อย่าประมาทวาสนาบารมีของผู้ด้วยกว่า

Sornpraram

ปราชญ์ท่านไม่ให้ประมาทในวาสนาบารมีของผู้ที่ด้อยกว่า


เหตุเพราะว่า ในปุถุชนผู้มืดบอดเช่นเราๆท่านๆทั้งหลาย ณ ที่นี้


ไม่มีใครหยั่งรู้ถึงวาสนาบารมีธรรมและความเป็นมา


ในอดีตชาติของจิตแต่ละดวงๆได้ ว่ามีความดีชั่วสูงต่ำมากน้อยประการใด


นอกเสียจากพระพุทธเจ้าและพระอรหันตสาวกทั้งหลาย


ผู้มีญาณทัศนะที่สว่างกระจ่างแจ้งยิ่งกว่าแสงพระอาทิตย์เป็นร้อยๆดวงรวมกัน


ท่านหยั่งรู้ว่า สัตว์บางตนนั้นเขาเพียงแต่มาเสวยผลวิบากกรรมชั่วเพียงชั่วกาลชั่วเวลา


เมื่อสิ้นวิบากกรรมนั้นๆแล้ว ถึงเวลาเขาอาจดีดผึงถึงพระนิพพานได้เร็วกว่า


ผู้ที่กำลังสบประมาทขลาดเขลา ซึ่งเป็นผู้สร้างวจีกรรมชั่ว


อันจะได้ผลวิบาก คือ ความทุกข์เผ็ดร้อนในกาลข้างหน้าอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้


เพราะขึ้นชื่อว่า "กรรม" ไม่ว่าดีหรือชั่ว เมื่อกระทำไปแล้ว


ย่อมได้รับผลอย่างเที่ยงแท้แน่นอนมิแปรผัน

Sornpraram

"...สัตว์บางตัว มีวาสนาบารมีและอัธยาศัยดีกว่ามนุษย์บางคน

แต่เขาตกอยู่ในภาวะความเป็นสัตว์ ก็จำต้องทน

รับเสวยไป สัตว์เดรัจฉาน ก็ยังมีและเสวยกรรมไปตามวิบากของเขา

มิให้ประมาทเขา ว่าเป็นสัตว์ที่เกิดในกำเนิดต่ำทราม

ความจริงเขาเพียงเสวยกรรมตามวาระที่เวียนมาถึงเท่านั้น

เช่นเดียวกับมนุษย์ ขณะที่ตกอยู่ในความทุกข์จนข้นแค้น

ก็จำต้องทนเอา จนกว่า จะสิ้นกรรม..."


หลวงปู่มั่น  ภูริทัตโต

morntanti

วาสนา...เคยได้ยินจากหลายทีหลายครั้งหลายคน...ว่า ได้เกิดเป็น มนุษย์ก็ถือว่ามาวาสนามากมากแค่ไหนแล้วรู้หรือไม่เพราะสามารถสร้างสมบุญบารมีได้.....สาธุ
ปล. มนุษย์ ที่เรียกว่า คน ...บางคนก็โทษบุญวาสนาว่าทำมาน้อยถึงได้จนกว่าคนอื่นเขาก็แปลกนะทำไมไม่คิดว่ายังโชคดีที่ดีกว่าคนอื่นอีกมากมาย...

Sornpraram

"...สัตว์บางตัว มีวาสนาบารมีและอัธยาศัยดีกว่ามนุษย์บางคน

แต่เขาตกอยู่ในภาวะความเป็นสัตว์ ก็จำต้องทน

รับเสวยไป สัตว์เดรัจฉาน ก็ยังมีและเสวยกรรมไปตามวิบากของเขา

มิให้ประมาทเขา ว่าเป็นสัตว์ที่เกิดในกำเนิดต่ำทราม

ความจริงเขาเพียงเสวยกรรมตามวาระที่เวียนมาถึงเท่านั้น

เช่นเดียวกับมนุษย์ ขณะที่ตกอยู่ในความทุกข์จนข้นแค้น

ก็จำต้องทนเอา จนกว่า จะสิ้นกรรม..."


หลวงปู่มั่น  ภูริทัตโต

Sornpraram

หมาจ๋า  หลีกไปหน่อยจ๊ะ.

	[size=-3]
[size=-3]

สมเด็จฯเป็นผู้ที่มีจิตใจเมตตากรุณายากที่จะหาผู้ใดเทียมท่านได้
แม้กระทั้งสัตว์   ท่านก็ให้ความเมตตาอย่างยิ่ง  
ท่านไม่ข้ามแม้กระทั่งหมาที่นอนขวางท่านอยู่  
แต่กลับพูดกับหมาว่า..

“ขอฉันไปทีเถอะจ๊ะ  หลีกไปหน่อย”

แต่ปรากฏว่าหมาตัวนั้นไม่หลีก  ท่านยืนรออยู่ครู่หนึ่ง
แล้วเลี่ยงเดินไปทางอื่น   


เมื่อมีผู้สงสัยถามท่านว่า ทำไมทำเช่นนั้น?  

เพราะท่านอาจจะไล่หมาตัวนั้นให้หลีกทางไปก็ย่อมทำได้
หรือเดินข้ามไปก็ไม่เห็นจะเป็นอย่างไรเลย

สมเด็จโตตอบว่า..

“ที่ฉันไม่ข้ามหมาก็เพราะว่าฉันไม่แน่ใจว่า
จะเป็นพระโพธิสัตว์องค์ใดองค์หนึ่งมาเสวยพระชาติหรือไม่?”

Nujeab

majoy

oustayutt

Metha

Sornpraram