สัจธรรม เกิด แก่ เจ็บ ตาย เป็นธรรมดา

Sornpraram

สัจธรรม เกิด แก่ เจ็บ ตาย เป็นธรรมดา   
พระธรรมโกศาจารย์      (หลวงพ่อ ปัญญา นันทภิกขุ)


“พักผ่อนเสียบ้าง เพราะว่า ถึงเราจะทำไปมากมายสักเท่าใด
ก็เท่านั้นแหละ เมื่อถึงเวลาเข้าจริงๆ ก็เอาอะไรไปไม่ได้
แม้แต่สักชิ้นเดียว เราต้องทิ้งไว้ในโลกนี้เท่านั้น
จึงควรมีการพักผ่อน.”




หลักพิจารณา ๕ ประการ: “ อภิณณหปัจจเวกขณะ ”.

-          เรามีความแก่เป็นธรรมดา...หนีความแก่ไปไม่พ้น.
-          เรามีความเจ็บเป็นธรรมดา...หนีความเจ็บไปไม่ต้น.
-          เรามีความตายเป็นธรรมดา...หนีความตายไปไม่ต้น.
-          เราจะต้องพลัดพรากจากสิ่งที่รัก  ที่ชอบใจ เป็นธรรมดา.
           เราหนีจากกฎเกณฑ์ข้อนี้ไปไม่พ้น.
-          เราทำดีได้ดี  ทำชั่วได้ชั่ว...เราจะหนีจากผลที่เราได้ทำไว้ไม่ได้เด็ดขาด.





**          “การทำตามคำสอนของตถาคต ก็คือ ไม่โกรธในการประทุษร้ายของโจรคนนั้น  แม้เขาจะเลื่อยขาเราก็ยังไม่โกรธ  เรามีความควบคุมจิตใจได้  เราอดได้ เราทนได้ เรายิ้มรับกับเหตุการณ์ได้  นั่นแหละชื่อว่าได้  ปฏิบัติตามคำสอนของพระผู้มีพระภาคเจ้า ”**

**   “เธออย่าไปยินดี ยินร้าย กับคำพูดของคนใดๆ เขาพูดชมเราก็อย่ายินดี พูดติเราก็อย่ายินร้าย”

**    “พระพุทธเจ้าท่านว่าไว้ดีนา  บอกว่า ใครมาด่าใครคนหนึ่ง  แล้วใครคนนั้นโกรธ ด่าตอบอีกคน  คนที่ด่าทีหลังเลวกว่าคนแรก ”**

**“อุดมการณ์ของชีวิตไว้ว่า  เราเกิดมาเพื่อความดี  เราอยู่เพื่อความดี  เราจะคิดแต่เรื่องดี  จะพูดแต่เรื่องดี จะทำแต่เรื่องดี  เราจะไม่คิดเรื่องชั่ว เรื่องร้าย  เพราะสิ่งนั้นมันจะทำให้เรามีราคาน้อยลงไป จนกระทั่งหมดราคาการเกิดมาแล้วทำให้ตนหมดราคานั่นเขาเรียกว่า เสียชาติที่ได้เกิดมา ไม่ได้เรื่องอะไร ”**

**          “ความจริงแท้นั้นไม่มี  พระพุทธศาสนาสอนเรื่องไม่มี  ส่วนลึกเรื่องไม่มี คือ ไม่มีสัตว์ ไม่มีบุคคล ไม่มีตัวไม่มีตน ไม่มีเรา ไม่มีเขา ไม่มีอะไร ทั้งนั้น
(ต้องคิดอย่างละเอียด)”**


**“ ไปเก็บเอามานั่งกลุ้มใจเล่นๆ เรื่องเก่า ๗ วันแล้ว ๓ เดือนแล้ว ๓ ปีแล้ว เอามานั่งคิดให้กลุ้มใจเล่น เหมือนไม่มีงานทำ เป็นคนว่างงาน  เลยหาเรื่องให้กลุ้มใจเล่น มันเรื่องอะไร? ”**


**การเข้าถึงแก่นแท้ของพระรัตนตรัย **



      การทำอะไรที่เป็นวัตถุนั้น  ทำแต่น้อยพอสมควร  แต่ว่าการทำตนให้เข้าถึงเนื้อแท้ขององค์พระพุทธเจ้า นั่นแหละเป็นเรื่องสำคัญ.
            

เราอย่าไปยึดถืออะไร แต่ให้เรารู้ว่าเรามีกายมีใจ  ใจเรานี้จะต้องปฏิบัติเรื่อยๆ จนถึงจุดหมายปลายทาง คือ “ความพ้นทุกข์”.

Sornpraram

majoy

สาธุครับ จอยถนัดแต่สุภะ อสุภะ ที่ไม่ค่อยสนิทกัน