How To..

oustayutt

การประสบความสำเร็จไม่ใช่สิ่งสำคัญที่สุด
เพราะคุณยังต้องเดินหน้าทำสิ่งใหม่ๆที่ท้าทายมากยิ่งขึ้นกว่าเดิม
การล้มเหลวก็ไม่ใช่สิ่งสำคัญอีกเช่นกัน
เพราะคุณยังต้องค้นหาวิธีใหม่ๆที่จะทำให้คุณประสบความสำเร็จ
...สิ่งสำคัญที่สุดอยู่ที่การเริ่มต้น...
เพราะการไม่ยอมเริ่มต้นลงมือทำอะไรเลยสักอย่าง
นับเป็นสิ่งอันตรายต่อความก้าวหน้าของชีวิต
เพราะไม่ก่อให้เกิดผลลัพธ์ใดๆในการเข้าใกล้ความสำเร็จและความล้มเหลว
การตั้งข้อสงสัยในสิ่งที่ทำว่าใช่หนทางที่จะทำให้เราเข้าใกล้ความสำเร็จหรือไม่
ยังดีกว่า การลังเลสงสัยว่าจะลงมือทำหรือไม่ทำดี เพราะกลัวความล้มเหลว
เช่นนั้น คงไม่เกิดผลลัพธ์ใดๆในชีวิต
............
เมษ พิชญพล
18-12-2014

oustayutt

ชีวิตที่มีอิสระ คือ ชีวิตที่เลือกได้
เลือกที่จะคิด เลือกที่จะทำและเลือกที่จะเป็น...
.............
ที่นากาโนะ ต้นไม้บางต้นเริ่มเปลี่ยนสีจากเขียวเป็นเหลือง
ยืนตะหง่านท่ามกลางต้นไม้ใบเขียวที่รายล้อมอย่างโดดเด่น...
แม้บางครั้งอาจดูแปลกแยกและดูโดดเดี่ยว แต่ทว่ากลับกล้ายืนสง่าท้าฝนลมแดดได้อย่างมั่นคง
เปรียบเสมือนชีวิตคน แม้เรามิอาจเลือกที่เกิดได้ และบางครั้งอาจดูแปลกแยกแตกต่างจากสิ่งที่เราเติบโตมา
แต่ก็ใช่ว่าจะหมดหนทางที่จะสามารถประสบความสำเร็จและมีความสุขในท่ามกลางความแตกต่างเช่นนั้นมิได้
ชีวิตคนเรา แม้แตกต่างที่มา บางคนเกิดมารวย บางคนเกิดมาจน
แต่ใช่ว่าจะตัดสินกันที่รวยหรือจนตอนเกิดมาก็หาไม่
มันแค่จุดเริ่มต้นที่บังเอิญมีแต้มต่อมากกว่าก็เท่านั้นเอง
ไม่มีอะไรที่น่าสรรเสริญหรือน่าภูมิใจ
เปรียบเสมือนดอกไม้ที่เติบใหญ่จากซอกหิน
แข็งแกร่งแลดูงามสง่ากว่าดอกไม้ที่เติบโตจากกระถางที่มีคนคอยประคบประหงม
ชีวิตที่ไม่ยอมแพ้ต่อปัญหาและกล้าท้าทายอุปสรรคที่ถั่งโถมเข้ามาจนพบความสำเร็จได้ในที่สุดต่างหาก
ชีวิตเช่นนั้นกลับน่าสรรเสริญและน่าภาคภูมิใจยิ่งกว่าหลายเท่า
อย่ายอมให้ใครมาคอยกำหนดว่าชีวิตคุณว่าควรจะเป็นเช่นไร
และอย่าเพิ่งภูมิใจหากคุณไม่ได้กำหนดเลือกเอง
ขอมอบกำลังใจแด่ใครหลายๆคนที่กำลังกำหนดหนทางเดินสายใหม่
แม้วันนี้อาจมีใครๆหลายคนเตือนคุณด้วยความหวังดีและเป็นห่วงกลัวว่าคุณจะไปไม่รอด
จงพิสูจน์ให้เขาเห็นว่าคุณจะเป็นในสิ่งที่คุณอยากเป็น
ไม่ใช่เป็นในสิ่งที่เขาอยากเห็นหรืออยากให้คุณเป็นเช่นใคร
ชีวิตเช่นนั้นจะมีอะไรให้น่าจดจำ
.............
เมษ พิชญพล
ใบไม้เปลี่ยนสีที่Nagano Japan
02-11-2014
2014ดูเพิ่มเติม








ป้อม บ้านท่า

oustayutt

เมื่อความฝันเดินทางมาถึง
…….........................
เช้านี้… ขณะที่ผมกำลังนั่งดื่มกาแฟที่เพิ่งชงสดใหม่ๆจากเครื่องบดเมล็ดกาแฟที่มีผู้ใจดีนำมาฝากจากอิตาลี
กลิ่นหอมกรุ่นที่ผสานไออุ่นจากเครื่องดื่มแก้วโปรด...
และพลันทำให้ผมครุ่นคิดอะไรบางอย่าง
ผมมีความฝัน…ผมค้นหามันเจอและผมได้ลงมือทำมันไปแล้ว
คุณล่ะครับ…มีความฝันบ้างไหม?
ไม่ต้องตอบผม แต่ขอให้ตอบตัวคุณเอง
ถ้ามี…คุณทำมันสำเร็จแล้วหรือยัง
และถ้ายัง…คุณเริ่มต้นค้นหาความฝันนั้นแล้วหรือยังครับ
ทุกอย่างมันเป็นจริงได้ด้วยความฝัน
ผมไม่เคยดูถูกความฝันของตัวเอง(หรือของใคร) และไม่เคยมีความคิดว่า “ทำไม่ได้”
แม้มีบางอย่างที่ผมยังทำได้ไม่ดีพอ แต่ก็ไม่เคยละทิ้งซึ่งความเพียรพยายาม
ถ้าคุณเชื่อว่า คุณทำไม่ได้ นั่นเท่ากับว่า คุณได้ปิดประตูล็อกกุญแจสู่ความสำเร็จไปเรียบร้อยแล้ว
จงปลดล็อกความคิดที่พันธนาการคุณไว้
ความสำเร็จจะอยู่ไม่ไกลเกินกว่าที่ใครสักคนจะก้าวไปให้ถึง
เช่นเดียวกัน หมั่นเติมพลังแห่งศรัทธากับความเชื่อที่ว่า “เมื่อเขาทำได้ คุณเองก็ต้องทำได้เช่นกัน”
.....................
เช้านี้วันนี้คุณดื่มกาแฟไปบ้างรึยัง ความฝันของคุณล่ะ ค้นหามันพบรึยังครับ...
เมษ พิชญพล
04-09-2014

ดูเพิ่มเติม

oustayutt

การเรียนรู้อย่าหยุดอยู่แค่ในขอบรั้วมหาวิทยาลัย
.............
คนจำนวนไม่น้อยที่ร่ำเรียนจนจบปริญญาหลายสาขา
แต่กลับไม่ประสบความสำเร็จในหน้าที่การงาน
...มีคนจำนวนไม่น้อยที่ทำงานประจำผ่านประสบการณ์การทำธุรกิจมาสารพัดแผนก
ขึ้นเหนือล่องใต้ผจญมาทุกรูปแบบของธุรกิจการค้า
แต่กลับก็ไม่รุ่งในกิจการอันใดเป็นชิ้นเป็นอัน
มีคนจำนวนไม่น้อย ที่ถามอะไรตอบได้เป็นกูรู
รู้ไปหมดทุกอย่างทั้งเศรษฐกิจ การเมือง ประวัติศาสตร์ แม้กระทั่งเรื่องลมฟ้าอากาศ
แต่กลับไม่รู้ว่าตัวเองเก่งอะไรหรือถนัดอะไรเป็นพิเศษ
ในขณะที่คนบางคน ไม่รู้เรื่องอื่นเลย เรียนมาก็น้อย สนใจแต่เรื่องเดียวที่ตัวเองถนัด รักและหลงไหล
กลับประสบความสำเร็จอย่างยิ่งใหญ่ระดับโลก
คนเช่นนี้แม้มีความรู้ทางทฤษฎีน้อย แต่มากด้วยประสบประการณ์ ลงมือทำลองผิดลองถูกทุกรูปแบบ
จนค้นพบความลับบางอย่างที่ไม่เคยมีอยู่ในหลักสูตรใดๆของมหาวิทยาลัยชั้นนำระดับโลก
เคล็ดลับง่ายๆที่ทำให้พวกเขาประสบความสำเร็จ คือ การลงมือทำด้วยความกระตือรือร้นในสิ่งที่ใจอยากทำ ไม่ใช่ทำ"เพราะต้องทำ" ด้วยความจำใจไร้ทางเลือก
................
เมษ พิชญพล
22-06-2014

ดูเพิ่มเติม

oustayutt

"สิ่งที่น่ากลัวไม่ใช่การตั้งความหวังเอาไว้แล้วไปไม่ถึง...
เพราะสิ่งที่แย่กว่านั้นก็คือ การตั้งความหวังเอาไว้ต่ำๆแล้วดันไปถึงต่างหาก"
.........
ลักษณะเด่นประการหนึ่งของคนที่ประสบความสำเร็จ คือ การมีแผนที่ชีวิตตลอดเวลา
รู้ว่ากำลังทำอะไร กำลังจะก้าวไปในทิศทางไหน ...
เป้าหมายอยู่ที่เท่าไร บางคนใช้แผนที่นี้เป็นตัวบอกเป้าหมายปลายทางที่ตั้งใจไว้
เพื่อให้การเดินทางถึงเป้าหมายได้เร็วขึ้น ลดความผิดพลาดน้อยลง
บางคนอาศัยการแบ่งเป้าหมายชีวิตออกเป็นระยะๆ
ทำหมุดปักไว้ในเป้าหมายย่อยๆแต่ละช่วงของชีวิต เพื่อให้ตนเองมีที่จับยึดหรือได้พักเหนื่อยเป็นระยะๆ
พวกเขามองว่า ชีวิตคือการเดินทาง
โดยต้องมีแผนที่ชีวิตอย่างชัดเจน ไม่ว่าจะเป็นเป้าหมายระยะสั้น ปีหน้าตั้งใจจะทำอะไร หรือเป้าหมายระยะยาว
อีกสามปีข้างหน้าต้องไปให้ถึงไหน และต้องพยายามทำทุกอย่างสำหรับทยอยบรรลุเป้าหมายตามช่วงเวลาของอายุ
เช่น อายุ 30 ตั้งใจว่าจะทำอะไรแค่ไหน อายุ 40 ต้องให้ได้เท่าไร หรืออายุ 50 ต้องสร้างธุรกิจเล็ก กลาง ใหญ่อย่างไร เป็นขั้นเป็นตอนไปจนถึงเกษียณวัย ฯลฯ
คนที่ประสบความสำเร็จนั้น
มักเป็นคนที่ชอบตั้งความหวังของชีวิตเอาไว้สูงๆ
เพราะพวกเขาตระหนักดีว่า "สิ่งที่น่ากลัวไม่ใช่การตั้งความหวังเอาไว้แล้วไปไม่ถึง
เพราะที่แย่กว่านั้นก็คือ การตั้งความหวังเอาไว้ต่ำๆแล้วดันไปถึงต่างหาก"
คนเหล่านี้จึงมักเป็นคนที่กล้าเสี่ยง
ยอมทุ่มหมดหน้าตัก ไม่กลัวแพ้ ไม่กลัวเจ็บ
ถ้าจะล้มบ้างก็ไม่ลังเลที่จะลุกขึ้นมาเดินหน้าต่อ
สองตามองตรงไปยังความสำเร็จเบื้องหน้าที่รออยู่ โดยอาศัยแรงกายแรงใจเป็นเดิมพัน
เพราะเชื่อว่าสิ่งเหล่านี้ได้มาฟรีๆ ถ้าทำไม่สำเร็จ ก็ไม่มีอะไรที่ต้องเสียใจ
ต่างจากคนทั่วๆไปที่มักตั้งความหวังให้สูงสุดที่ร้อย
หากคุณต้องการประสบความสำเร็จอย่างแท้จริง ต้องตั้งความหวังให้สูงกว่านั้น
เพราะอย่างน้อย หากมันไปไม่ถึงปลายทางจริงๆ แม้ถึงเพียงสักครึ่งทาง ผลลัพธ์ที่ได้มามันก็มากเกินกว่าร้อยอยู่แล้ว
แผนที่ชีวิตที่ว่ามานี้ วันนี้คุณหามันเจอแล้วรึยังครับ^^
............
เมษ พิชญพล
19-06-2014

ดูเพิ่มเติม






ขอขอบคุณ  https://www.facebook.com/pages/%E0%B9%80%E0%B8%A1%E0%B8%A9-%E0%B8%9E%E0%B8%B4%E0%B8%8A%E0%B8%8D%E0%B8%9E%E0%B8%A5/1446300312250429?fref=ts

oustayutt

ครูคนหนึ่งสอนบทเรียนทรงคุณค่าให้นักเรียน ด้วยการปากระดาษลงถังขยะ (เวอร์ชั่นหมอแมว)

ครูมาถึงห้องเลคเชอร์วิชาพยาธิวิทยา เมื่อเริ่มคาบสอนก็สั่งให้นักเรียนฉีกกระดาษออกมาหนึ่งแผ่น เขียนชื่อตนเองลงไป จากนั้นก็ขยำเป็นก้อน จากนั้นก็ลากถังขยะ5ใบมาวางไว้มาหน้าห้องห่างจากคนที่นั่งหน้าสุดในแต่ละแถวแค่มือเอื้อม ครูบอกว่า
"คาบนี้ครูจะให้คะแนนกับเธอเป็นพิเศษ 10 คะแนนไปรวมกับคะแนนสอบปลายภาค"
"ให้นั่งตรงที่นั่งตนเองห้ามลุกมา กระดาษของใครลงถัง คนนั้นจะได้ 10 คะแนน"

นักศึกษาบางคนแย้งว่า พวกเขานั่งอยู่ท้ายห้อง แต่อาจารย์ไม่สน ยังให้ปาตามเดิม

จากนั้นนักเรียนทุกคนก็เริ่มปากระดาษลงไปในถังขยะ…และผลลัพธ์ก็ออกมาตามคาด
- ทุกคนที่นั่งแถวหน้าสุด เอื้อมมือหย่อนกระดาษลงถังได้ทั้งหมด
- คนที่นั่งหลังสุดบางคน พยายามปากระดาษมา แน่นอนว่าระยะ10กว่าเมตร ส่วนมากก็ย่อมปาไม่ลง
- สักครู่หนึ่งมีคนนึกได้ ฝากกระดาษของตนให้คนข้างหน้าเอาไปหย่อน ... ทุกคนมองหน้าครู ครูไม่ว่าอะไร
- คนที่ปาแล้วกระดาษตกพื้น กระซิบบอกเพื่อนให้ช่วยเอื้อมหยิบกระดาษที่พื้นขึ้นมาแล้วส่งต่อไป มองหน้าครู ครูก็ไม่ว่าอะไรเพราะไม่ได้ลุกจากที่นั่ง

เมื่อหมดเวลา กระดาษส่วนใหญ่ลงไปอยู่ในถัง เว้นแต่บางคนที่ตกลงไปไกลจนเพื่อนช่วยหยิบไม่ถึง

เมื่อการโยนจบลง อาจารย์เดินมาหน้าชั้นและก็สรุปไว้ว่า

1. แต่ละคนมีต้นทุนชีวิตไม่เท่ากัน โอกาสไม่เท่ากันคนที่มีโอกาสดีกว่าก็เหมือนคนแถวหน้า ที่ยังไงก็เอื้อมมือลงได้เลย สำเร็จได้มากกว่า และตำแหน่งแบบนี้ก็มีจำกัดไม่กี่ที่ ทุกคนไม่เท่าเทียมกัน

2. แต่โอกาสก็ไม่ใช่ว่าจำกัดไปหมด เพราะการเลือกที่นั่งเป็นการตัดสินใจของแต่ละคนเอง คนที่จะนั่งแถวหน้าก็คือคนที่มีทัศนคติในการเรียนที่ดี อยากเรียน คนที่มาถึงก็เลือกจะนั่งหลังเพื่อคุยเล่นกัน ก็เป็นการทำลายโอกาสของเธอเอง

3. พวกเธอบางคนฝากกระดาษให้เพื่อนมาส่ง ... และเพื่อก็รับให้ ซึ่งถือว่าเป็นสิ่งดี โอกาสในการเรียนเมื่อไม่เท่ากัน บางคนอาจจะมีเหตุที่ต้องนั่งหลังจริงๆ จดไม่ทัน มองไม่ชัด เธอก็ขอเลคเชอร์โน็ตเพื่อนมาเรียนได้
และทำนองเดียวกัน เพื่อนที่กระดาษตกพื้นและเพื่อนคนอื่นหยิบจากพื้นมาให้ บางครั้งในชีวิตเธอจะต้องพบเพื่อนที่ล้มเหลว การมีน้ำใจช่วยเหลือกันเป็นสิ่งที่จำเป็นในการใช้ชีวิต

นักศึกษาต่างฟังอย่างตั้งใจ คนที่ปากระดาษไม่ลงก็รับฟังอย่างเข้าใจ พวกเขาสมควรแล้วที่ไม่ได้10คะแนนนี้ เพราะว่าตอนที่มาเรียน ตอนเลือกที่นั่ง พวกเขาก็ไม่เลือกแถวหน้าเพราะไม่ได้ตั้งใจเรียนเต็มที่ทั้งที่ตนเองมีโอกาสแท้ๆ

"แล้วบทเรียนอีกอย่างนึงที่ครูจะบอกก็มีอีกข้อ"
อาจารย์บอกขณะเคลียร์ถังขยะออกไป
"สอบปลายปี อาจารย์ปรับคะแนนเต็มเป็น 1000 คะแนน ดังนั้น 10 คะแนนนี้มีค่าเท่า 1 คะแนนปกติ"

"อ้าวอาจารย์ เปลี่ยนแบบนี้ได้ไง"




"บทเรียนข้อสุดท้าย ... วิชานี้ อาจารย์ใหญ่สุด"

oustayutt

ไม่มีฝันใดที่ใหญ่เกินไป
และไม่มีใครตัวเล็กเกินไปที่จะฝัน
Turbo
........
ขนาดของความฝันไม่เคยทำร้ายใคร...
มีแต่ขนาดของหัวใจเท่านั้นที่ใหญ่หรือเล็ก
........
ฝันทั้งที...ฝันให้ใหญ่กว่าโลกใบนี้
........
เขียงคาน
เมษ พิชญพล

oustayutt

วันที่ดีคือวันที่มีความหวัง
ชีวิตที่ดีคือชีวิตที่มีความหวังเช่นกัน
............
นักพรตผู้เคร่งครัดมุ่งหวังความก้าวหน้าในมรรคผล
ลงมือฝึกปฏิบัติตนด้วยความอุตสาหะเอาชนะกิเลสจนบรรลุธรรมขั้นสูง
...คนผู้มุ่งหวังความก้าวหน้า
มิเคยรอช้าในการลงมือค้นหาเพื่อคว้าความสำเร็จเช่นกัน
ไม่มีสิ่งใดได้มาโดยง่ายและปราศจากการลงมือทำด้วยความมุ่งมั่นอุตสาหะ
หากไม่ละทิ้งซึ่งความหวังและความเพียรพยายาม
ไม่ช้านาน ความสำเร็จจะต้องเป็นของเรา
............
ไม่มีสิ่งใดได้มาโดยง่ายและไม่มีสิ่งได้ที่ยากเกินไปที่จะไขว่คว้ามาครอง...
เมษ พิชญพล
19-12-2014