"ละโลก ละขันธ์" อย่างสงบ

รามเทพ

ภาพที่เห็นคือ ภาพของ หลวงปู่ชา สุภทฺโท แห่งวัดหนองป่าพง จ.อุบลราชธานี

ไปแสดงธรรมโปรด "แม่ชีพิมพ์" โยมมารดาผู้อุ้มท้องให้กำเนิด ในวาระสุดท้ายแห่งชีพของแม่ชี ใจความสำคัญในการแสดงธรรมโปรดโยมมารดาครานั้นว่า...

"การปล่อยวางกายนี้ไม่ใช่ของเรา ให้ปล่อยไป สิ่งที่เกิดขึ้นมันเป็นธรรมชาติ เป็นธรรมะ อย่าไปอาลัยอาวรณ์กับสกนธิ์ร่างกาย ทำจิตใจให้เบิกบาน ให้อยู่กับคำบริกรรม...."

รุ่งเช้าแม่ชีพิมพ์ได้ "ละโลก ละขันธ์" อย่างสงบเมื่อ ปี พ.ศ.2517
ปฏิปทาหนึ่งของพ่อแม่ครูอาจารย์ และอริยะชนทั้งหลาย คือการดูแลบุพการีอย่างดีที่สุด และ "ที่สุด" ที่พระพุทธองค์ทรงสรรเสริญคือการ "ให้ธรรม ชักนำสู่ทางวิมุติ"
เมื่อได้อ่านความกตัญญูของท่านเหล่านี้ ความหาญกล้า องอาจของสตรีเพศที่อุ้มท้องพระอริยะ (ซึ่งส่วนใหญ่จะเป็นเพียงหญิงชาวนา ชาวบ้านธรรมดา) ฉันรู้สึกซาบซึ้ง นับถือ ในหัวใจอันหาญกล้าของท่านเหล่านั้นทุกครา.....และสงสัยว่า
" ทำบุญอันไหนหนอจึงได้ให้อริยะสงฆ์หน่อเนื้อพระพุทธเจ้ามาจุติในครรภ์ตนเอง"

กล่าวอย่างย่อในพระไตรปิฎกได้แสดงไว้ว่า สตรีผู้ที่จะมีสิทธิ์อุ้มท้องเทวดา พระสงฆ์ พระโพธิสัตว์ พระพุทธเจ้านั้น ล้วนแล้วแต่ต้องเคยมี "บุญสัมพันธ์" กันมานับอสงไขกัปป์ อย่างหยาบที่สุดคือ การทำบุญสุนทานร่วมกัน...การปฏิบัติธรรมร่วมกัน และการอธิษฐานให้ได้อุ้มท้องอริยะเหล่านั้น...นอกจากนั้นสตรีเหล่านั้นต้อง"บำเพ็ญธรรม" อย่างยิ่งยวดหลายภพหลายชาติ เพื่อให้กาย และจิต วิญญาณ สะอาดพอที่จะรองรับการจุติของอริยะบุคคล

ครรภ์ของสตรีที่บริสุทธิ์ที่สุดในจักรวาลคือ "ครรภ์ของพระนางสิริมหามายา" พุทธมารดา เป็นครรภ์ที่บริสุทธิ์ และยิ่งใหญ่จนไม่มีชีวิตวิญญาณใดจะร่วมจุติในอุทรได้...นั่นจึงเป็นคำตอบว่า เพราะเหตุใดพระนางสิริมหามายาจึงสวรรคต หลังจากให้กำเนิดเจ้าชายสิทธัตถะเพียงแค่ 7 วัน
อ่านแล้วลูกทั้งหลายพึงสังวรณ์ สำเหนียก ถึงการเสียสละ ดวงใจอันประเสริฐ ความรักอันพิสุทธิ์ของมารดา และพึงสำรวจ พัฒนา ตนเองว่า มารดาของเราอุ้มท้อง...เทวดา...อริยะ...หรือสัตว์นรก !!
หากเป็นอย่างหลัง พึงรีบปฏิบัติ ปฏิวัติตนเองใหม่ เร่งบำรุงท่านทั้งทางโลก และทางธรรมเทอญ

ขออนุโมทนาบุญกับผู้ที่เผยแพร่เป็นธรรมทานด้วยนะคะ สาธุ สาธุ สาธุ

-หลวงพ่อชา สุภัทโท-