็ก ๆ น้อย ๆ ก็ตาม

          แล้วพบกันใหม่ สวัสดีครับ
          https://www.facebook.com/chanomworld
          (ผมรักภูเขา ผมรักสายหมอก by Chanomworld*)

ที่มา http://travel.kapook.com/view72940.html