|
วันนี้ขอนำเสนอบทความธรรมะคติสอนใจ เป็นแนวนิทานธรรมะเพื่อผู้อ่านจะได้นำไปเป็นแนวทางในการใช้ชีวิตประจำวันได้ ธรรมะคติสอนใจ เรื่อง….เราเป็นหินที่มีค่า….. วันหนึ่งเณรน้อย มาหาพระอาจารย์ “พระอาจารย์ถามว่า คุณค่าในตัวเจ้าคืออะไร ”เณรน้อยตอบไปว่าไม่รู้ครับ พระอาจารย์จึงบอกว่า เจ้าจงไปที่สวนหลังวัด เก็บก้อนหินก้อนใหญ่มา 1 ก้อน แล้วเอาไปวางขายที่ตลาดถ้ามีคนถามราคา เจ้าอย่าไม่ตอบ แค่ชู 2 นิ้ว ถ้าเขาต่อรองอย่าขาย เอากลับมา อาจารย์จะบอกเองว่าคุณค่าในตัวของเจ้าคืออะไร วันรุ่งขึ้น เณรน้อยอุ้มหินไปวางขายที่ตลาด คนจ่ายตลาดเดินผ่านไปผ่านมา ต่างแปลกใจ มีแม่บ้านเดินมาถาม “ก้อนหินขายเท่าไหร ?”เณรน้อยชู 2 นิ้ว “แม่บ้านว่า 2 เหรียญเหรอเณร” เณรน้อยสั่นหัว แม่บ้านบอกราคาไปอีกว่า“งั้นก็ 20 ก็ได้ จะได้เอาไปทับผักกาดดอง” เณรน้อยคิดในใจ “แม่เจ้าโว๊ย หินไร้ค่านี้ขายได้ตั้ง 20 เหรียญ บนเขาวัดข้ามีเยอะแยะ เณรน้อยก็ไม่ขายตามที่พระอาจารย์บอก แล้วไปพบพระอาจารย์อย่างดีใจ เณรน้อยบอกอาจารย์ว่า“อาจารย์ วันนี้มีแม่บ้านคนหนึ่งให้ราคา 20 เหรียญ จะซื้อหินของข้า อาจารย์บอกได้หรือยังว่าคุณค่าในตัวของข้าคืออะไร” อาจารย์ตอบว่า “ไม่ต้องรีบ พรุ่งนี้ เอาไปวางไว้ในพิพิธภัณฑ์ ถ้ามีคนถามราคา ไม่ตอบพูด แค่ชู 2 นิ้ว ถ้าเขาต่อรองอย่าขาย เอากลับมา แล้วมาคุยกันใหม่” วันต่อมา ใน พิพิธภัณฑ์ มีจีนมุงล้อมวง คุยกันเองว่า “หินธรรมดาก้อนหนึ่ง มีค่าอะไรมาอยู่ในพิพิธภัณฑ์” มาวางไว้ในพิพิธภัณฑ์ได้ มันก็ต้องมีคุณค่าของมัน แต่เราอาจจะไม่รู้ตอนนี้ มีคนโผล่มา ตะโกนถามเณรน้อยว่า “เณรน้อย หินก้อนนี้ชายเท่าไหร่ ”เณรน้อยชู 2 นิ้ว “200 เหรียญ?” เณรน้อยสั่นหัว“งั้นก็ 2000 แล้วกัน กำลังหาหินไปแกะสลักพระพุทธรูป” เณรน้อยตกใจ มากกว่าเมื่อวานอีก ก็ไม่ขายตามที่พระอาจารย์บอก ไปพบพระอาจารย์ด้วยความดีใจ เณรน้อยบอกอาจารย์ว่า “อาจารย์ วันนี้มีคนให้ราคา 2000 เหรียญ จะซื้อหินของข้า วันนี้อาจารย์ต้องบอกข้าแล้วนะว่า คุณค่าในตัวของข้าคืออะไร” อาจารย์หัวเราะชอบใจแล้วบอกไปว่า “พรุ่งนี้เอาไปที่ร้านขายวัตถุโบราณเหมือนเดิม แล้วเอากลับมา ครั้งนี้ อาจารย์บอกคำตอบเธอแน่ๆ“  วันต่อมา เณรน้อยเอาหินไปที่ร้านขายวัตถุโบราณ ก็ยังมีคนมามุงดู มีคนพูดว่า นี่มันหินอะไรว่ะมาจากถิ่นไหน ของราชวงศ์ไหน ใช้ทำอะไรสุดท้ายมีคนมาถามราคา “ เณรน้อย หินก้อนนี้ชายเท่าไหร่ ?”เณรน้อยชู 2 นิ้ว “20,000 เหรียญ?” เณรน้อยตกใจอ้าปากค้าง อุทานเสียงดัง “หา” คนนั้นนึกว่าตัวเองให้ราคาต่ำไป ทำให้เณรน้อยรมณ์เสียแก้ไขทันทีว่า “ไม่ๆๆ ข้าพูดผิด ข้าจะให้เจ้า 200,000” เณรน้อยได้ยินดังนั้น อุ้มหินวิ่งหนีกลับไปบนเขาหาพระอาจารย์ทันที พูดกับอาจารย์แบบกระหือกระหอบว่า “อาจารย์ครั้งนี้เรารวยแล้ว มีโยมจะให้ราคาเรา 2 แสน เพื่อซื้อหินก้อนนี้ อาจารย์บอกได้หรือยังว่าคุณค่าในตัวของข้าคืออะไรกันแน่ ?” อาจารย์ลูบหัวเณรน้อย พูดด้วยน้ำเสียงเอ็นดูว่า “เจ้าหนูน้อย คุณค่าในตัวเจ้าก็เหมือนหินก้อนนี้ ถ้าวางตัวเองในตลาดสด เจ้าก็มีค่า 20 ถ้าเอาตัวเจ้าไปวางไว้ในพิพิธภัณฑ์ เจ้าก็มีค่า 2000 ถ้าไปอยู่ในร้านขายวัตถุโบราณ เจ้าก็มีค่า 2 แสน เวทีชีวิตต่างกัน ตำแหน่งวางตัวต่างกัน คุณค่าของคนก็เปลี่ยนไป” แล้ววันนี้เราเป็นหินที่ถูกวางไว้ที่ใด…!!! บทความนี้เผยแพร่เพื่อเป็นการศึกษาธรรมะคติสอนใจ…สาธุ
| 
โพสต์ 2018-4-16 22:02
บุ๊คมาร์ก
