ตั้งให้เราเป็นเว็บแรกที่คุณเลือก เก็บเราไว้เป็นเว็บโปรด
สมัครสมาชิก ได้มากกว่าที่คุณคิด เข้าสู่ระบบ
ดู: 7567
ตอบกลับ: 47
สั่งพิมพ์ ก่อนหน้า ถัดไป

ยาวปาย.ลวกพี่ !!!!!! Like

[คัดลอกลิงก์]







47#
 เจ้าของ| โพสต์ 2015-7-14 09:07 | ดูเฉพาะโพสต์สมาชิกนี้

46#
 เจ้าของ| โพสต์ 2015-1-7 08:05 | ดูเฉพาะโพสต์สมาชิกนี้



ขอบคุณครับกัปตัน
44#
 เจ้าของ| โพสต์ 2014-12-1 12:29 | ดูเฉพาะโพสต์สมาชิกนี้


“เราเรียนรู้ที่จะให้”

ให้คนอื่นไม่ใช่เพราะเรา

มีเหลือมากมาย

แต่เรียนรู้ที่จะให้เพราะ รู้ดีว่า

“การไม่มีมันเป็นอย่างไร?”










43#
 เจ้าของ| โพสต์ 2014-10-14 17:48 | ดูเฉพาะโพสต์สมาชิกนี้



มนุษย์นี่หนา..ช่างประหลาดแท้

สาระวัน สาละวน อยู่ได้

ขอบคุณครับ
41#
 เจ้าของ| โพสต์ 2014-10-6 09:35 | ดูเฉพาะโพสต์สมาชิกนี้






เรือ...ที่นายช่างต่อดีแล้วอย่างเข้มแข็ง เมื่อถูกคลื่นกระทบ ไม่เสียหายฉันใด
จิตของบุคคลใดเมื่อฝึกฝนให้ดีแล้ว คลื่นของกิเลสกระทบเข้า ย่อมไม่หวั่นไหว ก็ฉันนั้น

)







40#
 เจ้าของ| โพสต์ 2014-9-19 06:24 | ดูเฉพาะโพสต์สมาชิกนี้




39#
 เจ้าของ| โพสต์ 2014-8-29 15:04 | ดูเฉพาะโพสต์สมาชิกนี้
แก้ไขครั้งสุดท้ายโดย Sornpraram เมื่อ 2014-8-29 15:10


กระโถนรองรับอารมณ์ ขากถุย..มาได้เลยครับ ไม่ต้องเกรงใจ






38#
 เจ้าของ| โพสต์ 2014-8-28 06:51 | ดูเฉพาะโพสต์สมาชิกนี้


                 ชีวิตคนเรามีอะไรมากมายที่ผ่านเข้ามาให้ซึมซับรับรู้

    ในชีวิตคนเรามีผู้คนมากมายที่ผ่านเข้ามาให้รู้จักมักคุ้น
    แต่ในผู้คนมากมายเหล่านั้น
    อย่างน้อยคงต้องมีใครบางคนที่ทำให้เรารู้สึก "ไม่ธรรมดา"
    ที่จะนึกถึง เรียกว่าเป็น "ความพิเศษ"
    ที่เราจะยกเว้นเอาไว้จากความปกติทั่วไปของจิตใจ
    ก็ในเมื่อคำว่า "พิเศษ" หมายถึงความจำเพาะ ความแปลกแยก ความดีงาม ความอบอุ่นในหัวใจ
    กระนั้นทำไมเราไม่ปฏิบัติต่อเขาให้ตรงกับที่ใจคิด



           ให้ "ความรู้สึกดีดี" จากจิตใจที่ดีดี
           ให้ "ความอาทรถึง" จากจิตใจที่นึกถึง
           ให้ "ความห่วง" จากจิตใจที่เป็นห่วง
           ให้ไปเถอะ ให้ไปอย่างดีดี แต่มี "สติ"
           ให้ไปเถอะ ให้ไปอย่างอบอุ่น แต่ไม่ "คุกรุ่น"
           ให้ไปเลย ให้ไปเท่าไหร่ก็ได้ แต่เมื่อให้ไปแล้วต้อง "ไม่ร้อนรุ่มกลัดกลุ้ม"




    และหากเมื่อใดจิตใจอาจระส่ำระสาย สะดุดกับอะไรขึ้นมาบ้าง
    ก็จงหยุดพักตรึกตรอง อย่าปล่อยให้พายุอารมณ์โถมพัด
    "สิ่งดีดี" จนกระจัดกระจาย
    เพราะ "การให้ความหมาย" ไม่ใช่
"การตั้งความหวัง"
    คนสองคนให้ความหมายซึ่งกันและกัน แต่คนสองคน
    "จะไม่ตั้งความหวังในกันและกัน"
    เพราะการตั้งความหวังมักนำพาซึ่ง "การเรียกร้อง"
    "ความอยากเป็นเจ้าข้าวเจ้าของ" โดยที่ไม่รู้ตัว
    มันร้อนนัก หนาวนัก และไม่เป็นสุข
    เราต้องไม่ลืมปรับอุณหภูมิจิตใจเอาไว้ที่องศาอุ่นๆ
    หากเริ่มรู้สึกตัวว่า ความร้อนเริ่มทวีขึ้น เราต้องค่อยๆ
    เดินออกมาสูดอากาศเย็น
    หากตรงกันข้ามเราก็ต้องหลบเร้นจากความหนาวมาหาไอแดดเช่นกัน
    และอย่าลืมว่า
"ความพิเศษ"
    ไม่ได้จำกัดว่าจะต้องเป็นพิเศษมากหรือพิเศษสุด
    หรือพิเศษอย่างยิ่งในคนคนเดียว
*
   
ทั้งเราและเขาอาจจะมีคนพิเศษในวิถีชีวิตได้หลายลักษณะ
    พิเศษในเรื่องนั้น พิเศษในเรื่องนี้
    ในเมื่อหัวใจเป็นของเรา
    เราก็ย่อมเลือกให้ความพิเศษกับใครก็ได้

ที่เราจะไม่ต้องแลกกับความทุกข์อย่างพิเศษกลับมา
ขออภัย! คุณไม่ได้รับสิทธิ์ในการดำเนินการในส่วนนี้ กรุณาเลือกอย่างใดอย่างหนึ่ง ลงชื่อเข้าใช้ | ลงทะเบียน

รายละเอียดเครดิต

ตอบกระทู้ ขึ้นไปด้านบน ไปที่หน้ารายการกระทู้