ตั้งให้เราเป็นเว็บแรกที่คุณเลือก เก็บเราไว้เป็นเว็บโปรด
สมัครสมาชิก ได้มากกว่าที่คุณคิด เข้าสู่ระบบ
ดู: 7259
ตอบกลับ: 5
สั่งพิมพ์ ก่อนหน้า ถัดไป

เทพเจ้าแห่งอีสานใต้ หลวงปู่สุข วัดโพธิ์ทรายทอง

[คัดลอกลิงก์]

หากกล่าวถึงชื่อหลวงปู่สุข ธมฺมโชโต วัดโพธิ์ทรายทอง หลายท่านอาจยังไม่รู้จัก หรืออาจแค่เพียงเคยได้ยินชื่อผ่านหู ไม่รู้ว่าท่านเก่งทางเข้มขลังอย่างไร ? หลวงปู่สุขรูปนี้ข้าพเจ้านับถือมานาน การปลุกเสกวัตถุมงคลตลอดจนปฏิปทาของท่าน ใกล้เคียงหลวงปู่สี วัดถ้ำเขาบุญนาค และหลวงพ่อจง วัดหน้าต่างนอก เชื่อมั่นเหลือเกินว่าท่านสำเร็จธรรมขั้นสูง การปลุกเสกวัตถุมงคลของท่าน ใช้เพียงมือจับ ๆ แล้วเป่าพ่วงเดียว นอกจากขอร้องท่าน ๆ จึงนั่งปรกปลุกเสกให้ การปลุกเสกทั้งสองแบบท่านว่ามีผลเท่ากัน
ว่ากันว่าพระอริยะเจ้าขั้นสูงทุกสิ่งรอบกายย่อมศักดิ์สิทธิ์ เพียงท่านสัมผัสได้รับกระแสบารมีก็ขลังวิเศษแล้ว พระเถราจารย์ผู้ปลุกเสกวัตถุมงคลด้วยวิธีดังกล่าวมี
**หลวงปู่คง วัดซำป่าง่าม
**หลวงปู่สี วัดถ้ำเขาบุญนาค
**หลวงพ่อจง วัดหน้าต่างนอก
**หลวงปู่สุข วัดโพธิ์ทรายทอง
นอกเหนือจากนี้ข้าพเจ้าไม่ทราบ แต่ที่แน่ ๆ ท่านผู้มีชื่อนี้ปลุกเสกของแบบไม่น่าจะขลัง ท่านเพียงหยิบ ๆ จับ ๆ เพียงเอามือซาวของไปมา แล้วเป่าพ่วงเท่านี้ แต่ปรากฏว่าขลังมากยิงไม่ออกเลย บางท่านยิงออกแต่ไม่ถูก
หลวงปู่สุข ท่านเป็นศิษย์พระอาจารย์อินทร์ เป็นพระเขมรผู้เข้มขลังวิทยาคุณมาก พระอาจารย์อินทร์มีศิษย์เอกอยู่ ๒ ท่านที่มีชื่อเสียงมาก คือ หลวงพ่อคง วัดถนนหักใหญ่ กับหลวงปู่สุข วัดโพธิ์ทรายทอง ทั้งสองได้วิชาไปมากพอกัน วิชาที่โดดเด่นมาก คือตะกรุดสี่มหาอำนาจ, ฝังตะกรุดทองคำในร่างกาย สมัยก่อนหลวงปู่สุขเริ่มฝังตะกรุดทองคำกับทหาร ณ วัดหนองติม ที่อำเภอตาพระยา จังหวัดปราจีน ปรากฏว่ามีประสบการณ์สูงมาก เมื่อจำพรรษาอยู่วัดโพธิ์ทรายทองก็ยังฝังตะกรุดอยู่
หลวงพ่อคง วัดถนนหักใหญ่ ศิษย์ร่วมอาจารย์ท่านแม้นไม่โด่งดัง แต่ศิษย์ของท่านมีชื่อเสียงโด่งดังมาก ฝังตะกรุดทองทำให้ผู้ฅนไปนับหมื่น ผู้ฅนทั้งหลายรู้จักในนาม หลวงพ่อคูณ วัดบ้านไร่ ท่านนี้เป็นศิษย์เอกของหลวงพ่อคง วัดถนนหักใหญ่ และเคยมาขอเรียนวิชาจากหลวงปู่สุขด้วย หากหลวงพ่อคูณผ่านมาทางละหานทราย ต้องแวะนมัสการหลวงปู่สุขทุกคราว พูดถึงหลวงปู่สุขคราวใดหลวงพ่อคูณยกมือท่วมหัวเลย แสดงถึงเคารพนับถือเทิดทูนมาก
ในการปลุกเสกวัตถุมงคล ๒๕ พุทธศตวรรษ ณ ท้องสนามหลวงคราวนั้นพระคณาจารย์ผู้ทรงวิทยาคุณ จากเหนือจรดใต้ทั่วฟ้าเมืองไทมารวมกัน ณ ท้องสนามหลวง เวลานั้นหลวงปู่สุขยังไม่โด่งดัง มาร่วมในงานกับศิษย์อย่างพระหลวงตาบ้านนอก ไม่มีใครมากราบมาล้อมหน้า ล้อมหลัง ขณะนั่งปรกเกิดฝนตกหนักเหมือนฟ้ารั่ว พระเถราจารย์เขามีที่คุ้มกันฝน กรรมการหรือศิษย์เขาจัดไว้ให้ ส่วนหลวงปู่สุขท่านก็มีเหมือนกัน ศิษย์ได้ไปหาทางมะพร้าวมาจากร้านค้ารอบ ๆ งาน ขอแบ่งทางมะพร้าวมาพาดเข้า พอใช้เป็นที่บังแดด แต่ไม่อาจกันฝนที่ตกหลักในเวลานั้นได้ เมื่อฝนตกหนักศิษย์เปียกปอนหนาวสั่น มองไปเห็นหลวงปู่สุขยังนั่งนิ่งไม่ไหวติง เมื่อฝนหยุดตกสังเกตเห็นจีวรท่านไม่เปียก สร้างความฉงนสนเท่ห์แก่ผู้พบเห็นอย่างมาก
เมื่อเสร็จสิ้นพิธีปรากฏมีพระรูปหนึ่ง มีศิษย์เดินนำหน้าแหวกผู้ฅน เดินตรงเข้าไปกราบหลวงปู่สุขที่ตัก ท่านแนะนำตัวว่าท่านชื่อ พระอาจารย์โต๊ะ อยู่วัดประดู่ฉิมพลี ท่านทั้งสองไม่เคยรู้จักกันมาก่อน เวลานั้นหลวงปู่โต๊ะท่านมีชื่อเสียงโด่งดังพอควร เป็นที่รู้กันว่าหลวงปู่โต๊ะมีพลังจิตกล้าแข็งมาก ได้รับพระราชทานพัดยศขาวแสดงถึงผู้เป็นเลิศในญาณวิถี การที่หลวงปู่โต๊ะมากราบพระหลวงตาแก่ ๆ ที่ไม่มีใครรู้จัก และกราบขอฝากตัวเป็นศิษย์ในคราวนั้น แม้นศิษย์ผู้ติดตามหลวงปู่โต๊ะยังนึกประหลาดใจ โดยหลวงปู่โต๊ะท่านกล่าวกับศิษย์ผู้ติดตามในภายหลังว่า **หลวงปู่รูปนี้พลังจิตและอาคมแก่กล้าเหลือเกิน** เข้าใจว่าเมื่อนั่งปลุกเสกท่านจับสายสิญจน์คงสัมผัสได้ถึงพลังจิตของหลวงปู่สุข ที่แสดงพลังโดดเด่นล้ำออกมาจนรับรู้ได้ น่าแปลกพระอาจารย์ในพิธีนับพันรูป แต่หลวงปู่โต๊ะท่านรับรู้สืบกันได้ จากนั้นมาทราบว่าหลวงปู่โต๊ะได้เดินทางมากราบ และร่ำเรียนวิชาถึงวัดโพธิ์ทรายทองทีเดียว
หลวงปู่สุขรูปนี้เป็นอาจารย์ของยอดเกจิอาจารย์อย่างหลวงปู่โต๊ะ ลองคิดดูเถิดว่าหลวงปู่โต๊ะรูปนี้ แม้นแต่หลวงพ่อเริ่ม วัดจุกกะเฌอ ยอดเกจิอาจารย์แห่งภาคตะวันออก ยังเคยออกปากชมไว้หนักแน่นข้าพเจ้าจำได้ดี ท่านกล่าวว่าในยุคของท่านนั้น ในเขตภาคตะวันออก หรือที่พบกันในงานพุทธาภิเษกต่าง ๆ พระเกจิอาจารย์สมัยนั้น ท่านลองวิชามาหมด มีแต่เพียงเสมอกันกับด้อยกว่าท่าน มีเพียงหลวงปู่โต๊ะที่ท่านยอมรับว่า **สู้ไม่ได้เลย** ลองคิดเล่น ๆ ว่าหลวงปู่สุขรูปนี้มีภูมิจิตและอาคมระดับใด ขนาดหลวงปู่โต๊ะต้องเดินมากราบท่ามกลางสายตาผู้ฅน เรื่องก็นี้น่าคิด
อภินิหารของหลวงปู่สุขมีมากมายไปหาอ่านได้ ในวันนี้อยากนำหลักฐานยืนยันความแก่กล้าทางจิต ของหลวงปู่สุขว่ามีญาณวิดีแก่กล้าไม่น้อย เมื่อแรกได้รับข้อมูลนี้ข้าพเจ้าคิดอยู่นาน ด้วยเกี่ยวกับเบื้องสูง แต่มองอีกมุมนับว่าน่าแปลกประหลาดใจ ที่นำมาให้ชมนี้เป็นสมุดบันทึกของ หลวงปู่สุข ท่านเขียนคาถาและเลขยันต์ไว้ ตำรานี้ท่านเขียนไว้ตั้งแต่ปี พ.ศ. ๒๕๐๐กว่า ๆ ศิษย์ผู้หนึ่งได้เก็บรักษาตำรานี้ไว้ น่าแปลกในตำรามีบันทึกเขียนไว้สั้น ๆ ดังนี้ที่เห็น เมื่อดูวันที่ – เดือน – ปี ปรากฏว่าเป็นวันสวรรคตของ
สมเด็จพระสังฆราชฯ
**หมายเหตุ : ทรงได้รับพระราชทานสถาปนาเป็น สมเด็จพระสังฆราช ในราชทินนามที่ สมเด็จพระญาณสังวร สมเด็จพระสังฆราช สกลมหาสังฆปริณายก เมื่อวันที่ ๒๑ เมษายน พ.ศ. ๒๕๓๒ แสดงว่าบันทึกนี้เขียนไว้ก่อนรับตำแหน่งด้วย
เมื่อดูเห็นมีเพียงเวลาที่ไม่ตรงกับบันทึก เรื่องนี้ข้าพเจ้าเกิดสงสัยได้สอบถาม นายแพทย์โรงพยาบาลศิริราชท่านหนึ่ง ได้ชี้แจงกับข้าพเจ้าว่า เมื่อมีบุคคลสำคัญสิ้นในการดูแลของแพทย์ จะนับเมื่อเวลาชีพจรหยุดเต้นสุดท้าย หากท่านผู้นั้นไม่รู้สติหรือหมดการตอบสนอง แต่ชีพจรยังมีอยู่จะพยายามยื้อจนถึงที่สุด จนสิ้นสัญญาณชีพจึงประกาศว่าสิ้นชีพ ในเหตุการณ์นี้จึงไม่กล้าฟันธงว่า เวลาระบุไว้ในบันทึกผิดหรือไม่ เพราะผู้ที่อยู่ในการรักษาดูแลพระองค์ท่านเท่านั้น จึงจะรู้ว่าอะไรเป็นอะไร พระองค์ท่านไม่รู้องค์ตั้งแต่เวลาใด หากมองแค่วัน/เดือน/ปี ยังเห็นว่าน่าแปลกประหลาดใจ แม้นภาษาที่เขียนก็สะกดอย่างโบราณ และเป็นลายมือหลวงปู่สุขด้วย ลองคิดเล่น ๆ ว่านี้เป็นเหตุบังเอิญ หรืออย่างไร ? น่าแปลกท่านเขียนไว้ล่วงหน้ากว่า ๕๐ ปี
ข้าพเจ้ามานำเสนอไม่มีเจตนาอื่นใด เพียงนำหลักฐานที่ได้รับรู้มา เห็นเป็นเรื่องอัศจรรย์ สมควรนำมาเผยแพร่แก่สาธุชนผู้เลื่อมใส่ในพระศาสนา เพื่อใดมีกำลังใจในการปฏิบัติบำเพ็ญธรรม และเชื่อมั่นในคุณแห่งสมาธิจิตว่ามีอยู่ พระสงฆ์สุปฏิปันโนมีอยู่ คุณแห่งวิปัสสนากรรมฐานมีอยู่ จริงดังนี้
ขอบคุณข้อมูลดีจาก : ฅนขลัง คลังวิชา

2#
 เจ้าของ| โพสต์ 2017-6-3 17:30 | ดูเฉพาะโพสต์สมาชิกนี้
อภินิหาร พุทธาคม และความศักดิ์สิทธิ์
พระครูภาวนาภิมณฑ์ (หลวงปู่สุข ธมฺมโชโต)
วัดโพธิ์ทรายทอง ตำบลละหานทราย
อำเภอละหานทราย จังหวัดบุรีรัมย์
เจ้าพ่ออีสานใต้รอดชีวิต
คุณไพโรจน์ ติยวนิช หรือที่รู้จักในนาม เสี่ยไซ เจ้าของสัมปทานป่าไม้ในเขตอำเภอละหานทราย มีกิจการโรงเลื่อยขนาดใหญ่เป็นที่รู้จักกันดีในเขตอีสาน เสี่ยไซเป็นศิษย์ผู้ใกล้ชิดหลวงปู่สุขและเป็นอุปถัมภ์วัดโพธิ์ทรายทองมาโดย ตลอด ครั้งหนึ่งเสี่ยไซต้องการที่จะนำรถจักรยานยนต์ที่เสียไปซ่อมที่จังหวัด นครราชสีมา ได้สั่งการให้ลูกน้องนำรถจักรยานยนต์ที่เสียทั้งหมดใส่รถชักลากซุง แล้วเดินทางร่วมไปด้วย ถนนในสมัยก่อนเป็นเส้นทางชักลากไม้ระยะทางร้อยกว่ากิโลเมตร บังเอิญคนขับดื่มสุรามาก่อน ขณะขับรถถึงลำน้ำจังหัน ซึ่งเป็นถนนในสมัยก่อนเป็นเส้นทางชักลากไม้ระยะทางร้อยกว่ากิโลเมตร ซึ่งเป็นถนนโค้ง คนขับรถได้หักพวงมาลัยหลบรถที่วิ่งสวนทางเสียหลัก
รถพุ่งลงไปในลำน้ำจังหัน และจมดิ่งลงอย่างรวดเร็ว เสี่ยไซได้ดิ้นรนช่วยเหลือตนเอง เพื่อให้ออกจากตัวรถก่อนหมดสติ และได้ระลึกถึงหลวงปู่สุข ในความรู้สึกของเสี่ยไซได้กล่าวว่าเหมือนมีใครมาฉุดกระชากแขน ดึงให้ออกจากตัวรถ แล้วจึงถีบตัวเองพุ่งขึ้นสู่ผิวน้ำ ผู้เห็นเหตุการณ์ได้เข้าช่วยเหลือและปฐมพยาบาลทำให้รอดชีวิต ส่วนคนขับรถนั้นเสียชีวิต จากการรอดชีวิตในเหตุการณ์ครั้งนี้ เนื่องจากเสี่ยไซมีวัตถุมงคลของหลวงปู่สุขติดตัว และด้วยผลบุญที่ชอบทำบุญและอุปถัมภ์หลวงปู่สุข จึงส่งผลให้รอดชีวิตและปลอดภัย
พิสูจน์พระอริยสงฆ์
คุณสุรินทร์ นันทเกียรติวงษา ซึ่งปัจจุบันประกอบอาชีพส่วนตัว อยู่ที่อำเภอเมืองบุรีรัมย์ ได้กรุณาเล่าให้ฟังว่าเมื่อประมาณปี พ.ศ. ๒๕๐๘ เห็นจะได้ คุณสุรินทร์ ได้ยินกิตติศัพท์เล่าลือถึงความเป็นพระแท้ซึ่งมีวัตรปฏิบัติอันงดงามและความ ศักดิ์สิทธิ์บางประการของหลวงปู่สุข ก็เกิดความสนใจและอยากพิสูจน์ว่าเป็นความจริงดังที่เขาเล่าลือกันหรือไม่ จึงได้เดินทางไปที่วัดโพธิ์ทรายทอง เพื่อการพิสูจน์ดังกล่าว
ได้พบหลวงปู่สุขในขณะนั้น ท่านก็เป็นพระที่มีอายุมากแล้ว และท่านมิได้จำวัดอยู่ภายในกุฏิเหมือนดังเช่นพระภิกษุรูปอื่น ๆ หากแต่ท่านยึดเอามุมหนึ่งของชานศาลาหรือกุฏิราม ซึ่งปัจจุบันได้รื้อไปแล้วเป็นที่จำวัดตลอดจนเป็นที่รับแขกเบ็ดเสร็จในที่ เดียวกันนั้น ที่จำวัดและรับแขกของท่านก็ไม่มีอะไรมาก นอกจากผ้านวมเก่า ๆ ผืนหนึ่งซึ่งปูแทนเสื่อมีหมอนใบหนึ่ง และมีผ้าขนหนูขนาดใหญ่ผืนหนึ่งซึ่งเก่าคร่ำคร่าจนแลดูไม่อออกว่ามีสีอะไร ใช้แทนผ้าห่มเท่านั้น ส่วนมุ้งนั้นไม่มี หลวงปู่ท่านจำวัดโดยไม่ต้องการมุ้ง ก็เป็นความแปลกประหลาดอย่างหนึ่งที่คุณสุรินทร์พบเห็นจากการที่ไปนั่งเฝ้า
นอนเฝ้าเพื่อพิสูจน์ความเป็นพระแท้ของหลวงปู่สุขอยู่ถึงสามวัน ที่หลวงปู่ท่านจำวัดโดยไม่ต้องการมุ้งแต่ก็กลับไม่ได้รับการรบกวนจากยุงเลย ตรงกันข้ามกับคุณสุรินทร์ซึ่งนอนอยู่ใกล้ ๆ ไม่ห่างจากที่จำวัดของหลวงปู่เท่าไรนักกลับถูกยุงกัดเสียย่ำแย่ จากการเฝ้าสังเกตการณ์หลวงปู่สุขอยู่ถึงสามวัน คุณสุรินทร์เล่าว่าได้พบเห็นวัตรปฏิบัติของหลวงปู่สุข ดังนี้
– การฉันอาหารหลวงปู่สุขท่านจะฉันเอกาเพียงวันละมื้อ และฉันแบบสำรวมในบาตร
– ไม่ว่าใครจะเอาอะไรมาถวายให้ ท่านจะรับไว้ และกองไว้บนหัวนอน อย่างไม่สนใจไยดี และแทบไม่เคยดูเสียด้วยว่าเป็นอะไรบ้าง มีค่าหรือไม่มีค่า ได้ทราบต่อมาภายหลังว่า บรรดาข้าวของที่มีผู้ถวายเมื่อมีจำนวนมากพอสมควร ก็จะมีเณรภายในวัด ตลอดจนฆราวาสที่อาศัยอยู่ในวัดมานำเอาไปใช้ประโยชน์ทีหนึ่ง โดยที่หลวงปู่สุขก็ไม่เคยหวงห้าม ใครอยากได้ท่านก็บริจาคต่อให้หมดไม่มีการหวงแหนเก็บไว้เป็นสมบัติส่วนตัว
– เวลามีผู้ขออนุเคราะห์ให้ช่วยทำน้ำมนต์ให้ ท่านก็จะให้ผู้ซึ่งต้องการอย่างได้นิมนต์ ไปตักน้ำใส่ขันมา แล้วท่านก็จะเอาแท่งดินสอหรือแท่งวัตถุอะไรก็ได้ที่ท่านสามารถหยิบฉวยได้ใน ขณะนั้นขึ้นมาเคาะ ๆ ที่ปากขันน้ำมนต์ เพียงครูเดียวก็เสร็จพิธี โดยที่ท่านมิได้มีการหลับตาทำสมาธิหรือเสกเป่ามนตราใด ๆ ทั้งสิ้น ตลอดจนการจุดเทียนเพื่อหยดน้ำตาเทียนลงไปในน้ำมนต์ก็ไม่มี ซึ่งก็ได้ทราบในกาลต่อมาเหมือนกันว่าน้ำมนต์ของท่านที่เกิดจากการเพียงเอา แท่งดินสอ หรือแท่งวัตถุเคาะที่ปากขันน้ำเท่านั้น มีผู้คนไปใช้ในเรื่อสะเดาะเคราะห์ ตลอดจนอธิษฐานใช้ในสิ่งที่ไม่เกินไปกว่ามนุษย์จะพึงมีได้ ส่วนใหญ่แล้วประสบผลสมตามมุ่งหมายได้อย่างน่าอัศจรรย์ เรื่องการปลุกเสกของดีหรือมงคลวัตถุก็เช่นกัน เท่าที่ทราบจากการบอกเล่าของหลาย ๆ
ท่าน ต่างกล่าวตรงกันว่าหลวงปู่สุขท่านไม่เหมือนใคร คือเวลามีใครเอามงคลวัตถุให้ท่านช่วยปลุกเสกให้ท่านก็จะพียงจับ ๆ แตะ ๆ หรือ หยิบมงคลวัตถุเหมือนดังเช่นพระเกจิอาจารย์ส่วนใหญ่โดยทั่วไป จะมีก็แต่เพียงในระหว่างที่หยิบหรือแตะวัตถุมงคลนั้น หลวงปู่สุขจะภาวนาคาถาซึ่งก็ฟังไม่ถนัดนัก เพราะท่านว่าของท่านแต่เพียงเบา ๆ แบบในใจเสียมากว่า ท่านทำของท่านดังที่ว่านี้อยู่เพียงแต่ท่านหยิบ ๆ แตะ ๆ และภาวนาคาถาโดยที่ตาของท่านยังลืมมองของที่อยู่ตรงหน้า ว่าจะมีความศักดิ์สิทธิ์ มีอนุภาพคุ้มครองป้องกันอันตรายได้ แต่ก็ปรากฏว่ามีผู้คนจำนวนไม่น้อย ได้พบประสบความศักดิ์สิทธิ์ในมงคลวัตถุของท่านและหลายคน ในขณะนี้ยังมีชีวิตอยู่สามารถยืนยันเรื่องดังกล่าวได้
วันทั้งวันหลวงปู่ท่านแทบไม่เคยลุกจากที่จำวัดไปไหนเลย ตลอดระยะเวลาสามวันที่ นั่งเฝ้าดูท่านท่านไม่เคยเข้าห้องสุขาและไม่สรงน้ำให้เห็นเลย ย่างเข้าวันที่สามก็เลยเกิดอยากจะพิสูจน์ขึ้นมาว่า หลวงปู่ท่านไม่อาบน้ำท่านจะมีกลิ่นตัวหรือไม จึงถือวิสาสะคว้าแขนท่านมาดมเอาดื้อ ๆ คุณสุรินทร์ก็ต้องแปลกใจที่หลวงปู่สุขท่านไม่มีกลิ่นตัวเลย และเมื่อได้เห็นผิวเนื้อของท่านอย่างใกล้ชิดก็พบว่า ผิดแปลกจากคนชราโดยทั่วไปตรงที่ว่าผิวของท่านผ่องใสเป็นยองใย
ตลอดเวลาที่นั่งสังเกตการณ์คล้ายดั่งหนึ่ง หลวงปู่จะหยั่งรู้ว่าคุณสุรินทร์จะมาพิสูจน์และลองดีท่าน แต่ก็ไม่เคยแสดงกิริยาโกรธขึ้งหรือขับไล่คุณสุรินทร์แต่อย่างใด ท่านยิ้มแย้มของท่านอยู่ตลอดเวลา ที่คุณสุรินทร์ไปนั่งเฝ้าดูท่าน เท่าที่สังเกตดูท่านเป็นพระที่อารมณ์ดีอยู่เสมอ ไม่เคยดุหรือตำหนิว่าใคร หลังจากที่เฝ้าสังเกตการณ์ ก็ยอมรับว่าหลวงปู่สุขท่านเป็นพระแท้รูปหนึ่ง และมีดีจริงดังคำเล่าลือ จึงได้มอบตัวเป็นศิษย์ขอเรียนวิปัสสนากรรมฐานด้วย ทำให้ได้ทราบในกาลต่อมาว่า หลวงปู่สุข ท่านเป็นพระที่ ทรงอภิญญารูปหนึ่ง
คุณสุรินทร์

3#
 เจ้าของ| โพสต์ 2017-6-3 17:30 | ดูเฉพาะโพสต์สมาชิกนี้
เล่าว่าเมื่อประมาณปี พ.ศ. ๒๕๑๐ วันหนึ่งคุณสุรินทร์ไปหาหลวงปู่สุขที่วัด ก็มีพระภิกษุรูปหนึ่งภายในวัดถามว่า มาหาหลวงปู่สุขท่านบ่อย ๆ เคยได้เลขดีไปบ้างมัยล่ะ คุณสุรินทร์ก็ตอบไปว่าไม่เคยได้เพราะไม่เคยขอ และก็ไม่ทราบด้วยหลวงปู่ท่านให้หวยแม่น พระภิกษุรูปนั้นก็บอกว่าหลวงปู่ท่านไม่ค่อยยอมให้หวยใครหรอกนอกจากจะ ถูกรบกวนขอ ท่านจึงจะบอกใบให้ด้วยเมตตา สุดแล้วแต่โชควาสนาของคนที่ขอ ปกติแล้วคุณสุรินทร์เป็นคนไม่นิยมเสี่ยงโชคในด้านนี้ แต่ในวันนั้นด้วยความอยากลองดี ว่าหลวงปู่สุขท่านจะมีดีตามที่ภิกษุรูปดังกล่าวบอกหรือไม่ จึงตั้งใจว่าวันนี้จะลองขอหวยหลวงปู่สุขท่านดูสักครั้ง แต่ขอแล้วจะไม่เอาไปเล่นหรือบอกใคร จะจดไว้ดูเท่านั้นว่าจะออกตามที่หลวงปู่สุขท่านให้หรือไม่ แต่เมื่อเข้าไปกราบนมัสการหลวงปู่สุข แล้วถอยออกมา ยังไม่ทันที่คุณสุรินทร์จะพูดอะไร เพื่อดำเนินกุศโลบายขอหวยจากท่านตามที่คิด ท่านกวักมือเรียกคุณสุรินทร์ให้เข้าไปหาพร้อมกับนำก้านธูปที่หักเป็นสี่ ท่อนใส่มือคุณสุรินทรี่แบมือ แล้วก็จับมือคุณสุรินทร์ให้ก้านธูปนั้น พร้อมกับมองหน้าคุณสุรินทร์แล้วยิ้ม ๆ
เท่านั้นแหละคุณสุรินทร์ก็ทราบโดยอัตโนมัติว่าหลวงปู่ท่านใบ้หวยแล้ว ตาที่ตั้งใจว่าจะขอท่านก็ให้นึกชมท่านอยู่ในใจเหมือนกันว่า ทำไมจึงล่วงรู้ใจเสียเหลือเกิน คิดอะไรไว้ในใจท่านรู้ได้หมด หลังจากกลับมาแล้วคุณสุรินทร์ก็คอยสังเกตการณ์ว่าล็อตเตอรี่ในงวดนั้นจะออก เลขอะไร ปรากฏว่างวดนั้นเลขท้ายสองตัวออก ๔๐ ตรงตามที่หลวงปู่สุขท่านใบ้ให้ทุกประการ ยิ่งไปกว่านั้นในงวดต่อมาเลขท้ายสองตัวก็ยังออก ๔๕ อีกด้วย เรียกว่าหลวงปู่ท่านใบ้หวยให้ทีเดียวสองงวดเลย ท่านเก่งถึงขนาดนั้นเชียวหรือ สามารถรู้ว่าหวยจะออกเลขอะไรได้ล่วงหน้าถึงสองงวด อย่ากระนั้นเลยเห็นทีจะต้องไปลองขอท่านดูอีกสักครั้ง ว่าจะแม่นเหมือนครั้งที่แล้วหรือเปล่า ในตอนนั้นคุณสุรินทร์คิดเช่นนี้ ดังนั้นในอีกประมาณหนึ่งเดือนต่อมา เมื่อมีเวลาว่างพอ คุณสุรินทร์จึงได้ควบจักรยานยนต์คู่ชีพเดินทางไปหาหลวงปู่สุขอีก ไปถึงคราวนี้อัศจรรย์ใจมาก เพราะเพียงแต่กราบท่านเสร็จ เงยหน้าขึ้นมาเท่านั้นท่านก็ยื่นเท้าขวาของท่านมาให้คุณสุรินทร์บอกให้เอา มือจับนิ้วหัวแม่เท้าของท่าน และก็ยื่นเท้าซ้ายบอกให้คุณสุรินทร์เอามืออีกข้างหนึ่ง
จับนิ้วเท้าทั้งสี่ของท่านยกเว้น นิ้วหัวแม่เท้า แล้วบอกให้ปล่อยมือ แล้วก็บอกให้จับนิ้วเท้าของท่านอีก คราวนี้บอกให้จับทั้งหมดทั้งห้านิ้วเลย ในขณะที่อีกมือหนึ่งของคุณสุรินทร์ยังคงจับนิ้วหัวแม่เท้าขวาของท่านอยู่ดัง เดิมท่านมองหน้าคุณสุรินทร์แล้วก็ยิ้ม ไม่พูดอะไรทั้งสิ้นในขณะเมื่อชักเท้ากลับเท่านั้น คุณสุรินทร์ก็ทราบโดยปริยายว่า หลวงปู่สุขท่านได้ใบ้หวยให้แล้ว ตามความต้องการของคุณสุรินทร์ที่คิดจะมาทดสอบในเรื่องดังกล่าวกับท่านอีก เป็นคำรบสองตามวิสัยของคนช่างพิสูจน์ ในงวดนั้นปรากฏว่าเลขท้ายสองตัวออก ๑๔ ตรงเผงตามที่ท่านใบให้ และงวดต่อมาเลขท้ายสองตัวก็ออก ๑๕ ตรงเผงตามที่ท่านใบ้ให้อีก
ตั้งแต่นั้นมาคุณสุรินทร์จึงเชื่อและนับถือหลวงปู่อย่างสนิทใจว่าท่านเป็น ผู้มีญาณวิเศษ สามารถหยั่งรู้จิตใจคน และกาลอนาคตได้จริง ในกาลต่อมาเมื่อได้ศึกษาในเรื่องศาสนามากขึ้นจึงได้ทราบว่า
ความสามารถหยั่งรู้ดังกล่าวของหลวงปู่สุขนั้น เป็นคุณวิเศษอย่างหนึ่งของพระผู้ทรงอภิญญาในทางศาสนาพุทธของเรานั่นเอง..
ท้าให้ลองยิง
คุณวิเชียร สินชัยศรี มีบ้านพักอยู่หน้าสถานีตำรวจภูธรอำเภอเมืองบุรีรัมย์ ก็ได้กรุณาเล่าให้ฟังเหมือนกันว่า สมัยเมื่อคุณวิเชียรยังเป็น ตชด. ประจำอยู่ที่อำเภอบ้านกรวด จังหวัดบุรีรัมย์ ปี พ.ศ. ๒๕๐๗ – ๒๕๐๘ เห็นจะได้ เคยมีลูกน้องคนหนึ่งของคุณวิเชียรมีความเชื่อมั่นในมงคลวัตถุของหลวงปู่สุข ถึงกับเคยแอ่นอกท้าทายให้เพื่อนยิงด้วยปืนลูกซอง เพื่อนทนคำท้าทายไม่ได้ เลยยิ่งเอาด้วยปืนลูกซองดังกล่าว ปรากฏว่า เสื้อที่สวมใส่พรุนไปด้วยรอยกระสุน แต่ไม่ปรากฏว่าบาดแผลบนร่างของผู้ถูกยิงเลยผู้ถูกยิ่งยังคุยให้ฟังอีกด้วย ว่า ในขณะที่ถูกยิ่งมีความรู้สึกเหมือนใครเอาทรายมาซัดใส่เท่านั้น ไม่รู้เจ็บแต่อย่างใด คุณวิเชียรจึงเป็นผู้หนึ่งซึ่งมีความเชื่อมั่นและนับถือมงคลวัตถุของหลวงปู่ สุขมาก เพราะจากการที่เคยเป็น ตชด. ประจำอยู่ในพื้นที่ซึ่งต้องมีการปะทะกันกับ ผกค. อยู่เสมอ คุณวิเชียรพบว่าผู้ซึ่งมีมงคลวัตุของหลวงปู่อยู่ในครอบครอง ไม่เคยเสียชีวิต หรือรับบาดเจ็บจากการปะทะกับ ผกค. เลย
สมัยเมื่อหลวงปู่สุขท่านยังมีชีวิตอยู่ คุณวิเชียรเคยนำแผ่นทองแดงไปให้หลวงปู่ท่านลงตะกรุดให้ซึ่งหลวงปู่ท่านก็ลง ให้ในทันที โดยท่านจารอักขระลงบนแผ่นทองแดงกันเดี๋ยวนั้น เสร็จแล้วก็ม้วนส่งให้ดูแล้วก็ไม่มีพิธีรีตองอะไร ที่จะชวนให้เลื่องถือว่าจะมีความศักดิ์สิทธิ์ แต่เมื่อมีเพื่อนคนหนึ่งมาขอของดีจากคุณวิเชียร คุณวิเชียรได้มอบตะกรุดดังกล่าวให้ไป บุคคลดังกล่าวมีอาชีพขับรถยนต์โดยสารวิงระหว่างจังหวัด วันหนึ่งขับรถยนต์โดยสารซึ่งไม่มีผู้โดยสาร จะกลับบ้านพักก็เกิดอุบัติเหตุ รถยนต์โดยสารที่ขับไปขนกับรถบรรทุกทรายที่แถวบ้านยาง อำเภอเมือง จังหวัดบุรีรัมย์อย่างจังจน หน้ารถแหลกไม่มีชิ้นดี แต่บุคคลดังกล่าวกลับไม่ได้อันตรายหรือบาดเจ็บใด ๆ เลย เชื่อว่าตะกรุดของ หลวงปู่สุขที่เขาพกติดตัวอยู่เพียงดอกเดียวช่วยคุ้มครองไว้


4#
 เจ้าของ| โพสต์ 2017-6-3 17:33 | ดูเฉพาะโพสต์สมาชิกนี้
กำนันคนดังโดนระเบิด ผกค. ไม่ตาย
กำนันประสิทธิ์ พัลวัล กำนันคนดังของตำบลละหานทราย อำเภอละหานทราย จังหวัดบุรีรัมย์ซึ่งเคยเป็นข่าวทางหน้าหนังสือพิมพ์รายวันมาแล้ว เมื่อประมาณปลายปี พ.ศ. ๒๕๒๑ เรื่องถูกกับระเบิดของ ผกค. แต่ไม่ตายเพราะคงกระพัน กรุณาเล่าให้ฟังถึงอนุภาพแห่งมงคลวัตถุในหลวงปู่สุข ที่ช่วยคุ้มครองชีวิตในครั้งนั้นว่า ในสมัยนั้นตนนอกจากจะเป็นกำนันแล้ว ก็ยังเป็น อส. อีกด้วย โดยประจำอยู่ฐานบ้านป่าไม้สหกรณ์โนนดินแดงซึ่งปัจจุบันได้เปลี่ยนชื่อฐาน เป็น ฐานอุดม เพื่อเป็นเกียรติแก่ จ.ส.ต.อุดม ป้อมจัตุรัส ซึ่งเป็นเจ้าหน้าที่ประจำอยู่ ณ ฐานบ้านดังกล่าว และได้เสียชีวิตในขณะที่ปฏิบัติหน้าที่ ดังเหตุการณ์ซึ่งจะได้เล่าสู่กันฟังดังต่อไปนี้
วันนั้นถ้าจำไม่ผิด เป็นวันหนึ่งในปลายเดือนพฤศจิกายน พ.ศ. ๒๕๒๑ กำนันพร้อมด้วยเพื่อน อส. อีก ๔ คน และ จ.ส.ต.อุดม ป้อมจัตุรัส ได้ออกลาดตระเวนตามปกติ ขณะเมื่อออกลาดตระเวนตามปกติระยะทางห่างจากฐานที่ตั้งประมาร ๒ กิโลเมตร ก็พบว่าในเส้นทางที่จะเดินผ่านมีขอนไม้ขนาดใหญ่ขวางทางเดินอยู่ กำนันซึ่งเดินนำหน้าจึงก้าวข้ามขอนไม้ดังกล่าวไปก่อน แล้วตามติดด้วย อส.แจ่ม สุโขพันธุ์ ปรากฏว่า ทั้งกำนัน และ อส.แจ่ม ก้าวข้ามขอนไม้มาโดยไม่มีอะไรเกิดขึ้นแต่พอถึงคนที่สามซึ่งได้แก่ จ.ส.ต.อุดม ก้าวข้ามในตำแหน่งเดียวกันกับที่กำนัน และ อส.แจ่ม ก้าวข้าม เท่านั้นเองก็เกิดเสียงระเบิดดังสนั่น อส.อีกสองคนซึ่งอยู่ด้านหลังเห็นเหตุการณ์ ตอน
จ.ส.ต.อุดม เหยียบถูกกับระเบิดที่ผกค.ลอบวางไว้ ได้เล่าให้ฟังในภายหลังว่า เห็นร่างของ จ.ส.ต.อุดม ลอยขึ้นไปจากพื้นสูงหลายเมตรทีเดียวเมื่อสิ้นเสียงระเบิดกำนันหันกลับไปดูก็ พบในตำแหน่งที่กำนันและ อส.แจ่มเหยียบย่ำผ่านมานั้นเกิดเป็นหลุมขนาดใหญ่มีเส้นผ่าศูนย์กลางประมาณ เมตรเศษ ได้ยินเสียงร้องของ จ.ส.ต.อุดม ร้องขึ้นมาจากหลุมดังกล่าวขอให้ช่วยพวกตนซึ่งไม่ถูกระเบิดจึงได้เข้าไปช่วย ดึงร่างของ จ.ส.ต.อุดม ขึ้นมาจากหลุมดังกล่าวแล้วกำนัน และ อส.คู ปานใจสำ หนึ่งใน อส. ที่อยู่ในที่เกิดเหตุด้วย จึงได้ช่วยกันหามร่างของ จ.ส.ต.อุดมเพื่อนำกลับฐานที่ตั้งส่งโรงพยาบาลต่อไป โดยกำนันหามทางด้านศีรษะ ส่วน อส.คู อยู่ยังผลให้ทั้งคนเจ็บและคนหามกระดอนกระเด็นไปคนละทิศละทาง จ.ส.ต.อุดม นั้นบาดเจ็บสาหัส หลังจากเกิดเหตุแล้ว ต้องเข้าพักรักษาตัวอยู่โรงพยาบาลถึงหนึ่งปีเศษ และต้องเปลี่ยนโรงพยาบาล ที่ทำการรักษาถึงสามแห่งมีเพียงกำนันประสิทธิ์คนเดียวเท่านั้น ที่ถูกระเบิดเข้าอย่างจังเหมือนกัน
จนร่างกระเด็นไปไกลถึงสี่ห้าเมตรและมีเศษสะเก็ดระเบิดติดตามตัวเต็มไปหมด แต่กลับไม่เป็นอะไรเลย ไปถึงโรงพยาบาลแพทย์ เพียงแต่เขี่ยสะเก็ดระเบิดตามร่างกายออกและเอายาแดงทาให้เท่านั้น แล้วก็ให้กลับมาพักรักษาแผลซึ่งมีสภาพเป็นรอยยางบอนเท่านั้นที่บ้าน ปรากฏว่าทายาแดงอยู่เพียงไม่กี่วันแผลที่ถูกสะเก็ดระเบิดก็แห้งตกสะเก็ดหาย สนิทนับเป็นเรื่องที่อัศจรรย์แก่ผู้ซึ่งพบเห็นหรือทราบเหตุการณ์มาก ที่กำนันประสิทธิ์ ถูกกับระเบิดแต่กลับไม่ได้รับอันตรายจากระเบิดเลยเพราะสะเก็ดของมันเพียงแต่ ติดอยู่ตามผิวหนังกำนันเท่านั้น กำนันเล่าว่าในขณะเมื่อถูกระเบิดนั้น มีความ รู้สึกว่า เหมือนกับถูกไก่จำนวนมากมารุมจิกตามตัวเท่านั้น และในวันที่เกิดเหตุกำนันมีแต่เพียง เหรียญรุ่นแรกและผ้ายันต์ของ หลวงปู่สุข พกติดตัวอยู่เท่านั้น และในกลุ่มของผู้ซึ่งออกลาดตระเวนในวันที่เกิดเหตุ ก็มีกำนันและ อส. แจ่ม สุโขพันธุ์ เท่านั้น ที่มีมงคลวัตถุของหลวงปู่สุข พกติดตัวอยู่เท่านั้น และในกลุ่มของผู้ซึ่งออกลาดตระเวนในวันที่เกิดเหตุ ก็มีกำนันและ อส.แจ่ม สุโขพันธุ์ เท่านั้น ที่มีมงคลวัตถุของหลวงปู่สุขพกติดตัว จึงปรากฏว่าในครั้งแรกที่กำนันและ อส.แจ่ม ก้าวข้ามขอน ไม่เหยียบลงในตำแหน่งเดียวกับ จ.ส.ต.อุดม ย่างเท้าเหยียบลงในภายหลัง ระเบิดที่ ผกค. ลอบวางไว้ไม่ระเบิด เชื่อว่าคงเป็นอานุภาพของมงคลวัตถุในหลวงปู่ท่านช่วยคุ้มครองไว้ เพราะทั้งสองต่างก็มีมงคลวัตถุของหลวงปู่สุข ติดตัว อยู่ดังกล่าว
รอดตายดั่งปาฏิหาริย์
ประสบการณ์จริงของครอบครัว จรเอ้กา กำนันบุญเสริม – นางสมบูรณ์ จรเอ้กา อดีตนายกเทศมนตรี ตำบลละหานทราย และ นางจิณณทัต แสงงาม บุตรสาว เล่าถึงประสบการณ์และเหตุการณ์จริงที่เกิดขึ้น และรอดชีวิตดังปาฎิหาริย์ มีความเชื่อมั่นและศรัทธา หลวงปู่สุข ธมฺมโชโต อย่างสูงยิ่ง
กำนันบุญเสริม เล่าถึงในอดีตช่วงชีวิตดำรงตำแหน่งกำนัน ตำบลละหานทราย อำเภอละหานทราย ขณะนั้นยังมีภัยของลัทธิคอมมิวนิสต์ กำลังตำรวจ ทหาร อาสาสมัคร และ ต.ช.ด. ร่วมกันกดดันและปราบปราม พวก ผ.ก.ค. อย่างหนัก บาดเจ็บล้มตายเป็นจำนวนมาก กำนันเคยถูก ผ.ก.ค.ดักซุ่มยิ่งหลายครั้ง แต่ก็รอดชีวิตมาได้ เพราะบารมีของหลวงปู่สุขคุ้มครอง กำนันบุญเสริมเป็นลูกศิษย์ และเป็นกรรมการวัดโพธิ์ทรายทอง อุปถัมภ์วัดมาโดยตลอด เพราะบ้านตั้งอยู่ตรงข้ามวัดในปี พ.ศ.๒๕๓๖ นางสมบูรณ์ จรเอ้กา อดีตนายกเทศมนตรีตำบลละหานทราย พร้อมด้วยบุตรสาว นางจิณณทัต แสงงามและหลานสาวอายุ ๖ – ๗ ขวบ เดินทางโดยรถยนต์ปิคอัพ ไปอำเภอแก่งคอยจังหวัดสระบุรี เพื่อรับหลานชาย ออกเดินทางเวลา
๑๔.๐๐ น. ในวันเดินทาง นางจิณณทัต แสงงาม มีลางสังหรณ์ไม่ดีว่าอาจจะเกิดเหตุการณ์อะไรสักอย่าง แต่ก็จะทำใจระลึกถึงหลวงปู่สุขให้ช่วยคุ้มครอง คุณแม่ได้ห้อยหลวงปู่สุข รูปหล่อลอยองค์ ส่วนตัวนางจิณณทัต ห้อยเหรียญหลวงปู่สุข เมื่อเดินทางถึงอำเภอปากช่อง จังหวัดนครราชสีมา รถติดไฟแดงทำให้รถปิคอัพเบรคจอด นางจิณณทัต และบุตรสาวนั่งกระบะหลังศีรษะได้กระแทกกระจก ทำให้มองไปข้างหน้าเห็น รูปปู่สุขติกอยู่ที่รถ ก็อธิษฐานให้เดินทางครั้งนี้ปลอดภัย หากมีเหตุการณ์อะไรเกิดขึ้นก็ขอให้ให้เหตุหนักเป็นเบาและเมื่อรถเคลื่อนผ่าน ไฟแดงไปถึงหน้า.โรงพยาบาลปากช่องนานา เหตุการณ์ไม่คาดฝันก็เกิดขึ้น กล่าวคือ รถยนต์คันหน้าชะลอความเร็วและจอดเพื่อเลี้ยวเข้าโรงพยาบาล รถยนตืปิคอัพของนางจิณรทัตก็ต้องจอด แต่รถพ่วง ๑๘ ซึ่งวิ่งตามมากลับไม่ชะลอความเร็ว แต่พุ่งตรงเข้าหารถของของนางจิณณทัต ในขณะนั้นนางจิณณทัตและบุตรสาว ที่นั่งข้างหลังตกใจ และกำสร้อยเหรียญหลวงปู่สุขแน่นพร้อมร้องไห้ “หลวงปู่ช่วยด้วย “
ได้ยินเสียงโครมนางจิณณทัต และบุตรสาวกระเด็นออกจากรถยนต์ไปตกกลางถนน รถบรรทุกพ่วง ๑๘ หักพวงมาลัยพุ่งลงข้างทาง ชนต้นไม้ พลิกคว่ำเสียหาย รถยนต์ปิคอัพของนางจิณรทัต ถูกแรงชนอัดกับรถคันข้างหน้าเสียหายยับเยิน ประชาชนที่เห็นเหตุการณ์ได้มาเข้าช่วยแจ้งตำรวจให้มาช่วยงัดรถ เพื่อช่วยคุณแม่ นางสมบูรณ์ จรเอ้กา และคนขับรถออกจากตัวรถ แต่เป็นที่น่าแปลก เมื่องัดรถจนสามารถเอาคนทั้งสองออกมาได้ ปรากฏว่าบุคคลทั้งสองไม่เป็นอะไรเลย นางจิณณทัตและบุตรสาวก็ไม่เป็นอะไรเลย มีแต่อาการตกใจกลัวกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น ตำรวจได้นำตัวคนขับรถบรรทุกพ่วง ๑๘ ล้อ ไปดำเนินคดี คนขับรถบรรทุกยังไม่สร่างจากยาบ้าได้ทราบจากตำรวจเล่าให้ฟังว่า คนขับรถ บรรทุกพูดว่า “ ไม่รู้ว่าใครมาจับมือหักพวงมาลัยให้เลี้ยวรถลงข้างทาง “ การดำเนินคดีและบริษัทประกันภัยก็ช่วยเหลือเป็นอย่างดี
จากเหตุการณ์ครั้งนั้น ทำให้ ครอบครัวจรเอ้กา ต่างศรัทธาและยึดมั่นใน หลวงปู่สุข ธมมโชโต ยิ่งขึ้นอย่างไม่รู้เลือน ด้วยบารมีของหลวงปู่สุข จึงทำให้รอดชีวิตมาอย่างปาฏิหาริย์
ขอบพระคุณท่านเจ้าของเรื่องและภาพ
แอพเกจิ – AppGeji
——————————————————————————-
ติดตามเรื่องราวครูบาอาจารย์ได้เพิ่มเติมที่
แอพเกจิ Facebook: www.facebook.com/appgeji

5#
 เจ้าของ| โพสต์ 2017-6-3 17:34 | ดูเฉพาะโพสต์สมาชิกนี้

วาจาสิทธิ์หลวงปู่สุข สั่งสอนโจร..ริอาจมาขโมยของในงานวัด!! ฤทธิ์อภิญญาหลวงปู่สุข วัดโพธิ์ทรายทอง พระเถราจารย์ผู้มีตบะบารมีแก่กล้า
กิตติคุณความศักดิ์สิทธิ์ของหลวงปู่สุข สมภารแห่งวัดโพธิ์ทรายทอง จังหวัดบุรีรัมย์ เป็นที่เลื่องลือไปไกล ยิ่งในช่วงปัจฉิมวัยของหลวงปู่ กล่าวกันว่า “ลานวัดโพธิ์ทรายทอง ไม่เคยว่างเว้นจากผู้คน” นี้ก็เป็นสิ่งที่แสดงให้เห็นถึงบุญบารมีของหลวงปู่สุขที่ท่านได้อบรมสั่งสมมาตั้งแต่อดีตชาติและปัจจุบันสมัย เริ่มแต่หันหน้าเข้าสู่ร่มเงาแห่งพระศาสนา อุปสมบทเป็นพระภิกษุ ปรากฏนามฉายา ว่า “ธัมมะโชโต ซึ่งแปลได้ใจความว่า ผู้เจริญรุ่งเรืองโชติช่วงในธรรม“ วันนี้ (ตำนานเล่าขานพระผู้ทรงฌานอภิญญาครูบาอาจารย์ผู้เรืองวิชาอาคม) จะขอนำเอาเรื่องราวเล่าขานถึงอิทธิปาฎิหาริย์ตบะบารมีหลวงปู่สุข มาเล่าสู่กันฟัง..เพื่อเป็นประโยชน์แก่อนุชนรุ่นหลังผู้ใคร่ต่อการศึกษาเรียนรู้ต่อไป…และเพื่อเป็นเรื่องเตือนสติให้รู้ถึงบาปบุญคุณโทษ ว่ามีอยู่จริง
ย้อนกลับไปเมื่อครั้งที่หลวงปู่สุข ยังดำรงธาตุขันธ์อยู่ เวลาที่วัดโพธิ์ทรายทอง มีงานบุญ ลูกศิษย์ลูกหาและพุทธศาสนิกชนมากมายจากทั่วสารทิศต่างพากันเดินทางมาร่วมงานบุญที่วัด และก็มีผู้คนจำนวนไม่น้อยที่ถนัดและมีความสามารถในด้านต่างๆ ปวารณาตนช่วยกิจการงานวัดในการบุญแต่ละครั้ง เพราะด้วยความศรัทธาในบุญบารมีของหลวงปู่สุข สมภารผู้มีตบะบารมีแก่กล้าแห่งวัดโพธิ์ทรายทอง กล่าวถึงกลุ่มแม่ครัวจากต่างถิ่นกลุ่มหนึ่ง เมื่อทราบข่าวว่าที่วัดหลวงปู่มีงานบุญ ก็ร่วมตัวกันนำข้าวปลาอาหาร เดินทางมาช่วยงานหลวงปู่ที่วัด ด้วยการเป็นแม่ครัวทำอาหารเลี้ยงแขกในงาน
พอตกเย็นเมื่อถึงเวลาอาบน้ำ คณะแม่ครัวกลุ่มนี้ ก็พากันเก็บสิ่งของสัมภาระ กระเป๋าสตางค์และเครื่องใช้สอยต่างๆ กองไว้ร่วมกัน แล้วก็พากันเข้าไปอาบน้ำในห้องน้ำ เวลาผ่านไปนานพอสมควร เมื่อคณะแม่ครัวพากันอาบน้ำเสร็จ แล้วกลับมาดูที่เก็บของ ที่พวกตนได้เก็บไว้ แต่ปรากฏว่า (กระเป๋าสตางค์และของมีค่าของทุกคนได้อันตรธานหายไป !!!)
ข่าวโจรขโมยกระเป่าสตางค์ของคณะแม่ครัวกลุ่ม ได้ยินไปเข้าหูทางคณะกรรมการและผู้ใหญ่บ้าน ทางคณะกรรมการจึงได้พาคณะแม่ครัวเข้าไปกราบเรียนเรื่องราวให้หลวงปู่สุขทราบ (แม่ครัวบางคนก็ถึงกับร้องห่ม ! ร้องไห้! ด้วยทรัพย์สินของตนที่สูญหายไป ถ้านับรวมสร้อยคอทองคำและเงินสด ก็เป็นเงินจำนวนไม่น้อย!! )
พอเข้าไปกราบหลวงปู่สุข และเล่าเรื่องให้ท่านทราบ หลวงปู่ท่านก็เอ๋ยปากบอกว่า (ของมันไม่หายไปไหนหรอก มันยังอยู่ในวัดนี้แหละ!! อย่าร้องไห้ไปเลย ) แล้วหลวงปู่ท่านก็ให้พวกโยมแม่ครัวนำทางท่านไปชี้ที่วางกระเป๋าสตางค์ แล้วหลวงปู่สุขก็เอาฝามือตบลงพื้นอย่างสุดแรง!! ปากก็พูดขึ้นด้วยน้ำเสียงอันดังว่า (กระเป่ามันไม่ไปไหน ใครเอาไป มันต้องเอามาคืน !! )
พอเช้าวันรุ่งขึ้น ปรากฏว่ามีชาวบ้านต่างถิ่น มาอยู่ได้กุฎิของหลวงปู่สุข นั่งกอดกระเป่า ปากก็เอาแต่ร้องว่า ( เข็ดแล้วๆ ไม่เอาแล้ว! ผมกลัวแล้ว! ต่อไปผมจะไม่ทำอีกแล้วครับ ) ชาวบ้านต่างก็พากันมามุงดูหน้า คณะกลุ่มแม่ครัวที่กระเป่าหาย เมื่อได้ยินข่าวก็รีบพากันมาดู เมื่อเห็นกระเป๋าในมือของหัวขโมย ก็จำได้ทันทีว่านั้น คือกระเป่าของตน
ฝ่ายไอหัวขโมย ก็ยังไม่หยุดบ่นเพ่อ เหมือนคนเสียสติเป็นบ้า จนหลวงปู่สุขท่านลงมาดูแล้วเอาน้ำมนต์พรมให้ถึงได้สติ กลับคืน แล้วโจรนั้นก็ก้มลงกราบขอขมาหลวงปู่ และขอขมาเจ้าทรัพย์ หลวงปู่ท่านก็สั่งสอน ว่า (ต่อไปนี้อย่าได้คิดทำอีก ทรัพย์สินของใครๆเขาก็ห่วงแหน ) ชาวบ้านที่มามุ่งดู และทางคณะกรรมการต่างก็อยากให้แจ้งตำรวจ แต่ด้วยเมตตาธรรมของหลวงปู่ท่านจึงไม่ให้แจ้งความดำเนินคดีแต่อย่างใด และท่านคงเห็นว่า (ไอโจรคนนี้ คงจะเข็ดหลาบไปจนตายแล้วกระมัง)
ส่วนไอ่โจรขโมย เล่าว่า เมื่อเขาขโมยเอากระเป๋าไปแล้ว พอเดินออกจากวัด ปรากฏว่าเป็นป่าทึบ เดินไปทางไหนก็วนกลับมาที่เดิม หาทางออกไม่เจอ!! ตนเดินอยู่หลายรอบจนเกือบสว่าง จึงปรากฏมีพระแก่ๆรูปหนึ่งมาบอกว่า ( ให้เอาของไปคืนเจ้าของเขาเสีย!!) แล้วพระรูปนั้นก็เดินหายไป
เรื่องเล่าขานนี้เป็นอีกหนึ่งตำนาน ที่แสดงให้เห็นถึงตบะบารมี และวาจาสิทธิ์ของหลวงปู่สุข วัดโพธิ์ทรายทอง ซึ่งท่านเป็นพระเถราจารย์ผู้มีตบะบารมีแก่กล้า ทั้งพระเวทย์พุทธาคมก็เข้มขลังยิ่งนัก เล่ากันว่า เวลาคนเดินทางไปกราบท่าน และขอของดีจากท่าน หลวงปู่ท่านจะหยิบจับของที่อยู่ใกล้ตัวให้ เช่นก้านธูป หัวไม้ขีด และรากยา เป็นต้น แต่ทว่าของที่ได้จากหลวงปู่สุขไป ล้วนเข้มขลังศักดิ์สิทธิ์ทุกชิ้น บังเกิดอิทธิปาฎิหาริย์มากมาย เอาไว้วันหน้า เมื่อมีเวลา “ตำนานเล่าขานพระผู้ทรงฌานอภิญญาฯ” จะนำเรื่องราวของหลวงปู่สุขมาเล่าสู่กันฟัง อีก โปรดรอติดตาม…..
เขียน/เรียบเรียงโดย : ตำนานเล่าขานพระผู้ทรงฌานอภิญญาครูบาอาจารย์ผู้เรืองวิชาอาคม
แอพเกจิ – AppGeji

ขออภัย! คุณไม่ได้รับสิทธิ์ในการดำเนินการในส่วนนี้ กรุณาเลือกอย่างใดอย่างหนึ่ง ลงชื่อเข้าใช้ | ลงทะเบียน

รายละเอียดเครดิต

ตอบกระทู้ ขึ้นไปด้านบน ไปที่หน้ารายการกระทู้