วิธีไม่ผิดศีล6

ธี

ผมสังเกตหลายครั้งเกี่ยวกับพระที่มาบิณฑบาตร ในขณะเดินท่านไม่ใส่รองเท้า แต่เมื่อพบท่านอีกครั้งจะเห็นท่านใส่รองเท้าเดินทุกครั้ง ผมได้คุยกับผู้ชราท่านหนึ่ง เกี่ยวกับความสงสัยในเรื่องนี้ว่า ทำไมพระถึงทำแตกต่างกันในช่วงเวลาบิณฑบาตรและไม่บิณฑบาตร...????

ผู้ชราบอกผมว่าเป็นเรื่องของท่าน เราอย่างไปยุ่งเลย ใครทำอะไรก็ได้อย่างนั้น แต่จะขอชี้ให้เห็นประโยชน์และโทษ
- เดินเท้าเปล่า
1. จับความรู้สึกเวลาเดินได้ง่าย เหมือนการเดินจงกรม เมื่อเหยียบสัตว์ก็รู้สึก ถอนเท้าได้เร็ว สัตว์ที่ถูกเหยียบจะไม่ตาย
2. ฝ่าเท้านิ่ม มีอุ้มเท้า มีร่อง(ช่อง)ที่เท้า เมือเหยียบสัตว์เล็ก สัตว์สามารถหลบหลีกไปในช่องที่ว่างได้ มันจะไม่ตาย ไม่ทำให้สัตว์ตาย
3. ผู้ที่เดินเท้าเปล่า ย่อมมีสมาธิในการเดิน เป็นการฝึกเดินจงกรมได้ด้วยในขณะที่เดินไป เพราะต้องระวังไม่ให้เหยียบสิ่งปฎิกูลและเศษหินที่อยู่ตามพื้น
- เดินใส่รองเท้า
1. พื้นรองเท้าแข็ง ผู้ใส่ไม่รู้สึกระวังกิริยาในการเดิน เพราะไม่กลัวอันตรายที่จะเกิดกับเท้า
2. พื้นรองเท้าแข็งและเรียบ เหยีบสัตว์เล็กตายได้ง่ายเพราะไม่มีที่หลบหลีกภัย ยกเว้นเดินในที่ๆมีเศษหิน เพราะสตว์หลบหลีกไปตามรองหินได้
3. พื้นรองเท้าใช้ป้องกันอันตราแก่เท้าจากเศษแก้วได้ ไม่ทำให้เกิดแผลที่เท้าที่ต้องรักษา
ผู้ชราเล่าว่า พระพุทธเจ้าและพระสงฆ์ในอดีตท่านเดินเท้าเปล่า แต่ได้อนุญาตก่อนนิพาน เนื่องจากมีพระมาทูลขอโดยอาศัยเหตุที่ต้องรักษาแผลที่เท้าทำให้ไม่มีสมาธิปฏิบัติธรรม เพราะสถานที่ที่พระองค์นี้อาศัยอยู่มีหินแหลมคม เมื่อเดินไปบนหิน หินจึงบาดฝ่าเท้า พระพุทธองค์จึงอนุญาตให้ใส่รองเท้าในที่ที่สิ่งที่ทำอันตรายแก่เท้าได้
ผมเคยอ่านพระมโหสถตอนที่นางอมิตาภรรยาพระมโหสถได้รองเท้าและร่มจากพระมโหสถ นางอมิตาไม่ใส่รองเท้าและเมื่อเจอหลุมที่มีน้ำขัง นางใส่รองเท้าเดินในน้ำ เมื่อเดินกลางแดดนางไม่กางร่มแต่เดินเข้าไปใต้ต้นไม้นางกลับกางร่ม....ใครรู้บางครับว่านางมีเหตุผลอย่างไรที่ทำเช่นนี้...

majoy

  

Nujeab

ไม่ทราบเลยครับ