๐oOแรกพบประสบพักตร์Oo๐

chakpetch

เห็นแต่ชาวบ้านมารุมดูกันมาก ถ้าล้อมผ้าเก็บเงินคงจะได้มาก! ฝรั่งมันยังมาดูเลย   หลวงปู่ท่านตอบ       โอ้..โห.. ดังไปไกลถึงเมืองนอกเลย..หรือ..ครับ ?  ไม่ใช่ด๊อก...ฝรั่งมันมาได้เมียแถวนี้ เมียมันพามาดู!  แล้วชาวบ้านเขาเห็นเป็นอะไรหรือครับ หลวงปู่?  เห็นเขาว่าเป็นงูใหญ่ๆบ้างเห็นเป็นปลาตัวใหญ่ๆบ้าง  

      เอ๊า...ไป!...เดี๋ยวหลวงปู่จะพาไปดูที่สระน้ำ หลวงปู่ท่านลุกขึ้น และเดินนำหน้า ซึ่งผมก็ลุกตามและได้เดินไปติดกับหลวงปู่ ไม่ถึง 2 นาที  หลวงปู่กับผม ก็มายืนที่ขอบสระ ในวันเวลานั้น น้ำในสระ "ใส...สงบ...นิ่ง"  กว่าปกติที่เคยเป็น จนสามารถมองทะลุลงไปเห็น ปลาแหวกว่ายในวารีได้อย่างถนัดตา เมื่อผมเห็นโอกาส ที่จะได้คำตอบมาเฉลยความใคร่รู้อยู่แค่เอื้อม ก็  "รุก"  ต่อทันที    หลวงปู่ครับ.....ที่ชาวบ้านเขาเห็นกัน เป็นงูโผล่ขึ้นมาบนผิวน้ำเลยเหรอ...ครับ?  ไม่...ด๊อก  เขาเห็นอยู่ใต้ผิวน้ำ เป็นเงาลางๆ  แล้วสรุปว่าสิ่งนี้มีมานานแล้ว หรือว่ามีคนทำไว้ ครับ? (เป็นที่สุดแห่งคำถาม) และผมก็รอลุ้นคำตอบจากหลวงปู่  ท่านหันมามองหน้าผม อยู่สักพักก่อนที่จะย้อนถามผมขึ้นมาว่า  "แล้ว...โยมว่าเกิดขึ้นเอง หรือ ทำขึ้นมาล่ะ? ผมก็เลยรีบตอบหลวงปู่ไปว่า  ถ้าสิ่งนี้เกิดขึ้นเอง แสดงว่า เขามีบารมีมากพอ ที่สามารถแสดงฤทธิ์ได้อย่างน่า...ทึ่ง ครับ!   แต่ถ้าเป็นฝีมือมนุษย์สร้างสรรค์ขึ้นมา ต้องถือว่า คนๆ นั้น  ต้องไม่ธรรมดา ต้องเป็น  "คนเหนือเทวดา"  อย่างแน่นอน  ใช่..ไหมครับหลวงปู่!

         เมื่อหลวงปู่ท่านเห็นผมตอบเช่นนี้  ท่านหัวเราะชอบใจใหญ่  ก่อนที่จะถามผม อย่างผู้รู้แจ่มแจ้งในฌานวิสัยอีกว่า "ในเมื่อเองรู้เรื่องทั้งหมดดีแล้วแต่ต้น แล้วจะมาถามหลวงปู่...ทำไม...อีก"  หมายความว่าหลวงปู่เป็นคนทำขึ้น หรือครับ?  หลวงปู่ท่านพยักหน้า แทนคำตอบ  ผมก็เลยโล่งอก ที่ความสงสัยได้ลดลงไปอีกข้อ  หลวงปู่ชื่นท่านได้มองลงไปในน้ำที่ใส สะอาด สงบ นิ่ง  ก่อนที่จะพูดขึ้นมาว่า  "จิตกับน้ำ  ก็คล้ายๆกัน  จิตที่ยังไม่ได้ฝึก ก็เหมือนน้ำขุ่นที่เต็มไปด้วยคลื่น กำหนดดูอะไรก็มืดมัว  ส่วนจิตที่ฝึกมาดีแล้ว มันเหมือนน้ำใสในเวลานี้  จะกำหนดดูอะไร ก็รู้ ก็เห็น"  เป็นคำพูดลอยๆ ที่ออกมาจากปากหลวงปู่ แต่มิใช่คำพูดลอยๆ ที่ไร้สาระ มันแฝงธรรม ให้ผมรับรู้ และน้อมนำไปพิจารณา   หลวงปู่ท่านได้พูดขึ้นมาอีกว่า "เมื่อคืน  แปล๊ก...แปลก...เห็นเด็กใส่ชุดขาวมันนั่งสมาธิ โดนยุ่งเจ้ากรรม นายเวร มารุ่มกัด หลวงปู่สงสารมัน เลยเอาพัดไล่ยุ่งให้"

         หลวงปู่ท่านหันมามองหน้าผม พร้อมกับอมยิ้ม   ผมได้แต่ยืนนิ่งเงียบ ไร้คำพูด ใดๆ ในเวลานั้น   หลวงปู่กับผมสบตาอย่างรู้กัน "มันเป็นดั่งภาษาสวรรค์ ที่สองเรานั้นรู้กันก็พอ"

chakpetch

หลวงปู่ครับ....วันนั้น  หลวงปู่จะทราบไหมครับ ว่าหลวงปู่ได้ "ตอกตรึง ตะปู แห่งศรัทธาไว้กลางใจผม สะจนมิดเล่ม"  และผมยังเชื่อสนิทใจว่า  "ตะปูแห่งศรัทธา" ของหลวงปู่ชื่น ยังไม่สิ้นมนต์ขลัง ยังคงความศักดิ์สิทธิ์

          ปัจจุบัน  ตะปูยังคงแผลงฤทธิ์ ลุกลามใหญ่โต ตอกตรึงดวงใจศิษย์อีกมากมาย ไปอีกนานแสนนานครับ ถึงแม้ ไม่เคยเห็นหน้าหลวงปู่ก็เถอะ ก็ไม่อาจหลีกหนี  ตะปูแห่งศรัทธา   นี้ไปได้  สักพักท่านก็ชักชวนผม กลับไปยังห้องรับแขก วี ไอ พี   ณ จุดเดิม   ระหว่างเดินกลับ  หลวงปู่ได้พูดขึ้นมาว่า   อีกไม่ถึง 10 นาที เดี๋ยวจะมีคนมาหา  มาอย่างไรครับ?   ผมถาม...มารถกะบะ...หลวงปู่ตอบ...สีอะไรครับ?  สีเขียว...หลวงปู่ตอบ   มากี่คนครับ...หลวงปู่มองหน้าผม  ท่านคงจะรำคาญ  ตอนนี้ท่านตอบเสียชุดใหญ่ไม่ต้องให้ผมถามอีก   มา 5 คน  ผู้หญิง 2  ชาย 3  หมายเลขทะเบียนรถ...........(จำไม่ได้)   จังหวัดนครราชสีมา   เมื่อมาถึงที่รับแขก หลวงปู่ท่านได้เดินขึ้นไปบนกุฏิ   ส่วนตัวผมก็นั่งรอลุ้นด้วยใจระทึกว่า  อีกไม่ถึง 10 นาทีข้างหน้า  คำพูดของหลวงปู่ชื่นจะเป็นความจริงไหมหนอ?  

         ครู่เดียว   รถ...ตามคำที่หลวงปู่ได้ทำนายไว้ ก็วิ่งเข้ามาในวัด ซึ่งก็เป็นดั่งที่หลวงปู่พูดไว้จริงๆ ครับ!   ผมก็เลยเดินเลี่ยง  เพื่อที่จะไปเข้าห้องน้ำ และให้โอกาส  ศิษย์ที่เดินทางมาไกล ได้กราบนมัสการหลวงปู่ได้อย่างเต็มที่  พักหนึ่ง  ชายคนขับรถก็ได้เดิน มาเพื่อจะเข้าห้องน้ำ  เมื่อออกจากห้องน้ำ ผมกับเขา  เลยได้พบปะพูดคุยกัน ถึงเรื่องราวต่างๆนาๆ   และทราบต่อมา  จากปากชายดังกล่าวว่า การมากราบนมัสการหลวงปู่ในครั้งนี้ ไม่ได้มีการนัดหมายกับหลวงปู่ชื่นไว้ล้วงหน้า    คุยกันสักพักเขาก็ขอตัวขึ้นไปหาหลวงปู่บนกุฏิ  ผมเดินมาหยุดที่ใต้ร่มไม้ ห่างจากประตูกุฏิประมาณ 10 เมตร ผมแอบมองดูหลวงปู่ด้วยความชื่นชม  ในความยิ่งใหญ่แห่งบารมีธรรมและบารมีแห่งความเมตตาซึ่งมีแก่เหล่าศิษย์  หวนคิดถึงคำสอนริมสระ  "จิตที่ฝึกดีแล้ว เหมือนน้ำใส กำหนดดูอะไร ก็รู้ ก็เห็น"