นั่งเหนือลม ทำไม่เป็นบาป????

ธี

หลายคนไปนั่งสนทนากับพระผู้มีศีล คงไม่นึกอะไร เพราะเห็นว่าเป็นการนั่งสนทนาธรรมดา แต่ผลของการนั่งที่ไม่รู้ว่าขณะนั้นตนอาจทำบาปกรรมสำเร็จไปแล้ว.....
เรื่องนี้ ได้รับการเล่าจากหญิงชราขณะที่ผมบวชเป็นพระ หญิงชราเล่าว่า สมัยสาวๆ ได้ไปสนทนากับพระครูการามผู้เฒ่า วัดหน้าพระลาน จังหวัดนครศรีธรรมราชซึ่งมีคนอื่นอยู่ด้วยหลายคน พอลมพัดมา พระครูท่านพูดว่า ให้โยมลุกไปนั่งใต้ลม ถ้าไม่ลุกท่านจะลุกไปเสียเอง หญิงชราถามเหตุผล ท่านบอกว่า กลิ่นตัวโยมถูกลมพัดมาถูกท่านจะเป็นบาปกรรม...
ผมฟังหญิงชราเล่าก็ยิ่งส่งสัยว่าเป็นจริงตามนั้นหรือไม่????? วันหนึ่งผมอ่านประวัติพระวินัยข้อหนึ่งพบว่า มีการกล่าวถึงต้นน้ำปลายน้ำ เรื่องมีอยู่ว่า สมัยพุทธกาล ที่อาศัยของพระภิกษุอยู่ปลายน้ำ พระราชวังอยู่เหนือน้ำ ทำให้กษัตริย์ไม่อาบน้ำช่วงเย็น ต้องรอให้มืดค่ำก่อนจึงจะอาบนำ้ในแม่น้ำเนื่องจากกลัวว่า น้ำที่ตนอาบจะใหลไปถูกพระภิกษุที่มีศีลทำให้ตนได้รับบาปกรรมไป จึงทำให้กลับเข้าเมืองช้ากว่าเวลาปิดประตูเมื่อง และเข้าเมืองไม่ได้(เพราะจะทำให้ทหารผิดวินัยได้) ขณะที่เข้าเมืองไม่ได้ก็มาพบพระพุทธองค์ ซึ่งพระพุทธองค์ตรัสถามสาเหตุที่มาดึก กษัตริย์เล่าสาเหตุให้ฟัง พระพุทธองค์จึงห้ามพระภิกษุอ่าบน้ำช่วงเวลาที่กษัตริย์ลงอาบ...
เรื่องนี้ พระครูฯ ท่านคงเห็นว่า น้ำที่เขาอาบใหลมาถูกตัวพระที่อยู่ปลายน้ำ คนสมัยก่อนเชื่อว่าเป็นบาป ลมที่พัดกลิ่นตัวโยมมาถูกท่านก็จะเป็นบาปด้วยเช่นกัน
....เรื่องนี้เล่าเป็นความรู้ครับ....การรักษาตนให้ไม่ทำบาปทั้งปวงเป็นดีกับทุกคนครับ

padiphatbeer

สาธุคับ