|
วันนี้นำเสนอเรื่องราวความเมตตาของ หลวงปู่ผาง จิตตคฺตโต เรื่องมีอยู่ว่า บ้านหลังหนึ่งมียายผู้เฒ่าคนหนึ่งไม่เคยออกมาทำบุญใส่บาตรเลย และคุณยายผู้เฒ่าได้เลี้ยงสุนัขซึ่งดุร้ายมาก ขนาดบ้านใกล้เรือนเคียงไม่กล้าเดินแวะเวียนเข้าไปใกล้ กระทั่งในวันหนึ่ง หลวงปู่ผางท่านคิดเมตตาอยากจะโปรดยายผู้เฒ่าคนนี้ เพื่อบั้นปลายของชีวิตจะได้ทำบุญเป็นพลวปัจจัยในอนาคตบ้าง เมื่อหลวงปู่ผางท่านบิณฑบาตร ท่านจึงเดินไปหยุดหน้าบ้านของคุณยายผู้เฒ่าก่อนบ้านหลังอื่น พอยายผู้เฒ่ามองเห็นหลวงปู่ผางมาหยุดอยู่หน้าบ้าน ปรากฏว่าแกเกิดความศรัทธาเลื่อมใสปิติยินดี และกระตือรือร้นอยากจะทำบุญใส่บาตร ด้วยความรีบร้อน วิ่งจับนู้นจับนี้ จนเผลอเหยียบชายผ้าถุงของตัวเองจนหลุดลุ่ย พอคุณยายจะเดินมาใส่บาตร ขณะนั้นเองเจ้าสุนัขที่คุณยายเลี้ยงไว้ พอเห็นหลวงปู่ผางซึ่งเป็นคนแปลกหน้า ก็วิ่งกระโจนเข้าหาหมายจะกัดหลวงปู่ผาง หลวงปู่ผางจึงกำหนดจิตแผ่เมตตาไปให้มัน พร้อมกับพูดว่า “บักแก้ว เฮามาบิณฑบาตร โตมาต้อนรับเฮาติ๊” (ไอ้แก้ว ข้ามาบิณฑบาตร เจ้ามาต้อนรับข้าหรือ) คำว่า บักแก้ว คือคำที่หลวงปู่ผางใช้เรียกสุนัขทั้วไปที่พบเห็น เมื่อสุนัขดุตัวนี้พอได้ยินหลวงปู่ผางพูดแล้ว ความดุร้ายที่เคยมีมันหายไปหมด กลับเป็นว่ามันแสดงอาการคุ้นเคย และเคารพเหมือนกับเป็นเจ้าของของมัน พร้อมทั้งแกว่งสะบัดหางไปมา เหมือนรู้จักกันมานาน ตั้งแต่วันนั้นเป็นต้นมา คุณยายผู้เฒ่าก็เลื่อมใสศรัทธาหลวงปู่ผางมาโดยตลอด และใส่บาตรทุกวัน ส่วนสุนัขตัวนี้มันกลายเป็นสุนัขที่ไม่ดุร้ายและไม่กัดใครอีกเลย
| 
โพสต์ 2019-5-19 20:12
บุ๊คมาร์ก
เจ้าของ
