"มารไม่มีฤทธิ์อะไรหรอก จนกว่าคนโง่จะไปเจอเข้า"

Sornpraram

มารไม่มีบารมีไม่เกิด


"มารไม่มีฤทธิ์อะไรหรอก จนกว่าคนโง่จะไปเจอเข้า"

--- พุทธทาสภิกขุ

- การดำเนินชีวิตของผู้คนในปัจจุบัน คงเคยได้ยินคำว่า "มารไม่มีบารมีไม่เกิด" และ "มารยิ่งมีบารมียิ่งเกิด" เป็นคำที่มีความหมายส่งเสริมกำลังใจให้ต่อสู้กับปัญหาอุปสรรคต่าง ๆ ที่เป็นเหมือนมาร ฉะนั้น อย่ายอมแพ้ หรือ อย่าท้อถอย มีตัวอย่างให้เห็นแม้ในสมัยพุทธกาล ภายใต้ร่มโพธิพฤกษ์ที่เงียบสงัด พระสิทธัตถะมหาบุรุษประทับนั่งขัดสมาธิอยู่ลำพัง ทรงมีพระทัยตั้งมั่นดิ่งลงสู่ความสงบอันล้ำลึก

- ขณะทรงตรวจดูสภาพจิตจนทั่ว ก็ทรงพบว่ายังมีสิ่งที่เป็นอุปสรรคขัดขวางมิให้บรรลุธรรมอย่างใหญ่หลวง เรียกว่า "พญามาร" แฝงอยู่ในจิตสันดาน

- ดังนั้น ในเวลาปฐมยาม พระองค์ได้ทรงผจญกับพญามาร พร้อมด้วยเสนามารที่ยกพลกันมาแสดงฤทธิ์ต่าง ๆ เพื่อให้พระองค์ทรงลุกจากที่นั่ง โดยอ้างว่าบัลลังก์นั้นเป็นของตน แต่พระองค์ทรงหาหวั่นไหวไม่ อนึ่ง พึงเข้าใจความหมายของคำว่า "มาร" ดังนี้

- "มาร" แปลว่า ผู้ฆ่าให้ตาย ในพระพุทธศาสนา หมายถึง ผู้ฆ่าเหล่าสัตว์ให้ตายจากคุณธรรมความดี คือ สิ่งหรือตัวการที่คอยฆ่า คอยล้างผลาญ คอยกำจัดหรือคอยขัดขวางบุคคลมิให้บรรลุคุณธรรมความดีหรือผลสำเร็จอันดีงาม จำแนกมารไว้ 5 ประเภท คือ

1. ขันธมาร "มาร" คือ "เบญจขันธ์"

- ได้แก่ ร่างกายที่ประกอบด้วยขันธ์ 5 ซึ่งอ่อนแอพ่ายแพ้ต่อการบำเพ็ญความดี

2. มัจจุราช "มาร" คือ "มัจจุราช"

- ได้แก่ "มรณะ" คือ ความตายที่ทุกคนต้องประสบ ซึ่งเข้ามาตัดรอนการทำความดีของคนเรา

3. กิเลสมาร "มาร" คือ "กิเลส"

- ได้แก่ "กิเลส" คือ ความเศร้าหมองที่เกิดกับจิต ซึ่งคอยรบกวนขัดขวางจิตไม่ให้กระทำความดีหรือก้าวหน้าในการที่จะบรรลุคุณธรรมความดีตลอดเวลา

4. อภิสังขารมาร "มาร" คือ "อภิสังขารมาร"

- ได้แก่ สภาพที่ปรุงแต่งจิตในทางอกุศลให้ยิ่งขึ้นกว่าปกติ และนำให้เกิดชาติ ชรา มรณะ เป็นต้น ซึ่งขัดขวางมิให้หลุดพ้นไปจากสังสารทุกข์ (ความทุกข์ในการเวียนว่ายตายเกิดในภพภูมิต่าง ๆ)

5. เทวปุตตมาร "มาร" คือ "เทพบุตร"

- ได้แก่ เทพยิ่งใหญ่ระดับสูงสุดแห่งสวรรค์ชั้นกามาวจรตนหนึ่ง มีชื่อเรียกหลายชื่อ เช่น กัณหมาร มารใจดำ อธิปติมาร มารผู้ยิ่งใหญ่วสวัตติมาร มารผู้ครอบงำให้อยู่ในอำนาจ หรือท้าววสวัตตี ผู้คอยขัดขวางเหนี่ยวรั้งเหล่าสัตว์ผู้มุ่งสัมมาปฏิบัติไว้มิให้ล่วงพ้นจากแดนอำนาจครอบงำของตน โดยชักให้ห่วงพะวงอยู่ในกามสุข ไม่ให้หาญเสียสละออกไปบำเพ็ญคุณความดีที่ยิ่งใหญ่ได้

- เหตุการณ์ที่พระพุทธองค์ทรงผจญมารก่อนตรัสรู้ และทรงเอาชนะเทวปุตตมารที่มาคอยขัดขวางไม่ให้พระองค์เอาชนะกิเลสหลุดพ้นไปจากทุกข์

- เมื่อทรงชนะกิเลสมารได้แล้ว ก็เป็นอันชนะมารทั้ง 5 ได้อย่างราบคาบ เป็นเหตุให้ได้รับพระนามว่า "มารชิโน พระผู้ชนะมาร"

http://www.starclipnews.com

Metha

Metha

...มารไม่มี บารมีไม่เกิด...

majoy

Nujeab

ธี

มีปางพระสดุ้งมาร....มีคนเล่าว่า ขณะพญามารกรีฑาทัพมา ร่างกายพระพุทธเจ้าสะดุ้ง-ขาขยับขึ้นจึงเอามือตบลงที่ขา เป็นปางพระสดุ้งมาร ....แม้จะไม่กลัวแต่ร่างกายกลับตอบสนอง ...ไม่รู้จริงหรือไม่??? ใครรู้จักปางนี้บางช่วยเล่าด้วยครับ

Sornpraram

พระบรมโพธิสัตว์ (พระพุทธเจ้าก่อนบรรลุธรรม)

ได้เสด็จไปประทับใต้ต้นมหาโพธิ์ในเวลาเย็น และนั่งสมาธิกำหนดจิตเจริญสมาธิภาวนา

เพื่อการบรรลุพระสัมมาสัมโพธิญาณ..

แต่จิตของพระองค์ แทนที่จะคิดไปในทาง โลกุตตรธรรม

กลับหันไปคิดถึง โลกิยสุข แต่เมื่อครั้งอยู่ครองเรือน ในหนหลัง


และผู้แต่งปฐมสมโพธิกถา

ได้แสดงการผจญในโลกิยสุขของพระบรมโพธิสัตว์โดยใช้การผจญของมารเป็นสัญญลักษณ์

ดังนี้ว่าเป็น พระยาวัสสวดีมารซึ่งคอยติดตามพระองค์อยู่ จึงเข้าขัดขวาง

โดยขี่ช้างคิรีเมขละ นำเหล่าเสนามารจำนวนมากเข้ามารบกวน

หวังให้พระองค์เกรงกลัวจะได้ลุกขึ้นเสด็จหนีไป

แต่พระองค์ก็ยังประทับนิ่งเป็นปกติโดยมิได้ทรงหวั่นไหว

พระยามารจึงโกรธมาก สั่งให้เสนามารกลุ้มรุมกันประหารพระองค์

พระองค์จึงทรงนึกถึงบารมี 30 ทัศ ที่ทรงบำเพ็ญสั่งสมมาทุกชาติ

โดยขอให้นางแม่พระธรณีเป็นพยาน แม่พระธรณีจึงผุดขึ้นมาจากพื้นดิน

แล้วบิดมวยผมจนน้ำท่วม กระแสน้ำก็พัดพาพวกเสนามารไปหมดสิ้น

พระยาวัสสวดีมารจึงยอมแพ้หนีไป





มารวิชัย (มาระวิชัย) หรือ ชนะมาร หรือ สะดุ้งมาร เป็นพระพุทธรูปปางหนึ่ง อยู่ในพระอิริยาบถนั่งขัดสมาธิ พระหัตถ์ซ้ายหงายวางบนพระเพลา พระหัตถ์ขวาวางคว่ำลงที่พระชานุ นิ้วพระหัตถ์ชี้ลงที่พื้นธรณีในคราวที่พระองค์ทรงเอาชนะมารได้

majoy

Sornpraram

majoy

ท่าทางช่วงนี้จะโง่จนเง่า เต็มๆ ทุกดอกทุกทาง