|
เณรคำรับแผ่นตะกั่วแล้วรีบตรงไปยังกุฏิ อาจารย์ฮวด ระหว่างทางนึกกระหยิ่มยิ้มย่องว่า ตนเป็นผู้ดูแลต้มน้ำร้อน น้ำชา ให้อาจารย์ฮวดมาตลอดตั้งแต่มาอยู่ที่นี้ แม้แต่หลวงปู่ก็ยังต้องให้อาจารย์ฮวดลงตะกรุดให้ อาจารย์ฮวดเป็นพระใจดีไม่เหมือนหลวงปู่ถึงจะใจดี แต่ก็ไม่มีใครกล้าเข้าใกล้เพราะเกรงกลัวบารมี เมื่อขึ้นไปบนกุฏิอาจารย์ฮวดนั่งอยู่เพียงองค์เดียว เณรคำได้แจ้งว่า หลวงปู่บูญใช้ให้เอาแผ่นตะกั่วมาให้ลงตะกรุดกั้นปืนไว้ใช้สักหนึ่งดอก อาจารย์ฮวดได้ฟังคำดังนั้นก็นึกกระหยิ่มอยู่ในใจ หันไปหยิบเหล็กจารและยื่นมือออกมารับแผ่นตะกั่วจากเณรคำ พอแผ่นตะกั่วถูกมืออาจารย์ฮวดเท่านั้น เสียงร้องก็ดังขึ้น”โอ๊ย…โอ๊ย…ร้อน..ร้อนเหลือนเกิน” เณรคำอยู่ในอาการตกตะลึงในเหตุการณ์เบื้องหน้า พร้อมกับงงแผ่นตะกั่วที่ถือมากับมือก็ไม่เห็นเป็นเช่นที่อาจารย์ฮวดกำลังร้องเสียงหลงอยู่ จึงรีบเข้าไปหมายจะไปดึงแผ่นตะกั่วออกจากมืออาจารย์ฮวดแต่เดชะบุญ ดึงเท่าไหร่ก็ไม่ยอมหลุดกับเหมือนยิ่งติดแน่นเข้าไปอีก อาจารย์ฮวดร้องครวญครางต่อไปอีกจากความรู้สึกตนที่คิดว่าความร้อนมาจากแผ่นตะกั่ว “ร้อน ร้อนจริงๆ ….ไอ้เณรเอาอะไรมาให้กู มือกูพองหมดแล้ว” สักครู่เสียงร้องก็เริ่มเบาลง คะเนว่าความร้อนในแผ่นตะกั่วคงเบาบางลง แต่เหตุใดเล่าแผ่นตะกั่วก็หาได้หลุดจากมืออาจารย์ฮวดไม่ ดังนั้นทั้งสองจึงชักชวนกันไปหาหลวงปู่บุญรีบเร่งตรงไปที่กุฏิหลวงปู่บุญ ก้าวขึ้นบันไดกุฏิพ้นบันไดก็จะเป็นห้องโถง ที่หลวงปู่บุญใช้สำหรับรับแขก เป็นประจำ ทันใดนั้นเอง…! ทั้งอาจารย์ฮวดและเณรคำ ต่างตกใจสุดขีด เมื่อภาพที่ปรากฏอยู่เบื้องหน้าคือ พญาเสือโคร่งตัวใหญ่มหึมา นั่งจ้องเขม็งดวงตาเปล่งประกายมายังทั้งสอง พร้อมทั้งไม่ได้จ้องอย่างเดียวแต่ลุกกระโจนมายังทั้งสอง ทั้งสองร้องลั่นพร้อมกันโดยไม่ได้นัดหมาย วิ่งหนีอย่างไม่คิดชีวิต กระโดดลงกุฏิจนจีวรปลิวโดยไม่ได้กลัวขาแข้งหัก ปากก็ร้องลั่นว่า”โอีย! ไม่เอาแล้ว เสือ…เสือ” จนพระ เณร ศิษย์วัดกลางบางแก้วพากันงงไปหมดว่าสองคนนั่นเล่นอะไรกัน ศิษย์ผู้รับใช้หลวงปู่ได้รีบเข้าไปดูที่กุฏิหลวงปู่บุญ ก็ไม่พบเสือตัวไหน อย่างที่สองคนนั่นร้องเสียงหลง เห็นแต่หลวงปู่บุญนั่งอยู่องค์เดียวพร้อมทั้งส่งยิ้มให้เสียอีกทั้งยังสั่งว่า “ไปดูคุณฮวดหน่อยซิ เขาว่าจะให้ฉันสอบอารมณ์หลายวันแล้วไม่เห็นขึ้นมา” รับคำเสร็จศิษย์ผู้นั้นก็ตรงไปยังกุฏิอาจารย์ฮวด เห็นทั้งอาจารย์ฮวดและเณรคำ นั่งตัวสั่นงันงก ฝ่ายอาจารย์ฮวดไม่สั่นอย่างเดียวมือก็รีบเก็บข้าวของใส่ย่ามหยิบผิดหยิบถูกอย่างรีบเร่ง ไม่สนใจคำเชื้อเชิญของหลวงปู่ผ่านศิษย์ให้ไปสอบอารมณ์ เมื่อจัดข้าวของเสร็จฏ็รีบออกจากวัดไปทันที ทิ้งให้เณรคำยื่นถือแผ่นตะกั่วมองตามหลังไปจนลับตา..
| 
โพสต์ 2018-3-27 06:59
บุ๊คมาร์ก
เจ้าของ
โพสต์ 2018-4-4 10:04
