ศิลาพระจันทร์ลอย

รามเทพ

อยากไปนมัสการ ศิลาพระจันทร์ลอย

Nujeab

รามเทพ ตอบกลับเมื่อ 2014-1-9 21:17
อยากไปนมัสการ ศิลาพระจันทร์ลอย

อยากไปเหมือนกันครับ

รามเทพ

Nujeab ตอบกลับเมื่อ 2014-1-10 15:24
อยากไปเหมือนกันครับ

จะไปวันไหนจะขอติดรถไปด้วย

Nujeab

รามเทพ ตอบกลับเมื่อ 2014-1-10 22:07
จะไปวันไหนจะขอติดรถไปด้วย

พร้อมเมื่อไหร่จะไปรับครับ

Marine

ตำนานเรื่องเล่าที่สืบต่อๆ กันมาในสมัยปู่ย่าตายายเกี่ยวกับชื่อสถานที่หรือวัดต่างๆ ในบริเวณอำเภอท่าเรือและอำเภอนครหลวงนั้น เริ่มมาตั้งแต่ช่วงที่สมัยโบราณได้เกิดโรคห่าหรือโรคอหิวาตกโรคระบาด ซึ่งเป็นเหตุให้คนล้มหายตายจากกันมาก เนื่องจากผู้คนสมัยก่อนมีการสัญจรทางแม่น้ำ ใช้ในการอุปโภค บริโภคจึงเกิดโรคระบาดแพร่ากระจายได้ง่าย ตั้งแต่แม่น้ำเพชรบูรณ์ลงมาถึงแม่น้ำป่าสัก และได้มีเหล่าฤๅษี ๕ ตนได้รู้ถึงเหตุการณ์การเกิดโรคห่าระบาดขึ้น และเชื้อโรคต่างๆได้แพร่ระบาดมาทางแม่น้ำลำคลองจำนวนมาก ฤๅษีผู้มีวิชาความรู้ทั้ง ๕ ตน จึงมารวมกันเพื่อปรุงยาขึ้นมา ๑ ก้อนแล้วโยนลงน้ำเพื่อให้เมื่อคนที่ใช้น้ำอุปโภคบริโภคหรือใช้ดื่มจะได้หาย เมื่อยานั้นลอยมาเป็นก้อนใหญ่ คนที่สัญจรและใช้น้ำอุปโภคบริโภคก็หายจากโรคห่า จึงได้สร้างความประหลาดใจให้กับชาวบ้านถึงก้อนที่เภสัชฤๅษีให้ทำขึ้นมา หรือบางครั้งคนเห็นเป็นก้อนหินขนาดใหญ่ที่ลอยน้ำไปอย่างอัศจรรย์ ก้อนหินนี้ก็ได้ลอยน้ำมาเรื่อยๆและได้ไปตั้งต้นที่วัดศาลาลอย ที่อำเภอท่าเรือ จังหวัดพระนครศรีอยุธยา ชาวบ้านเห็นว่าก้อนหินนั้นแปลกประหลาดเป็นก้อนหินที่ไม่จมแต่ลอยน้ำได้ ชาวบ้านก็ว่าเป็นสิ่งมหัศจรรย์จึงได้นำเชือกไปผูกก้อนหินไว้กลางน้ำและเมื่อนำเรือออกไปผูกเพื่อดึงก้อนหินเข้ามาในฝั่งแต่ดึงไม่อยู่ จึงเอาเชือกไปผูกไว้ที่ศาลา แต่ศาลานั้นกลับลอยตามก้อนหินและตามน้ำไป ชาวบ้านจึงได้ตั้งชื่อวัดนี้ว่า “วัดศาลาลอย” เมื่อก้อนหินนั้นลอยตามน้ำไปเรื่อยๆจนมาถึงบริเวณวัดวังแดง เหนือวัดวังแดงใต้ ได้มีจระเข้เหนือจระเข้ใต้ ซึ่งจระเข้สองวังนี้ไม่ถูกกัน ในวันนั้นเอง จระเข้สองวังได้กัดกันเลือดแดงหมดทั่วบริเวณ จึงกลายเป็น “วัดวังแดงเหนือ วัดวังแดงให้” ที่อยู่ในอำเภอท่าเรือ

Marine

ต่อมาเมื่อมาถึงที่วัดโพธิ์เอน ชาวบ้านได้เห็นก้อนหินนี้ลอยน้ำมาก็มีความคิดเดียวกับชาวบ้านวัดศาลาลอย ชาวบ้านจึงได้นำเชือกไปผูกและโตก ปรากฏว่าในขณะที่ผูกและโตก ชาวบ้านไม่สามารถดึงก้อนหินไว้ได้ จึงน้ำเชือกไปผูกไว้กับต้นโพธิ์ แต่ก็ดึงไว้ไม่อยู่ ต้นโพธิ์ก็ได้เอนลงๆ ไปเรื่อยๆ เมื่อชาวบ้านเห็นว่าต้นโพธิ์รับแรงไม่ไหวและเป็นต้นโพธิ์ที่คู่บ้าน จึงกลัวว่าต้นโพธิ์จะหักโค่น จึงตัดสินใจตัดเชือกเพื่อที่จะปล่อยให้ก้อนหินนั้นลอยไป แต่ต้นโพธิ์ก็ยังคงเอนอยู่อย่างนั้น จึงเรียกชื่อบริเวณนั้นว่า “วัดโพธิ์เอน” และเมื่อก้อนหินนี้ลอยมาเรื่อยจนถึงวัดท่าราบ ในเขตอำเภอท่าเรือ ชาวบ้านก็อยากเก็บก้อนหินแปลกประหลาดนี้เอาไว้ก็ช่วยกันโยงหินนี้เหมือนกันก็เอาไปผูกไว้ที่ตามท่า เมื่อผูกเสร็จหินนี้ก็ดึงท่าจนราบไปหมด จึงเรียกว่า “วัดท่าราบ” เมื่อหินก้อนนี้ลอยมาถึงอำเภอนครหลวง ก้อนหินนี้ลอยมาถึงที่วัดจันทร์ลอย แต่ชาวบ้านไม่ได้เห็นว่าเป็นก้อนยาหรือก้อนหินแต่เห็นเป็นรูปพระจันทร์ เพราะเหมือนพระจันทร์ขนาดใหญ่ ก็มีความต้องการเช่นเดียวกับทุกบ้านทุกวัดที่ผ่านมา จึงหาเชือกไปผูกเหมือนกันแต่ไม่สามารถดึงเอาไว้ได้ และที่แปลกคือก้อนหินนี้ก็วนอยู่หน้าวัดแต่ไม่มีใครเอาขึ้นมาได้ จนกระทั่งมีพราหมณ์ที่ไม่รู้ว่ามาจากที่ใด ได้ใช้สายสิญจน์ไปคล้องไว้แล้วดึงแล้วดึงก้อนหินหรือก้อนพระจันทร์นี้ขึ้นมาประดิษฐานที่นครหลวงจึงเรียกว่า “วัดพระจันทร์ลอย” ปัจจุบันนี้ยังคงมีก้อนหินนี้อยู่ที่นครหลวง ชาวบ้านบริเวณนี้จึงมีความเชื่อว่าเมื่อเอาน้ำไปราดที่พระจันทร์ลอยนี้ แล้วน้ำมาดื่มจะทำให้หายจากโรคภัยได้จริง ปัจจุบันพระจันทร์หินนี้ได้ย้ายไปประดิษฐานอยู่หน้าปราสาทนครหลวงมีซุ้มศาลาพระจันทร์ลอยอยู่ และยังมีชาวบ้านนับถือและศรัทธาอยู่แต่อาจมีผู้คนนำน้ำไปราดพระจันทร์นี้ลดน้อยลงและนี้คือเรื่องเล่าที่เกิดจากก้อนหินที่ลอยตามสถานที่ต่างๆ จึงได้เกิดเรื่องเล่าชื่อวัดตามแม่น้ำขึ้นมา

Marine

ความเชื่อว่าเมื่อเอาน้ำไปราดที่พระจันทร์ลอยนี้ แล้วน้ำมาดื่มจะทำให้หายจากโรคภัยได้จริง   
ผมได้นำเอาน้ำไปราดมาแล้ว ส่วนจะศักดิ์สิทธิ์แค่ไหนไม่ทราบครับ แต่จะนำไปมอบให้อาจารย์ครับ

รามเทพ

Sornpraram

lnw

Nujeab ตอบกลับเมื่อ 2013-11-6 10:30
ต้องหาโอกาสแว๊บไปซะแล้ว