“วัตถุมงคลอันนี้ ข้าทำไว้เช็คจิตของแกเอง”

รามเทพ

การมีวัตถุมงคลติดตัวไม่ใช่เรื่องงมงาย เป็นเรื่องดีที่มีพระติดกายเป็นพุทธานุสติเสมอมิให้ทำชั่วกันง่ายจนเกินไป

ในสมัยที่หลวงปู่ดู่ยังมีชีวิต มีลูกศิษย์นักเช็คพระ (นักสัมผัสพลังในวัตถุมงคล) คนหนึ่ง

นำวัตถุมงคลส่วนตัวมาเพื่อขอให้หลวงปู่อธิษฐานจิตให้ ซึ่งหลวงปู่ก็ได้เมตตาอธิษฐานให้ตามประสงค์





.
ผ่านไปไม่กี่วัน ภายหลังกลับจากงานเลี้ยง เขาก็นำวัตถุมงคลดังกล่าวมาพิจารณา (พูดตรงไปตรงมาก็คือนำมาจับพลัง) ปรากฏว่าปีติเกิดน้อยมาก จนเขาต้องเช็คซ้ำ ๆ หลายครั้ง ซึ่งได้ผลอย่างเดิม จนทำให้เขาประหลาดใจ เพราะจากประสบการณ์ส่วนตัว วัตถุมงคลของหลวงปู่เมื่อนำมากำแล้วจะต้องเกิดปีติถึงศีรษะทุกครั้งไป แต่ทำไมกับวัตถุมงคลชิ้นนี้จึงไม่แรงอย่างเคย
ต่อมาเขาจึงได้มากราบเรียนถามข้อข้องใจกับหลวงปู่

หลวงปู่จึงได้เตือนเขาว่า

“วัตถุมงคลอันนี้ ข้าทำไว้เช็คจิตของแกเอง”
.
เขาต้องอึ้งไป เพราะไม่เคยเจอแบบนี้ พอกลับไปบ้าน เขาก็พยายามภาวนารักษาใจให้ดีต่อเนื่องกันหลายวัน จากนั้นจึงไปหยิบวัตถุมงคลชิ้นเดิมขึ้นมาเช็คอีก ทีนี้ปีติท่วมท้น จนทำให้เขาต้องกราบขอขมาเพราะความไม่รู้จึงได้นึกปรามาสบารมีพระ ซึ่งเหตุการณ์ครั้งนั้นถือว่าหลวงปู่ได้เมตตาให้บทเรียนที่มีค่ายิ่งแก่เขา ที่ทำให้เขามิอาจลำพองใจที่จะเที่ยวด่วนสรุปพุทธคุณที่มีอยู่ในองค์พระอีกต่อไป เพราะผลการเช็คนั้นขึ้นอยู่กับสภาพจิตของผู้เช็คเป็นสำคัญ จิตหยาบก็สัมผัสได้เพียงผิวเผิน จิตละเอียดก็สัมผัสได้ลึกซึ้งไปตามลำดับ จึงว่าบางครั้ง

พระเช็คเรา มิใช่เราเช็คพระ


เครดิต คุณสิทธิ์ Luangpudu.com

ธี

oustayutt

สาธุครับ